The Haunting Of Hill House: Τρόμος και Ψυχολογία στην tv
Το βιβλίο της Shirley Jackson The Haunting of Hill House είχε μεταφερθεί για πρώτη φορά το 1963 στην μεγάλη οθόνη από τον Robert Wise με τίτλο The Haunting (Ο Στοιχειωμένος Πύργος), ένα ασπρόμαυρο ατμοσφαιρικό ψυχολογικό θρίλερ που απέκτησε classic διαστάσεις, πιο πολύ για την απίστευτη ατμόσφαιρα και τους creepy ήχους του. Το 1999 ο Jan de Bond ( Speed, Twister) σκηνοθετεί ένα remake της ταινίας, βασισμένο πάλι στο κλασσικό βιβλίο με πρωταγωνιστές την Catherine Zeta Jones, τον Liam Neeson και την Lily Taylor με αποτέλεσμα μια ταινία λούνα παρκ, βασισμένη στα εφέ που θύμιζε κωμωδία. Και φτάνουμε στο 2018 με τον Mike Flanagan να βάζει τα γυαλιά και στους δύο προκάτοχους, έχοντας την φαεινή ιδέα να πατήσει στο based on, να εμπλουτίσει την υπόθεση με νέους χαρακτήρες, να μας πάει στο πριν και το μετά και να εμβαθύνει στον ψυχολογικό τρόμο χέρι χέρι πάντα με τα φαντάσματα και τους ίδιους τους Δαίμονες του Χιλ Χάουζ (ελληνικός τίτλος).
Σε παραγωγή Netflix, η σειρά των 10 επεισοδίων μας παρουσιάζει μέσα από flash backs και παράλληλους χρόνους την ιστορία της οικογένειας Κρέην, από την στιγμή που εγκαταστάθηκαν στο απομονωμένο σπίτι με σκοπό να το αναπαλαιώσουν και να το πουλήσουν, τα τραγικά γεγονότα που εξελίχθηκαν εκεί και πως το σπίτι επηρεάζει ακόμα και σήμερα την οικογένεια μετά από πολλά χρόνια. Θα καταφέρουν να ξεφύγουν από το τραυματικό παρελθόν ή όλα είναι αποτέλεσμα κληρονομικής παράνοιας; Τα πέντε αδέλφια της ιστορίας (τα δύο επινοήθηκαν για την σειρά) ζουν έναν ατελείωτο εφιάλτη, ψυχολογικά και σωματικά τραυατισμένοι και μόνο η επιστροφή στο Χιλ Χάουζ θα δώσει την τελική λύτρωση. Μητέρα και Πατέρας έχουν παίξει τον δικό τους ρόλο στην ιστορία, με την μητέρα να παραδίδεται πρώτη στην παράνοια του σπιτιού και να δίνει το έναυσμα για να ξετυλιχθεί η ιστορία.
Γοτθικά σκηνικά, ένα σπίτι εφιάλτης, σκιές, φαντάσματα και πόρτες που τρίζουν στις παρελθοντικές σκηνές. Και από την άλλη στο σήμερα, οι ψυχολογικοί εφιάλτες, τα οράματα και άνθρωποι ερείπια. Η σειρά καταφέρνει να συνδυάσει απόλυτα παρελθόν και παρόν και η αλήθεια είναι πως χρειάζεται τουλάχιστον να φθάσουμε στο τρίτο επεισόδιο για να μπούμε στο κλίμα και να αρχίζουμε να κατανοούμε, όχι ακριβώς το τι συμβαίνει αλλά ότι κάτι δεν πάει καλά ακόμα και σήμερα.
Θα μπορούσαμε να μιλάγαμε για μια επική σειρά, αν είχαμε και στον τομέα των ερμηνειών κάτι πολύ αξιόλογο αλλά οι ηθοποιοί κινούνται στην σφαίρα του basic με μοναδική εξαίρεση την Kate Seigel στον ρόλο της Θίο και την Carla Gugino στον ρόλο της Μητέρας. Στον ρόλο του Hugh Crain, του Πατέρα δηλαδή στην σημερινή εποχή, ο oscar winner Timothy Hutton (1981-Συνηθισμένοι Άνθρωποι) μας υπενθυμίζει πόσο χλιαρός ηθοποιός είναι και πως η μοναδική καλή στιγμή του ήταν η ερμηνεία που του χάρισε και το Oscar. O Michiel Huisman (The Age of Adaline, Game of Thrones) προσπαθεί να αποδείξει πως εκτός από το να δείχνει το ωραίο του σώμα, έχει και ερμηνευτικές ικανότητες. Και εδώ τα καταφέρνει μια χαρά χωρίς να γδυθεί.
Σαν συμπέρασμα το Haunting of The Hill House είναι μια σειρά που καταφέρνει και να μας τρομάξει με τα φαντάσματα της αλλά και να μας κερδίσει με τους πρωταγωνιστικούς χαρακτήρες του. Συνδυάζει τον παλιομοδίτικο τρόπο της δεκαετίας του 70 και τον ανανεώνει στην εποχή της τηλεοπτικής πλατφόρμας του Netflix. Σκέτη απόλαυση!
