This is Classic: Το Κλουβί με τις Τρελές (1978)
1978: Μία Ευρωπαϊκή ταινία και συγκεκριμένα Γαλλική, βγαίνει στους κινηματογράφους της Αμερικής και αυτόματα καταγράφεται ως η πιο επιτυχημένη εμπορικά ξενόγλωσση ταινία έως τότε. Μια κωμωδία έτη μπροστά από την εποχή της που όχι μόνο προκαλούσε το κοινό με το θέμα της αλλά απέκτησε αμέσως cult χαρακτήρα, φανατικούς οπαδούς και άνοιξε το δρόμο για να γνωρίσει το ευρύ κοινό το είδος του Queer Cinema. Μία από τις πλέον επιτυχημένες και κλασικά ξεκαρδιστικές και απολαυστικές κωμωδίες, το Κλουβί με τις Τρελές (La Cage Aux Folles).
Μπορεί στην σημερινή εποχή, οι χαρακτήρες και οι συμπεριφορές των ηρώων της ταινίας να αγγίζουν το απόλυτο camp, αυτό όμως δεν μειώνει την δύναμη της ιστορίας, αντιθέτως μας βάζει σε σκέψεις για το πως το κοινό του 1978, επεξεργάστηκε αυτό που παρακολουθούσε. Ο Ρενάτο και ο Αλμπιν είναι ένα gay ζευγάρι που ζουν στο St Tropez. O Ρενάτο είναι ο ιδιοκτήτης ενός διάσημου night club στο οποίο ο σύντροφος του Αλμπιν πραγματοποιεί κάθε βράδυ το διάσημο drag show του. Όταν ο γιος του Ρενάτο (αποτέλεσμα ενός one night stand είκοσι χρόνια πριν) Λορέν, ενημερώνει πως πρόκειται να παντρευτεί την κόρη ενός συντηρητικού διπλωμάτη και πως οι γονείς της κοπέλας θέλουν να γνωρίσουν τα πεθερικά, το gay ζευγάρι θα προσπαθήσει να κάνει την καλύτερη εντύπωση με ιδέες …άκρως πρωτοποριακές. Και φυσικά θα ακολουθήσουν τραγελαφικές καταστάσεις.
Η άλλη μεγάλη επιτυχία της ταινίας είναι οι ηθοποιοί που ενσαρκώνουν το βασικό gay ζευγάρι. Σε κόντρα ρόλους από αυτούς που είχαν συνηθίσει, ο Ugo Tognazzi στον ρόλο του brutal, σκληρού Ρενάτο που συμπληρώνεται απίστευτα από τον ρόλο του υπερευαίσθητου καλλιτέχνη performer Αλμπιν ή Ζαζά στο καλλιτεχνικό, που υποδύεται ο εξαιρετικός Michel Serrault. Και οι δύο υποδύθηκαν τους χαρακτήρες τόσο αθώα, σχεδόν απόλυτα φυσικά, χωρίς να προκαλούν το κοινό του 1978 αντιθέτως κατάφεραν να το πάρουν με το μέρος τους και να τους είναι απόλυτα συμπαθείς. Εκτός από το πρωτοποριακό του θέματος λοιπόν, μιλάμε και για μια μεγάλη ερμηνευτική επιτυχία των ηθοποιών.
Βασισμένο στο θεατρικό έργο του Jean Poiret, το οποίο έγινε έπειτα και long-running μιούζικαλ success στο Broadway, και γεμάτο από αστείους διαλόγους και κωμικές καταστάσεις, το Κλουβί με τις Τρελές είναι ίσως η πιο entertaining ταινία που έκανε το Γαλλικό σινεμά την δεκαετία του ’70. Γνώρισε δύο συνέχειες που χωρίς να είναι κακές, δεν μπορούν να συγκριθούν με την αρχική ταινία καθώς και ένα αμερικάνικο remake δια χειρός Mike Nichols που θα προτιμούσαμε να ξεχάσουμε.
Παγκόσμια εισπρακτική και καλλιτεχνική επιτυχία, η ταινία κέρδισε τα βραβεία αρκετών ενώσεων στην κατηγορία της ξενόγλωσσης ταινίας, απέσπασε την Χρυσή Σφαίρα Ξενόγλωσσης ταινίας αφήνοντας πίσω τους Ευρωπαίους του James Ivory και το Γάμο της Μαρίας Μπράουν του Rainer Werner Fassbinder! Και φυσικά απέσπασε και τρεις υποψηφιότητες για Oscar (σκηνοθεσίας για τον Edouard Molinaro,σεναρίου και κοστουμιών).
Απόλυτα κλασικό και αγαπημένο το ”Κλουβί με τις Τρελές” είναι ένα κλουβί που όλοι μας θα θέλαμε να κλειστούμε…και από κινηματογραφική αλλά και από ηθική άποψη. …και μην μου πείτε οτι δεν θα θέλατε να είχατε τον συγκεκριμένο υπηρέτη-μπάτλερ στα πόδια σας καθημερινά!
