This Is Classic: Brief Encounter (1945)
70 ετών πλέον, η δεύτερη καλύτερη Αγγλική ταινία όλων των εποχών σύμφωνα με το British Film Institute.
1945: Οι μεταγενέστερες επικές δημιουργίες του David Lean πολλές φορές επισκιάζουν την και πάλι εξαιρετική πρώιμη δουλειά του. Πριν το «Lawrence Of Arabia», το «Dr Zhivango», το «Ryan’s Daughter» και τα μεγάλα θεάματα τους, ο μεγάλος Άγγλος σκηνοθέτης έκανε μια ταινία, την πιο συγκινητική ερωτική ίσως στην ιστορία του κινηματογράφου, για έναν ανεκπλήρωτο έρωτα,που αντικατοπτρίζει μια ολόκληρη κοινωνία και το τέλος μιας εποχής. Κυρίες και Κύριοι, 70 ετών πλέον, η δεύτερη καλύτερη Αγγλική ταινία όλων των εποχών σύμφωνα με το British Film Institute και τα πρώτα δείγματα της μαεστρίας του David Lean, είναι η «Σύντομη Συνάντηση» (Brief Encounter 1945).
Η νοικοκυρά Laura Jesson (Celia Johnson) και ο ιατρός Alec Harvey (Trevor Howard), γνωρίζονται τυχαία στον σιδηροδρομικό σταθμό και αρχίζουν να δίνουν ραντεβού μία φορά την εβδομάδα. Παντρεμένοι και οι δύο, ερωτευμένοι όμως μεταξύ τους, προσπαθούν απεγνωσμένα να διατηρήσουν αυτή την έντονη και ιδιόρρυθμη πλατωνική σχέση. Η «Σύντομη Συνάντηση» βασίζεται σε ένα μονόπρακτο του Noel Coward. Η βραχυλογία όμως του έργου ανάγκασε τον Lean να επεκτείνει το σενάριο, εμπλουτίζοντας έτσι και το δικό του κινηματογραφικό λεξιλόγιο. Και κάπως έτσι δημιουργήθηκε η σχολή του σκηνοθέτη David Lean. Φορμαλιστικές καινοτομίες, ηχητικά εφέ (ο ήχος του τρένου που επιταχύνει), φωτογραφία με σκιές και μουσική που υπογραμμίζει την υπόθεση (το κονσέρτο για πιάνο Νο 2 του Rachmaninov εντάσσεται μέσα στο μουσικό θέμα), προσθέτουν περισσότερες λεπτομέρειες στην καταραμένη σχέση του ζευγαριού.
Το καφέ του σιδηροδρομικού σταθμού που γίνεται το σημείο συνάντησης, μεταφορικά αποτελεί όλη την κοινωνία-πλαίσιο μέσα στην οποία προσπαθεί να επιβιώσει το αίσθημα του ερωτευμένου ζευγαριού. Ποτέ άλλοτε,σε καμία ταινία του ο David Lean δεν στάθηκε τόσο κοντά στους χαρακτήρες-ηθοποιούς του. Η Johnson και ο Howard είναι εξαιρετικοί και η χημεία τους βάζει φωτιά στα ασπρόμαυρα πλάνα της ταινίας. Κάθε τους κίνηση είναι γεμάτη νοήματα και οι διάλογοι μεταξύ τους πλημμυρίζουν απο συναισθήματα κάθε λεπτό του έργου. Ένα σκουπιδάκι στο μάτι, ένα άγγιγμα στον ώμο, ένα βλέμμα, μια βαρκάδα και ένα σινεμά είναι ότι καλύτερο μπορούν να κάνουν αυτοί οι άτυχοι εραστές που γνωρίζουν παρά την μεγάλη έλξη, πως δεν μπορούν να προχωρήσουν όσο και να το θέλουν.
Με αυτή την ταινία ο David Lean, εγκαινίασε τις εμφανίσεις του στα Oscar. Τρεις υποψηφιότητες (Σκηνοθεσία, Α΄ Γυναικείου ρόλου και Σεναρίου) και το μεγάλο βραβείο της επιτροπής στο Φεστιβάλ Καννών του 1946 επισφράγισαν το μεγαλείο αυτής της απίστευτα ρομαντικής ταινίας, ένα μεγάλο κινηματογραφικό δώρο για ευαίσθητους και ρομαντικούς σινεφίλ. Απο τις πρώτες ταινίες που τόλμησαν το αντίστροφο unhappy end (η νίκη της συμβατικότητας εις βάρος του έρωτα) φέρνοντας ακόμα και σήμερα δάκρυα στα μάτια μας.Το τρένο δυστυχώς έφυγε… το αριστούργημα όμως είναι εδώ!
(Το κείμενο πρωτοδημοσιεύτηκε στο reel.gr)
