Το Balkan Can Kino γιορτάζει την Γυναίκα με 12 μικρού μήκους ταινίες

Το Balkan Can Kino γιορτάζει την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας με δύο ξεχωριστές ενότητες ταινιών (συνολικά 12 ταινίες μικρού μήκους) που θα είναι δωρεάν διαθέσιμες για το κοινό. Η διαδικτυακή προβολή των ταινιών θα ξεκινήσει από την Παρασκευή 12 Μαρτίου 2021 και ώρα 21:00 έως την Κυριακή 14 Μαρτίου, 21:00 στην ιστοσελίδα: balkan-can-kino.com. Πρόκειται για τις ενότητες «Mighty Women» (επιμ. Φωτεινή Στεφανή) και «As a woman I have no country» (επιμ. Δήμητρα Μητσάκη), οι οποίες αποτελούνται από μικρού μήκους μυθοπλασίας, ντοκιμαντέρ και κινουμένων σχεδίων σε σκηνοθεσία οκτώ γυναικών και τεσσάρων ανδρών, από το Αφγανιστάν, το Ελ Σαλβαδόρ, την Γαλλία, την Γερμανία, την Ελλάδα, το Ηνωμένο Βασίλειο και την Τουρκία.

Αξίζει να προστεθεί ότι ενόψει του 4ου BCK Συμποσίου, η ομάδα του Balkan Can Kino δέχεται ήδη συμμετοχές και αναζητά ταινίες που παρουσιάζουν διαφορετικά θέματα, με μοναδικές προσεγγίσεις στις οπτικοακουστικές τέχνες, όπως ντοκιμαντέρ, αφηγηματικές και πειραματικές ταινίες, ταινίες κινουμένων σχεδίων, ταινίες οποιουδήποτε μήκους, γλώσσας ή προέλευσης που προωθούν τον καινοτόμο DIY κινηματογράφο με επίκεντρο κυρίως γυναίκες, queer και σκηνοθέτιδες που πραγματοποιούν το κινηματογραφικό τους ντεμπούτο όπως και κοινωνικοπολιτικές ταινίες.

Η υποβολή ταινιών γίνεται αποκλειστικά μέσω της πλατφόρμας  filmfreeway.

“Mighty Women”, σε επιμέλεια της Φωτεινής Στεφανή

Τέσσερα ντοκιμαντέρ για γυναίκες μέσα από τα μάτια ανδρών σκηνοθετών. Τέσσερις διαφορετικές γυναίκες από τα τέσσερα σημεία του κόσμου, το Ελ Σαλβαδόρ, το Ηνωμένο Βασίλειο, την Τουρκία και το Αφγανιστάν. Γυναίκες που αγωνίζονται για τα δικαιώματα τους και τα όνειρα τους. Γυναίκες που πολεμούν τους δαίμονες τους και μιλούν ενάντια στην πατριαρχία και τον σωβινισμό. Αναλυτικά οι ταινίες της ενότητας:

ÚNICA

Στο Ελ Σαλβαδόρ, ένα σημαντικό θεατρικό κίνημα έχει ξεκινήσει στη χώρα, όπου πολλές γυναίκες ηγούνται αυτού του νέου κύματος στις παραστατικές τέχνες. Αυτό είναι ένα κινηματογραφικό πορτρέτο, από την τεχνική οπτική ενός θεατρικού μοντάζ. Ίσως οι πιο αορατοι επαγγελματίες στις παραστατικές τέχνες, είναι αυτοί που το καθιστούν δυνατό να λειτουργήσει και βρίσκονται στο παρασκήνιο. Αυτή είναι η ιστορία της Yamileth, μιας τεχνικού φωτισμού. Μας λέει για τη ζωή της, αντανακλώντας τις δυσκολίες και τον συνεχόμενο αγώνα τους ώστε η δουλειά τους να γίνει ορατή και σεβαστή. Σε ένα περιβάλλον που είναι ιστορικά-τουλάχιστον στο Ελ Σαλβαδόρ-αποκλειστικά το βασίλειο των ανδρών.

Σκην/Dir: Hugo Mata Parducci
Χώρα/Country: El Salvador
Διαρκεια/Dur: 15:55
Έτος παραγωγής/Year of production: 2019

SOLO

Αφού έγινε η γρηγορότερη γυναίκα που διέσχισε τον Ατλαντικό κωπηλατώντας σόλο, η Elaine Hopley, αφηγείται την περιπέτεια της αποκαλύπτοντας τις πιο έντονες στιγμές που έζησε στη θάλασσα. Μετά από δύο μήνες στη θάλασσα, η Elaine επιστρέφει στην οικογένεια της και ξεκινάει να προετοιμάζεται για μια ακόμα μεγαλύτερη πρόκληση.

Σκην/Dir: Michele Pinto
Χώρα/Country: UK
Διάρκεια/Dur: 14:00
Έτος παραγωγής/Year of production: 2018

Colors of Germiyan

Το χωριό Germiyan ήταν απλά μια στάση στο δρόμο, μέχρι τη στιγμή που οι κάτοικοι αποφάσισαν να προωθήσουν το χωριό τους με το να μετατρέψουν τα σπίτια τους σε καφέ. Η ιστορία της Nuran ξεκινά με τις άβαφες καρέκλες που παραγγέλνει για το καφέ της. Βάφει μόνη της τις καρέκλες της. Μετά τους τοίχους. Το χωριό ανθίζει καθώς εκείνη ζωγραφίζει και γεμίζει ο τόπος λουλούδια. Η δημοσιότητα του χωριού αυξάνεται καθώς η Nuran ζωγραφίζει. Μετατρέπει το χωριό της σε ένα εναλλακτικό τουριστικό σημείο, το οποίο χαρακτηρίζει “το χωριό μου, η ελευθερία μου”. Αν και παραμένει η ίδια, η Nuran είναι αυτή που μιλάει στη σκηνή του TEDX, κάνει συνεντεύξεις και επίσης πουλάει ντομάτες και μπάμιες μπροστά στην πόρτα της.

Σκην/Dir: Aziz Alaca
Χώρα/Country: Turkey
Διαρκεια/Dur: 28:30
Ετος παραγωγής/Year of production: 2019

The Weaver

Η Faheema Eissar είναι ένα από τα κορίτσια που ξεκίνησαν να υφαίνουν χαλιά όταν ήταν εφτά χρονών κατά τη διάρκεια του καθεστώτος των Ταλιμπάν, εξαιτίας της δύσκολης οικονομικής κατάστασης. Την ξυπνούσαν κάθε πρωί στις 7.00 για να καθίσει μπροστά στον αργαλειό και να ξεκινήσει να υφαίνει, για να έχει ένα εισόδημα η οικογένεια. Η οικογένεια της Faheema μετανάστευσε στο Πακιστάν και στο Ιράν δύο φορές αλλά σε κανένα από αυτά τα δύο ταξίδια δεν σταμάτησε να υφαίνει. Δούλευε όσο καιρό ήταν στο Πακιστάν και στο Ιράν. Επειδή η Faheema δούλευε περίπου 16 ώρες την ημέρα παρέλυσαν τα πόδια της για λίγο καιρό και έκτοτε πολεμάει με τον πόνο στα πόδια της, αλλά ούτε και αυτο την γλύτωσε από το να υφαίνει χαλιά. Μετά την 11η Σεπτεμβρίου, η οικογένεια της Faheema επέστρεψε στο Αφγανιστάν και τότε κατάφερε να πάει σχολείο και να βρει το δρόμο της μέχρι τις ΗΠΑ για να σπουδάσει Οικονομία και Διεθνείς Σχέσεις. Τώρα έχει το πτυχίο της και είναι νιόπαντρη, αλλά οι αναμνήσεις από την παιδική της ηλικία δεν την αφήνουν να ησυχάσει. Όλες οι πικρές αναμνήσεις από την χαμένη παιδική της ηλικία μπροστά στον αργαλειό, όπου δεν της επιτρέπονταν να παίξει και να είναι ελεύθερη όπως άλλα παιδιά. Η Faheema αποφάσισε να κάνει αυτο-θεραπεία και ίσως να αποδεχτεί τα πικρά παιδικά της χρόνια και να προχωρήσει σαν ενήλικη. Έχει έναν αργαλειό στο σπίτι της και υφαίνει για να αντιμετωπίσει τις πικρές παιδικές της αναμνήσεις που συνεχίζουν να την κατακλύζουν. Εκτός από την ύφανση, γράφει τις αναμνήσεις της ελπίζοντας να λύσει τα θέματα που έχει με τον εαυτό της και μετά ίσως να βοηθήσει και άλλους/ες.
Το ντοκιμαντέρ αυτό καταγράφει την καθημερινότητα της, την Faheema που κάνει αυτό-θεραπεία για να αντιμετωπίσει τις αναμνήσεις της. Μπορεί να ξεπεράσει την πικρία; Μπορεί η ύφανση να την θεραπεύσει;

Σκην/Dir: Mohammad Ayreek
Χώρα/Country: Afghanistan
Διάρκεια/Dur: 30:00
‘Ετος παραγωγής/Year of production: 2019

“As a woman I have no country”, σε επιμέλεια της Δήμητρας Μητσάκη. Πρόκειται για μια συλλογή από 8 ταινίες μικρού μήκους διαφορετικών ειδών που εξερευνούν τη γυναικεία θηλυκότητα και δημιουργήθηκαν από γυναίκες από την Ελλάδα, το Ηνωμένο Βασίλειο, τη Γαλλία και τη Γερμανία.

-opsia
Σκην/Dir: Ευτυχία Μαρία Κονδύλη| 01:31|Greece|2020
To “-opsia” είναι ένα πειραματικό φιλμ, στα πλαίσια Μεταπτυχιακών Σπουδών στο Οπτικοακουστικό Τμήμα Τεχνών του Ιόνιου Πανεπιστήμιου. Το φιλμ εξερευνά την αντίληψη της εικόνας.

#eatpretty
Το #eatpretty είναι ένα πειραματικό φιλμ τρόμου που εξερευνά την σύνδεση μεταξύ των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, της απομόνωσης και των τροφικών διαταραχών.Σκην/Dir:Rebecca Culverhouse|UK|03:38| 2020

Persephone
Σκην/Dir:Aphrodite Pardalogianni & Andreas Makris | 11:54 | Greece(ΕΝ)
Στην καρδιά ενός κήπου, μία μοντέρνα και νέα Δήμητρα βρίσκει την αγαπημένη της μικρή Περσεφόνη. Αλλά, οι ρίζες αυτού του ονειρικού κόσμου είναι μεγαλύτερες, από ότι φαίνονται.

Ophelia
Directed by Muriel Montini | 4:00 | France | 2020(ΕΝ)
Τα λόγια σκοτώνουν ξανά και ξανά.

CoronaViolence
Σκηνοθεσία Alexia Tsouni | 6’25 | Greece | 2020(ΕΝ)
Κατά τη διάρκεια της απομόνωσης COVID-19, μια μετανάστρια, μαζί με τα ανήλικα παιδιά της και μάρτυρες, καταφεύγει στο αστυνομικό τμήμα για να αναφέρει ενδοοικογενειακή βία. Εκδιώκεται, με το πρόσχημα, μεταξύ άλλων, του κοροναϊού. Δυστυχώς, μια αληθινή ιστορία, που συνέβη στην Αθήνα τον Μάρτιο του 2020. Ευτυχώς, η αλληλεγγύη είχε την τελευταία λέξη.

FLASH POINT
Σκηνοθεσία Elena Riznychenko | 1:42 | UK |(ΕΝ)
Μία μικρού μήκους κινουμένου σχεδίου ταινία, για την κυκλική φύση της κακοποίησης και την καλλιέργεια ενσυναίσθησης προς τα θύματα.

Endless Pain
Σκηνοθεσία Natalie Lehnart | 12:30 | Germany Animation(ΕΝ)
Η Τζούλι μάχεται την ενδομητρίωση από την παιδική της ηλικία. Το φιλμ σε μορφή κινουμένου σχεδίου αφηγείται τις αναμνήσεις της.

Lullaby
Σκηνοθεσία Athina Georgia Koumela | 5′ | Greece | 2020(ΕΝ)
Χρησιμοποιώντας έμπνευση από τον Ματωμένο Γάμο του Λόρκα, αυτό το φιλμ είναι μία προσπάθειά μου, να απεικονίσω το νανούρισμα που τραγούδησε η πεθερά και η σύζυγος του Λεονάρντο στον γιο τους, το οποία προβλέπει την καταστροφή που πρόκειται να συμβεί.