Το Κυνήγι

Το τρομερό παιδί του δανέζικου σινεμά, ο Τόμας Βίτενμπεργκ μετά την «Οικογενειακή Γιορτή», επιστρέφει με μια ταινία που αναμένεται να μας διχάσει συναισθηματικά.

Έπειτα από ένα επώδυνο διαζύγιο ο 40χρονος Λούκας,που τον υποδύεται εξαιρετικά ο Μαντς Μίκκελσεν (ο κακός στο Casino Royal), έχει μια νέα σχέση, μια νέα δουλειά στο νηπιαγωγείο της μικρής επαρχιακής πόλης και επαναπροσδιορίζει τη σχέση του με τον έφηβο γιο του, Μάρκους.  Όλα φαίνεται να ρέουν αρμονικά, ώσπου κάποια στιγμή η κόρη του καλύτερου του φίλου λέει στη διευθύντρια του σχολείου ότι την κακοποίησε σεξουαλικά.

Όλα ξεκινούν από ένα απλό ψέμα. Καθώς πέφτει το χιόνι και πλησιάζουν οι γιορτές, το ψέμα εξαπλώνεται σαν ίωση. Το σοκ και η δυσπιστία ξεφεύγουν από τον έλεγχο, και η μικρή κοινότητα θα βρεθεί σε μια κατάσταση μαζικής υστερίας, όσο ο Λούκας παλεύει μόνος του για τη ζωή και την αξιοπρέπεια του.

Η προτεσταντική δανέζικη κοινωνία έχει ανάγκη να κυνηγήσει ενόχους και ο Λούκας είναι το εύκολο θήραμα. Το κυνήγι αρχίζει και εκείνος, κοινωνικός απόκληρος πια, βλέπει μια κοινωνία ολόκληρη να στρέφεται εναντίον του μέσα σε μια ημέρα.

Λίγες ταινίες έχουν καφέρει να ξυπνήσουν τόσο βίαια το αίσθημα της αδικίας μέσα μας. O Λούκας ως ο κινηματογραφικός Γίοζεφ Κ της Δίκης, μας θυμίζει πως η διασφάλιση απέναντι στην αθωότητα και την ενοχή δεν είναι παρά ένας χάρτινος πύργος. Το ψέμα κυριέυει την αλήθεια και ο εξαναγκασμός του ψέματος επιβάλλεται στο ψέμα.

Η νέμεσις δεν έρχεται τελικά για να απονήμει την πολυπόθητη ισορροπία αλλά για να μας καταδείξει όλη την υποκρισία μιας κοινωνίας κίβδηλης, που χειραγωγείται όχι μόνο από το ψέμα αλλά και από την αλήθεια.

Επίκαιρο και πολυεπίπεδο το «Κυνήγι» βρίθει συμβολισμών και κοινωνικών προβληματισμών χωρίς να φλυαρεί ούτε δευτερόλεπτο. Η στιβαρή, μινιμαλιστική σκηνοθεσία του Βίτενμπεργκ αποφεύγει να πέσει στην παγίδα εύκολων κινηματογραφικών συμβάσεων και αφήνει πίσω της οτιδήποτε περιττό.