ΚΡΙΤΙΚΕΣΣινεμά

Ηρακλής: Η αρχή του θρύλου

Προκειμένου η Αλκμήνη (Roxanne McKee) να γλυτώσει την πόλη της από την τυραννία του άντρα της, Βασιλιά Αμφιτρύωνα (Scott Adkins), φέρνει στον κόσμο το παιδί του Δία, τον Ηρακλή (Kellan Lutz), έχοντας την έγκριση της Ήρας (όχι, δεν υπάρχουν φίδια αυτή την φορά!) .Ο Αμφιτρύωνας θεωρεί τον Ηρακλή παιδί μοιχείας, χωρίς να ξέρει ότι πρόκειται για το παιδί του Δία, και δεν τον αποδέχεται. Καταστρώνει την εξόντωσή του με σκοπό ο πρωτότοκος γιός του Ιφικλής (Liam Garrigan) να πάρει τον θρόνο με βασίλισσα δίπλα του την γυναίκα που είναι ερωτευμένος ο Ηρακλής. Ο Ηρακλής, όμως, καθότι ημίθεος, θα επιβιώσει και θα επιστρέψει πίσω στο Άργος (;) με σκοπό να αποδώσει δικαιοσύνη.

Πλέον έχουμε εκπαιδευτεί σαν θεατές. Ξέρουμε ότι πηγαίνοντας να δούμε μια ταινία που ονομάζεται Ηρακλής: Η αρχή του θρύλου και προέρχεται από το Χόλυγουντ, δεν θα παρακολουθήσουμε ένα ντοκιμαντέρ για την ελληνική μυθολογία, αλλά θα απολαύσουμε μια ταινία δράσης με μπράτσα, ηρωικές κραυγές, και ατελείωτες μάχες σε ψηφιακό περιβάλλον που θυμίζει κάτι από αρχαία Ελλάδα. Τέτοιου τύπου ταινίες δανείζονται ονόματα που προέρχονται από την ελληνική μυθολογία για να δημιουργήσουν θεάματα για θρυλικούς ήρωες που είναι ανίκητοι. Ο ήρωας αυτή την φορά είναι ο Ηρακλής, μισός άνθρωπος – μισός θεός, ένας άντρας πολύ δυνατός και μυώδης. Ένας άντρας που έχει ερωτευτεί την Ήβη (Gaia Weiss) , την πριγκίπισσα της Κρήτης και θα κάνει τα πάντα για να είναι δίπλα της.

Θα προδοθεί από τον ίδιο του τον πατέρα όπου θα τον στείλει σε μια μάχη- παγίδα θανάτου, αλλά εκείνος λόγω της υπεράνθρωπης δύναμης του, θα επιβιώσει έχοντας δίπλα του τον καλό του φίλο – Spartacus – Σωτήριο (Liam McIntyre). Αγαπάει πολύ την μητέρα του και τον καλό του δάσκαλο Χείρωνα (Rade Serbedzija) – που όχι δεν είναι Κένταυρος!

Δεν γίνονται αναφορές στους θρύλους του Ηρακλή, πάρα μόνο στο πνίξιμο του λιονταριού της Νεμέας, που ίσως είναι η πιο κακή ψηφιακή στιγμή της ταινίας, και αυτό γιατί το λιοντάρι έμοιαζε λίγο πολύ σαν το λούτρινο που έχω στο αυτοκίνητο. Ο σκηνοθέτης Renny Harlin (το όνομα του οποίου είναι πίσω από το Πολύ σκληρός για να Πεθάνει 2 και το πιο πρόσφατο θρίλερ, The Dyatlov Pass Incident – Devil’s Pass) δείχνει μια αδυναμία στις slow motion στιγμές μέσα στις σκηνές δράσης και ακολουθεί ένα πνεύμα 300 σ’ όλο το στήσιμο της ατμόσφαιρας, που βέβαια ταιριάζει πολύ σ’ αυτό που θέλει τελικά να είναι η ταινία.

Η επιμόρφωση μας πάντως στο θέμα του Ηρακλή, δεν έχει τελειώσει για φέτος. Μέσα στο καλοκαίρι περιμένουμε κ άλλη ταινία επί του θέματος, το Ηρακλής (Hercules) με τον –The Rock- Dwayne Johnson. Βασισμένο σε κόμικ αυτή την φορά (Hercules: The Thracian Wars –  Steve Moore), η ταινία θα διαδραματίζεται μετά το τέλος της ολοκλήρωσης των 12 άθλων, όταν πια ο Ηρακλής προετοιμάζει τον στρατό για τους Θρακικούς πολέμους.

Γιώτα Τσιορβά

Θυμάται τον εαυτό της να κλαίει επειδή η μαμά της δεν ήθελε να την πάει να δει το «Μπάμπι το Ελαφάκι»... Σκασίλα της για το ελαφάκι, σινεμά ήθελε να πάει… και ακόμα αυτό θέλει… να πηγαίνει σινεμά… να βλέπει ταινίες… με αδυναμία στα κινούμενα σχέδια (όσα χρόνια και αν περάσουν!) και μεγάλη της αμαρτία οι ταινίες με μεταφυσικούς πρωταγωνιστές (βαμπίρ, λυκανθρώπους, ζόμπι κτλ.). Παρ’όλα αυτά θα δει τα πάντα. Και σημαντική σημείωση: δεν έχει κοιμηθεί ποτέ σε ταινία, όσο κουρασμένη και αν είναι, όσο βαρετή και να είναι η ταινία. Αρκεί να είναι σινεμά… χόμπι, ανάγκη, εξάρτηση, έρωτας…

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *