Το Πραξικόπημα
Ένας άνδρας προσπαθεί να περάσει από επιτροπή για να καταφέρει να πάρει βίζα εργασίας στη Γερμανία. Μετά από μία λεπτομερή εξέταση, η απάντηση είναι αρνητική. Έτσι ξεκινά η ταινία το Διάγγελμα του Τούρκου σκηνοθέτη Μαχμούτ Φαζίλ Κοσκούν, η οποία προβλήθηκε παρουσία του σκηνοθέτη στην Αθήνα. Τον άνδρα αυτόν θα τον δούμε πολύ αργότερα. Θα μεσολαβήσει μια κούρσα με ένα ταξί που θα καταλήξει σε μια αιματηρή δολοφονία. Οι δύο επιβαίνοντες αποδεικνύεται ότι είναι στρατιωτικοί που συμμετέχουν σε ένα πραξικόπημα. Στόχος τους είναι να ανακοινώσουν την επιτυχία του πραξικοπήματος στο κρατικό ραδιόφωνο. Τα πράγματα, όμως, πάνε πολύ στραβά σε αυτή την τραγικωμωδία του Τούρκου σκηνοθέτη που κέρδισε ειδικό βραβείο στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας, στο τμήμα των Οριζόντων όπου προβλήθηκε.
Με ένα σενάριο -αλλά και μία σκηνοθετική ματιά που κρατά τις ισορροπίες ανάμεσα στο παράλογο και το δράμα-, ο Μαχμούτ Φαζίλ Κοσκούν σχολιάζει την πολιτική πραγματικότητα της χώρας του, μέσα από τις πράξεις τεσσάρων στρατιωτικών που δυσκολεύονται να εκτελέσουν μία εντολή. Ο σκηνοθέτης φροντίζει να δείξει ότι η επικοινωνία με την Άγκυρα είναι δύσκολη -ως εκ τούτου οι στρατιωτικοί δεν γνωρίζουν το αποτέλεσμα του πραξικοπήματος και μένουν να αναρωτιούνται «πού είναι τα τανκς». Ταυτόχρονα, ο παραλογισμός αναδεικνύεται μέσα από σκηνές όπως εκείνη που ο διευθυντής του ραδιοφωνικού σταθμού γκρινιάζει ότι δεν τον… ενημερώνουν νωρίτερα για τα πραξικοπήματα, προκειμένου να είναι έτοιμος για τα διαγγέλματα ή η σκηνή όπου ένας εκ των στρατιωτικών απαγγέλει τον εθνικό ύμνο της Βορείου Κορέας!
Ο Κοσκούν αγαπά τα πλάνα που τραβούν σε μάκρος και δεν βιάζεται να φωνάξει cut, θέλοντας να αναδείξει την αμηχανία των ηρώων του απέναντι σε όσα αντιμετωπίζουν. Ταυτόχρονα είναι ενδιαφέροντα τα κάδρα που έχουν επιλεγεί (με τη βοήθεια του καμεραμάν Κρουμ Ροντρίγκεζ). Οι πρωταγωνιστές της ταινίας ερμηνεύουν με ανέκφραστο σχεδόν τρόπο τους ρόλους τους, με αποτέλεσμα να εντείνεται το χιουμοριστικό και σουρεαλιστικό στοιχείο.
Όσο για το εάν ο σκηνοθέτης θέλει κάτι να πει για τη σύγχρονη πραγματικότητα στην Τουρκία; Όπως δηλώνει και ο ίδιος η ταινία μοιάζει μάλλον ά-χρονη και δεν θέλει να επιβάλλει στον θεατή ένα πολιτικό σχόλιο για το σήμερα. Αν κοιτάξει κανείς τον τρόπο που οι κεντρικοί χαρακτήρες αντιμετωπίζουν την ανακοίνωση της είδησης της αποτυχίας του πραξικοπήματος, αυτά είναι μάλλον πράγματα που συμβαίνουν στην γειτονική χώρα.
