This is Classic: Jaws (1975)
1975: Οι παραγωγοί Richard Zanuck και David Brown, πλησιάζουν τον σχετικά ανερχόμενο τότε νεαρό σκηνοθέτη Steven Spielberg και του προτείνουν να σκηνοθετήσει την μεταφορά του best seller του Peter Benchey που είχε τίτλο Jaws. Το βιβλίο ήταν ένα b class μυθιστόρημα, σχετικά με έναν φονιά καρχαρία που σκορπάει τον τρόμο σε ένα τουριστικό νησί .Ο Spielberg δέχεται αλλά υπό έναν όρο: Να μην δείξει ούτε ένα πλάνο του καρχαρία στην πρώτη ώρα της ταινίας. Η Universal υποκύπτει και δίνει τεράστιο χρηματικό budget στον σκηνοθέτη. Κάπως έτσι ξεκίνησε η ιστορία για την πιο διάσημη και ταυτόχρονα πιο τρομακτική θαλασσινή περιπέτεια όλων των εποχών. Κυρίες και Κύριοι,υποδεχθείτε τα Σαγόνια του Καρχαρία (Jaws),το πρώτο καλοκαιρινό blockbuster στην ιστορία του κινηματογράφου, την ταινία που σκέφτεστε κάθε φορά που μπαίνετε στην θάλασσα!
Από την πρώτη διάσημη εναρκτήρια σκηνή της ταινίας (που σημειωτέον χρειάστηκαν τρεις ημέρες για να ολοκληρωθεί), ο Spielberg κάνει ξεκάθαρο πως θα χρησιμοποιήσει την αγωνία, το suspence και όχι την έκπληξη και τον φανερό τρόμο. Ένα νεαρό κορίτσι αποφασίζει να κολυμπήσει κάτω από το φεγγαρόφωτο αλλά ξαφνικά κάτι θα αρχίζει να την παρασύρει και στο τέλος θα την τραβήξει κάτω από το νερό. Διάφορα σωματικά μέλη που θα αρχίσουν έπειτα να ξεβράζονται, θα οδηγήσουν στην κόντρα του σερίφη(Roy Scheider) που θέλει να κλείσει τις παραλίες, με τον δήμαρχο (Murray Hammilton) που επιμένει πως οι παραλίες πρέπει να μείνουν ανοιχτές για να μην πληγεί ο τουρισμός. Ο ίδιος θα κατέβει στις 4 Ιουλίου στην παραλία, για να παρακινήσει τον κόσμο να βουτήξει. Ο κόσμος θα τον ακούσει και η συνέχεια είναι γνωστή σε όλους πλέον. Μαζί με τον ωκεανολόγο (Richard Dreyfuss) και τον γερόλυκο (Robert Shaw), o σερίφης θα ξεκινήσει το κυνηγητό και θα βρεθούν αντιμέτωποι με τον καρχαρία,σε μια αναμέτρηση που όσες φορές και αν την παρακολουθήσει κανείς παραμένει το ίδιο αγωνιώδης!
Ο Spielberg στην πρώτη του μεγάλη επιτυχία, έδειξε ένα ταλέντο στην σκηνοθεσία εφάμιλλο με αυτό του Alfred Hitchcock. Προτίμησε να παίξει με την αγωνία και τον φόβο του θεατή για το άγνωστο και με σταδιακά βήματα κλιμακώνει την αγωνία δείχνοντας τον καρχαρία σταδιακά να ξεπροβάλει από το νερό, μετά την πρώτη ώρα της ταινίας. Όπως ακριβώς και το μουσικό θέμα του John Williams, σκοτεινό, αγωνιώδες, κλιμακούμενο και στο τέλος επικό.
Φανταστείτε απλά πως θα ένιωσαν οι τότε θεατές, βλέποντας την ταινία για πρώτη φορά. Το hype που είχε δημιουργηθεί ήταν μεγάλο, ήδη από τα γυρίσματα της ταινίας. Η Universal και σχεδόν όλα τα studios μέχρι τότε, απέφευγαν να κυκλοφορούν ταινίες στην διάρκεια του καλοκαιριού. Όταν η ταινία όμως άνοιξε στις Αμερικανικές αίθουσες τον Ιούλιο του 1975 ,πάνω από 67 εκατομμύρια Αμερικάνοι σχημάτιζαν ουρές στους κινηματογράφους, κάνοντας έτσι το Jaws το πρώτο καλοκαιρινό blockbuster και την αρχή μιας παράδοσης που το Hollywood κρατάει ακόμα και σήμερα.
Πέρα από κάθε αβάσιμη και πρόχειρη προσέγγιση πως η ταινία κακοχαρακτήριζε τους καρχαρίες, το Jaws είναι μια σπουδαία ταινία που άνοιξε τον δρόμο κυρίως για τον Spielberg για να γίνει ο σκηνοθέτης που έγινε. Πολλοί προσπάθησαν να αντιγράψουν την ταινία, κανείς όμως δεν τα κατάφερε. Γνώρισε άλλες 3 συνέχειες που αν εξαιρέσουμε το Jaws 2, οι υπόλοιπες σχεδόν δεν βλέπονται.
Τρία βραβεία Oscar, για το μοντάζ,για τον ήχο και φυσικά για την μουσική του John Williams, επισφράγισαν στην απονομή του 1976 την καθολική επιτυχία της ταινίας.
