Home CinemaΚΡΙΤΙΚΕΣ

Μέχρι ο θάνατος να μας ενώσει

Είχα καιρό να παρακολουθήσω  μια κλονιστική ταινία θρίλερ, και το πόνημα του James Watkin  The Woman In Black , είναι γνήσιο hair-riser. Μη σας πω και skin-riser. Η παραγωγή ειναι της θρυλικής Hammer, η οποία μας  εχει δώσει αλησμόνητες ταινίες τρόμου σε παλαιότερες δεκαετίες, και το πολύ καλό σενάριο της Jane Goldman βασίζεται σε μυθιστόρημα της Susan Hill (εχει μεταφερθεί με μεγάλη επιτυχία στο θέατρο).

Οι φανατικοί αναγνώστες του Ρ.Λ. Στήβενσον, του Πόε και άλλων συγγραφέων  γοτθικού τρόμου, μπορούν να μπούν αβασάνιστα στην στοιχειωμένη έπαυλη του Έλους των Χελιών. Το σπίτι  όπου  διαδραματίζονται όλα τα ανείπωτα ειναι εξαιρετικό. Τυπικότατο αγγλικό, ερειπωμένο και αποκομμένο απ΄την υπόλοιπη κοινότητα, σπίτι. Ιδανικός τόπος για να βράσει κανείς στο καζάνι των προσωπικών του ή μη, δαιμόνων… Οι σκηνές δε, με τη μαυροντυμένη γυναίκα-φάντασμα, είναι ΕΞΟΧΕΣ. Από την άποψη της πρόκλησης τρόμου στον θεατή. Κι εδώ έχω δύο ενστάσεις: η πρώτη έχει να κανει με το παράδοξο, ότι ενώ η ταινία με κατατρόμαξε, θεωρώ ότι υστερεί εναντι άλλων που εχω δεί, απο την άποψη της δ/νσης φωτογραφίας. Αν ήταν ακομη πιο προσεγμένη, νομίζω πως θα ανασταινόταν ο Στήβενσον( θυμίζω το εξαίσιο The Wolfman). Η εμμονή μου με τον Στήβενσον οφείλεται στο ότι η γυναίκα που στοιχειώνει το σπίτι, ονομάζεται Τζάνετ, όνομα μιας εξίσου τρομερης γυναίκας, στο θαυμάσιο αφήγημά του  Η Τζάνετ Η Σβερκοτσακισμένη.  Η δεύτερη ένστασή μου αφορά τον πρωταγωνιστή. Ο κύριος Χάρι Πόττερ, κατά κόσμο Daniel Radcliffe, υποδύεται τον νεαρό, χαροκαμένο δικηγόρο  ‘Αρθουρ Κιπς, και όσο τον κοιτουσα τον ξενέρωτο, σκεφτόμουν πόσο υπέροχος Κιπς θα ήταν στη θέση του, ο 22χρονος  Liam Aiken (ο βιβλιοφάγος Κλάους του Lemony Snicket ), ο οποίος, ειρήσθω εν παρόδω, είχε επισης περάσει απο κάστινγκ για το ρόλο του Χάρι Πόττερ, αλλα απορρίφθηκε.

Εν πάσει παριπτώσει, η ταινία ενδείκνυται να προσφερθεί ως δώρο εκδικησης ή σε κάποιον που δεν χωνεύετε… Πολύ καλοί είναι στους δεύτερους ρόλους, οι Ciaran Hinds και Janet Mc Teer ( ο θηριώδης Χιούμπερτ του Albert Nobbs). Επισης η γυναίκα- φάντασμα ειναι άκρως τρομακτική και εκδικητική(εξαιρετικη Liz White). Γιαυτο δεν συνιστάται η ταινία σε όσους εχουν ιστορικο καρδιοπάθειας,το τελευταιο πλάνο είναι άπαιχτο.

Η ταιριαστή-στο ύφος των ταινιών τρομου εποχής- μουσική ειναι του Marco Beltrami και ο γλυκύτατος μικρούλης που υποδύεται τον γιο του Κιπς, είναι ο βαφτισιμιός του Radcliffe στην αληθινή ζωή, ονόματι Μίσα.

Κατερίνα Καρά

Την πρώτη ταινία την είδε πριν πολλά χρόνια σε συνοικιακό σινεμά. Τραυματική εμπειρία... Επική η ταινία. Από τότε δηλώνει ανερυθριάστως ότι οι ταινίες (όπως και τα βιβλία) την έχουν πάρει κανονικά στο λαιμό τους. Πιστεύει ότι το σινεμά, όπως και η Τέχνη γενικώς, ΔΕΝ θα πεθάνει ποτέ, επειδή η τρισάθλια πραγματικότητα ειρωνεύεται χοντρά τις προθέσεις και τα όνειρά μας... Άρα κάπως πρέπει να αποδίδεται δικαιοσύνη.

Μια σκέψη για το “Μέχρι ο θάνατος να μας ενώσει

  • Μου άρεσε πολύ η ταινία και άρεσε πολύ και στην παρέα μου(αυτό κι αν είναι εντυπωσιακό,μιας που συνήθως διαφωνούμε),όταν την είχαμε δει στο cinema.
    Εξαιρετική σκηνοθεσία,φωτογραφία,αλλά και μουσική.
    Όσο για τον Radcliffe,δε θα τον χαρακτήριζα ξενέρωτο με τίποτα.Τον βρήκα απολύτως αξιοπρεπή ερμηνευτικά και μιας και αυτή ήταν η πρώτη του ταινία που είδα εγώ μετά τον Harry Potter,θεωρώ μεγάλη του νίκη το να μη μου θυμίσει καθόλου,κατά τη διάρκεια της ταινίας,τον χαρακτήρα του μάγου,με τον οποίο όλοι τον έχουμε ταυτίσει (και δικαίως ύστερα από 8 ταινίες και μάλιστα τόσο επιτυχημένες).
    Σε όσους αρέσουνε τα θριλεράκια,να τη δούνε και θα με θυμηθούνε (κάνει και ομοιοκαταληξία). 😛

    Σχολιάστε

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *