Το Δίχτυ (The Net)

Βορειοκορεάτης ψαράς βρίσκεται κατά λάθος στη Νότια Κορέα, όταν η μηχανή της ψαρόβαρκάς του χαλάει. Εκεί, οι Αρχές της Νοτίου Κορέας θα τον αντιμετωπίσουν ως κατάσκοπο αρχικά και στη συνέχεια θα προσπαθήσουν να τον πείσουν να αυτομολήσει, αλλά εκείνος δηλώνει πεπεισμένος να επιστρέψει στην οικογένειά του.

Ο Κιμ Κι-Ντουκ επιστρέφει με μία πιο mainstream ιστορία, στην οποία προς τιμήν του δεν αποφεύγει να στηλιτεύσει τα κακώς κείμενα και της Νοτίου Κορέας. Η χώρα δεν παρουσιάζεται ως παράδεισος απέναντι σε έναν κομμουνιστικό εφιάλτη: αντιθέτως, ο Κιμ Κι-Ντουκ εκφράζει τις ανησυχίες του, δείχνοντας μια χώρα που η εμμονή στον καπιταλισμό την έχει οδηγήσει να χάσει την ελευθερία της. Ο Βορειοκορεάτης ψαράς είναι εκεί ως σύμβολο μιας απλοϊκής ζωής, αλλά σύντομα ο Κιμ Κι-Ντουκ θα δείξει ότι οι δύο χώρες έχουν περισσότερα κοινά από ότι θα περίμενε κανείς. Γιατί όταν τελικά ο άνδρας επιστρέφει στη Βόρειο Κορέα, συναντά και εκεί αντίστοιχη συμπεριφορά από τις Αρχές.

Σε ένα μεγάλο μέρος της ταινίας, ο Κιμ Κι-Ντουκ κρατάει το πολιτικό σχόλιό του σε απλοϊκό -ακόμα και αφελές- επίπεδο. Οι αξιωματούχοι εμφανίζονται ως καρικατούρες, φιγούρες που φωνάζουν, οργίζονται και χτυπιούνται, ενώ η υπερβολή κυριαρχεί ακόμα και στα θετικά συναισθήματα -με τον νεαρό αστυνομικό που καλείται να προσέχει τον ψαρά να νοιάζεται πολύ περισσότερο από ότι θα περίμενε κανείς για αυτόν. Ορισμένοι ίσως ισχυριστούν ότι ο Κιμ Κι-Ντουκ παρουσιάζει επίτηδες έτσι τους χαρακτήρες του, ωστόσο εγώ δεν έχω πειστεί τελείως.

Σαφώς καλύτερο -και πιο «δεμένο» αφηγηματικά- το τελευταίο κομμάτι της ταινίας, όπου ένας κύκλος κλείνει με την επιστροφή του ψαρά στην πατρίδα του και φυσικά το εξαιρετικό φινάλε που αποδεικνύει ότι ο Κιμ Κι-Ντουκ διαθέτει την ικανότητα να αφηγηθεί πάνω από όλα βαθιά ανθρώπινες ιστορίες.