ΑφιερώματαΘΕΜΑΤΑ

Ένα tribute στο Pulp Fiction

Pulp-Fiction-93ee24b317cbe3092dbbf3ca852384d9

Είκοσι χρόνια συμπλήρωσε πριν από μερικούς μήνες το Pulp Fiction. Με αφορμή την προβολή της ταινίας στην Αλκυονίδα (από τις 26 Φεβρουαρίου) θυμόμαστε το tribute του Φρανκ Σέρπικο στην ταινία-ορόσημο της φιλμογραφίας του Κουέντιν Ταραντίνο:

fiction0023«Αν με την πρώτη του ταινία -το περίφημο Reservoir Dogs του 1992- ο Κουέντιν Ταραντίνο θέλησε να “τεστάρει” τα όρια αντοχής των σινεφίλ ως προς το θέαμα της βίας που παρουσιάζει, το Pulp Fiction, που ακολούθησε δύο χρόνια αργότερα, ήταν το πρώτο φιλμ του ιδιοφυούς σκηνοθέτη, που κατάργησε στην πράξη τα όρια μεταξύ mainstream, καλλιτεχνικών και “δεύτερων” ταινιών.

» Σημείο αναφοράς για τον κινηματογράφο, το “βρώμικο” δημιούργημα του Ταραντίνο υπήρξε ένα σουρεαλιστικό συνονθύλευμα ιστοριών με ελάχιστη νοηματική συνέχεια, πολλή βία, αντισυμβατικό χιούμορ και απολαυστικούς διαλόγους, “αποκομμένους” από την πλοκή της ταινίας, αλλά όχι και περιττούς. Με το Pulp Fiction, ο κινηματογράφος πέρασε ουσιαστικά σε μια  νέα εποχή, κατά την οποία κανόνες, δομές και αξίες, που μέχρι τότε θεωρούνταν δεδομένα, τέθηκαν υπό καθεστώς πλήρους αμφισβήτησης.

» Ένα “χαρμάνι”, ουσιαστικά, απ” όλες τις κινηματογραφικές εμμονές (τα φιλμ νουάρ, τον Γκοντάρ και τη “νουβέλ βαγκ”, την “pulp” λογοτεχνία, την 50’s αισθητική, τον Στάνλεϊ Κιούμπρικ κ.ά.) του Αμερικανού δημιουργού, το Pulp Fiction θεωρείται ακόμα και σήμερα η καλύτερη στιγμή της φιλμογραφίας του. Ακόμα και εκείνοι που λάτρεψαν να την… μισούν, δεν μπορούν να μην αναγνωρίσουν την αντοχή της στο πέρασμα του χρόνου, που την κατέστησε “σταθμό” για τον παγκόσμιο κινηματογράφο.

» Ο Χρυσός Φοίνικας στις Κάννες, οι επτά υποψηφιότητες για Όσκαρ και, φυσικά, το χρυσό αγαλματίδιο για το καλύτερο πρωτότυπο σενάριο στους Κούντιν Ταραντίνο και Ρότζερ Έιβερι, ήταν απλά το “κερασάκι στην τούρτα” και η ακαδημαϊκώς αποκαλούμενη “πιστοποίηση” ότι ο Κουέντιν Ταραντίνο είχε έρθει για να μείνει…»

Βασίλης Αναστασόπουλος

Ο Frank Serpico είναι στην πραγματικότητα το alter ego του Βασίλη Αναστασόπουλου, ενός ακόμα εκ των πολλών εν Ελλάδι δημοσιογράφων και των ακόμα περισσότερων σινεφίλ. «Τι τον κάνει λοιπόν ξεχωριστό;» θα αναρωτηθεί κανείς. Μα, όταν η πρώτη ταινία που είδε στον κινηματογράφο (θερινός στο Ξυλόκαστρο, καλοκαίρι του 1982) ήταν το «Τρελές περιπέτειες στη ζούγκλα με ένα τηγάνι (Crazy jungle adventure ο πρωτότυπος τίτλος)», τότε πώς θα μπορούσε να είναι διαφορετικά; Λάτρης -κυρίως- του αμερικανικού σινεμά, αλλά και σκληρός κριτής του, αναζητά, ως άλλος Κερκ Ντάγκλας στην «Οδύσσεια» του 1954, τη δική του Ιθάκη στην καλή παρέα των Cineπιβατών.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *