Συνεντεύξεις

Συνέντευξη: Ο Θάνος Τσαβλής και το χρυσόψαρο που ξέρει πολεμικές τέχνες

Ένα χρυσόψαρο, κυνηγοί επικυρηγμένων, μια κοπέλα που παραπέμπει σε Κινέζα αλλά δεν είναι (αλλά στην προηγούμενη ταινία ήταν Κινέζα). Πολύ ξύλο. Ξύλο μέσα σε εγκαταλελειμμένες αίθουσες, ξύλο σε υπόγειες διαβάσεις, ξύλο για ένα μπουφάν. Ατάκες μάλλον καλτ (Θέλω το μπουφάν μου). Ο σκηνοθέτης Θάνος Τσαβλής και το σύμπαν του αποδεικνύουν ότι στη σύγχρονη Ελλάδα μπορεί να υπάρξει είδος και μπορούν να υπάρξουν φαν. Ο ίδιος αγαπά τα Hong Kong movies και οι ταινίες του αποτελούν χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της αγάπης του προς το συγκεκριμένο είδος ταινιών. Οι DIY δημιουργίες του γυρίζονται με ελάχιστα χρήματα (η προηγούμενή του, το F.L.S. κόστισε περίπου 100 ευρώ), πολύ δουλειά στο post-production και με την συμμετοχή καλών φίλων.

Η καινούρια του, το Goldfish, παρουσιάστηκε στο πρόσφατο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και αυτές τις μέρες προβάλλεται στον κινηματογράφο Μικρόκοσμο. Συναντήσαμε τον σκηνοθέτη στη Θεσσαλονίκη για μία συζήτηση μαζί του. Μας φάνηκε ενθουσιασμένος. Για τις προκλήσεις, για την ταινία του, για το σινεμά. Για το μέλλον.

  • Η προηγούμενη ταινία σου, το F.L.S κυκλοφόρησε σε DVD με κόμικ. Πες μας μερικά πράγματα για τον πρωτότυπο αυτό τρόπο παρουσίασης.

Μετά το F.L.S ξεκίνησα πολύ γρήγορα τα γυρίσματα για το Goldfish και δεν πρόλαβα να κάνω κάτι με την προηγούμενη ταινία μου. Πήγα σε δύο Φεστιβάλ και στην Πάτρα γνώρισα τον Μελισσαρόπουλο που κάνει γραφιστική και κομικ. Εκείνος μου πρότεινε να βγάλουμε το DVD με κόμικ. Καθίσαμε ένα τρίμηνο και μαζέψαμε τις καλύτερες ιστορίες. Έγραψα όλα τα σενάρια εγώ, εκτός από ένα. Είναι ιστορίες για τους χαρακτήρες της ταινίας στο σύμπαν του F.L.S., αλλά εκτός σεναρίου ταινίας. Είναι ιστορίες από το πριν και το μετά των χαρακτήρων. Ο Γιάννης Ρουμπούλιας που έχει κάνει και τον Αδάμαστο μάς έγραψε την ιστορία της Μιζούνο πριν, ένα πραγματικά hardcore, ενήλικο δισέλιδο.

  • Η προηγούμενη ταινία κόστισε 100 ευρώ. Αυτή πόσο κόστισε;

50. Όχι, αστειεύομαι. Δεν ξέρω πόσο κόστισε, αλλά έγιναν τα πάντα αφιλοκερδώς. Ήταν πιο εύκολο από το F.L.S γιατί δεν είχαμε σπαθιά. Ήταν τα σκηνικά που έκανε η Λουκία (σ.σ. Τζωρτζοπούλου, πιστή συνεργάτις του σκηνοθέτη), η στολή της. Μου πήρε, όμως, πολύ χρόνο. Τη γύρισα σε τέσσερις μήνες σπαστά, γιατί όλοι έτρεχαν και πήρε αρκετό χρόνο στο post-production. Συνολικά χρειάστηκα περίπου έναν χρόνο να την ολοκληρώσω.

  • Πώς προέκυψε η ιδέα;

Το σενάριο το είχα από μία μικρού μήκους. Το είχα μετατρέψει σε μεγάλου μήκους και ήθελα αυτή να είναι η πρώτη μου ταινία. Ξεκινήσαμε τα γυρίσματα και κάποια πράγματα που είχα κανονίσει με την ομάδα που το φτιάχναμε κατέρρευσαν. Δεν έβγαινε η ταινία. Σκέφτηκα, τότε, να κάνω πρώτα το F.L.S. και να κάνω αργότερα το Goldfish.

