Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΠΑΜΠ (THE OLD OAK)

Σε μία πόλη της βορειανατολικής Αγγλίας, ο Τι Τζέι Μπαλαντάιν είναι ο ιδιοκτήτης της τελευταίας Παμπ, που προσπαθεί να παραμείνει ανοιχτή με τους λιγοστούς θαμώνες. Η έλευση μίας οικογένειας προσφύγων από την Συρία, θα πυροδοτήσει μία σειρά εξελίξεων τόσο για την παμπ, όσο για τον ίδιο και για ολόκληρη την πόλη, εφόσον η φιλία του με την νεαρή Γιάρα θα γίνει αντικείμενο χλευασμού.

Για το σινεμά και τις ταινίες του Κεν Λόουτς τα έχουμε ξαναπεί. Η δύναμη τους βρίσκεται στα εξαιρετικά γραμμένα σενάρια του μόνιμου συνεργάτη του Πολ Λάβερτι, σε συνδυασμό όμως με την ικανότητα του σκηνοθέτη να τα παρουσιάζει με μία απλή αλλά τόσο συναισθηματικά δυνατή κινηματογραφική ματιά. Από το ΚΕΣ και το LADYBIRD, LADYBIRD μέχρι το ΓΛΥΚΑ ΔΕΚΑΕΞΙ, την ΓΗ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, την ΒΡΟΧΗ ΑΠΟ ΠΕΤΡΕΣ, το ΟΝΟΜΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΖΟ και τα πρόσφατα ΕΓΩ, Ο ΝΤΑΝΙΕΛ ΜΠΛΕΙΚ και το ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΑΠΟΥΣΙΑΖΑΤΕ, ο Κεν Λόουτς αποδεικνύεται ο Γούντι Άλλεν της κοινωνικής αδικίας αλλά και της τελευταίας ανθρωπιάς που έχει μείνει στις μέρες μας, με ταινίες ”σχεδόν ίδιες” αλλά πάντα να λέει με επιτυχία αυτό που θέλει να πει.

Στην ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΠΑΜΠ με όνομα η γριά βελανιδιά (σύμβολο κοινωνικού αγώνα) ο Λόουτς και ο Λάβερτι ξαναχτυπάνε φλέβα ανθρωπιάς και συγκίνησης μέσα από την φιλία ενός ανθρώπου που έχει χάσει κάθε ενδιαφέρον, με μία νεαρή γυναίκα που πασχίζει με την οικογένεια της να επιβιώσει με αξιοπρέπεια. Ο κοινωνικός περίγυρος, οι άνθρωποι, η οικονομική εξαθλίωση και οι προσωπικές επιλογές, όλα είναι παρόντα και χωρίς κανέναν συναισθηματικό εκβιασμό αλλά με απόλυτη απλότητα, κινηματογραφική οικονομία και διαλόγους που υπερτονίζουν τον κάθε χαρακτήρα, η ταινία παραδίδει μαθήματα συμπεριφοράς και κοινωνικής ενσυναίσθησης, αφήνοντας πίσω οτιδήποτε μοντέρνο και βαρύδι της σύγχρονης ζωής που ευθύνεται για την αδιαφορία ακόμα και την εχθρικότητα των ανθρώπων.

Μόνιμα καλοδεχούμενος και μεγάλο κεφάλαιο στην ιστορία του πολιτικοκοινωνικού αριστερού σινεμά, χωρίς όμως να προδίδει τους κινηματογραφικούς όρους, ο Κεν Λόουτς και η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΠΑΜΠ του, χέρι χέρι με τον σεναριογράφο του Πολ Λάβερτι, μιλάνε δυνατά και με ουσία, ξεκάθαρα και με ευαισθησία πως το σινεμά έχει στο επίκεντρο τον άνθρωπο και την δύναμη του όταν αυτός ενώνεται με τους συνανθρώπους του, απέναντι στην αδικία και την εκμετάλλευση. Κυρίως όμως κάνει σινεμά με ευαισθησία. Και αν και δήλωσε πως είναι η τελευταία του ταινία, εμείς θα περιμένουμε την επόμενη.

Η ταινία κυκλοφορεί 7 Δεκεμβρίου σε διανομή Feelgood