  • Στην ταινία σου μιλάς για μία παράλληλη πραγματικότητα όπου η χώρα έχει επιστρέψει στη δραχμή και επικρατεί χάος. Πώς προέκυψε το θέμα αυτό;

Υπήρχε από την αρχή. Γι’ αυτό και το έκανα να δείχνει τόσο υπερβολικό. Σκέφτηκα: «Πώς θα τους κάνω να σκοτώνονται;» Έτσι έβαλα την επιστροφή στη δραχμή και τους επικυρηγμένους. Δεν φανταζόμουνα ότι όλο αυτό θα το βλέπαμε να συμβαίνει αργότερα. Τότε (το 2006) ήταν αστείο, ήταν οι χρυσές εποχές. Τότε ήταν υπερβολή. Σήμερα είναι κοντά στην πραγματικότητα. Μας πρόλαβαν οι εξελίξεις.

  • Σε τι αναφέρεται το χρυσόψαρο του τίτλου;

Ο ήρωας είναι χρυσόψαρο. Προσπαθεί να ξεχάσει αυτά που συμβαίνουν στην αρχή. Για μένα όλοι οι ήρωες είναι αποτυχημένοι, πριν ακόμα ξεκινήσει η ταινία. Και στη διάρκεια της ταινίας τους δίνεται μία δεύτερη ευκαιρία να τα καταφέρουν. Επειδή και εγώ δεν είχα καταφέρει να γυρίσω την ταινία την πρώτη φορά, ήταν και η δική μου δεύτερη ευκαιρία. Κάπως έτσι είχα συνδέσει το θέμα της ταινίας. Και τελικά πετυχαίνουν, αλλά ταυτόχρονα αποτυγχάνουν.

  • Στην ταινία υπάρχει βία. Υπήρξαν έντονες αντιδράσεις;

Θα σας πω ένα περιστατικό που συνέβη στο Φεστιβάλ Κινηματογάφου Θεσσαλονίκης. Σε μία από τις προβολές της ταινίας στη Θεσσαλονίκη ήμουν έξω από την αίθουσα. Μπήκα, όμως, να δω τη σκηνή στη διάβαση. Μου είχαν πει ότι υπάρχουν άνθρωποι που κλείνουν τα μάτια τους και είδα και εγώ ότι όντως υπήρχαν. Βγαίνω ξανά έξω και σχεδόν αμέσως βλέπω τέσσερις τύπους να βγάζουν έξω μια κοπέλα λιπόθυμη. Ένας από αυτούς που την κουβαλούσε ήταν ένας από τους ηθοποιούς. Μέσα είχε πάρα πολύ κόσμο, καθόντουσαν ακόμα και στο πάτωμα. Όταν τη συνεφέραμε τη ρώτησα αν την πείραξε η βία. «Όχι» λέει «είχε πολύ ζέστη». Αλλά μετά, αυτοί που ήταν γύρω της, μού είπαν ότι σε μία σκηνή έκλεινε τα μάτια και ήταν πολύ ταραγμένη. Τότε ζήτησε να βγει έξω και λιποθύμισε. Τρόμαξα. Η αλήθεια είναι ότι υπήρχαν αρκετοί που είπαν ότι η ταινία ήταν αρκετά βίαιη. Υπήρχε, όμως, πολύς ενθουσιασμός για το ξύλο, έλεγαν όλοι ότι πρώτη φορά έβλεπαν κάτι τέτοιο σε ελληνική ταινία.

  • Είσαι μεγάλος θαυμαστής του Asian cinema και των πολεμικών τεχνών στο σινεμά. Μίλησέ μας λίγο για τις επιρροές σου.

Αγαπημένος σκηνοθέτης είναι ο Τσούι Χαρκ. Στις ταινίες του αλλάζει το είδος. Έκανε για παράδειγμα μια κωμωδία που περνούσε στο δράμα, μετά ερχόταν η βία και το χάος και μπορεί να τελείωνε την ταινία πάλι σαν κωμωδία. Ήταν σχιζοφρενικές οι ιστορίες του. Το έκανε και ο Ρίγκο Λαμ. Αυτό μου φαινόταν πολύ φρέσκο. Δεν ήταν σκηνοθέτες που έκαναν ένα συγκεκριμένο είδος, έκαναν ένα Hong Kong movie. Αυτό μου άρεσε πολύ, αυτό το απρόβλεπτο. Αυτό ήθελα να κάνω με αυτή την ταινία. Ήθελα ένα φινάλε τύπου Τσούι Χαρτ και παράλληλα έναν φόρο τιμής στον Μπρους Λι, με αυτό το «παιχνίδι θανάτου», όπου ο πρωταγωνιστής ανεβαίνει τους ορόφους.

  • Μίλησέ μας για την επόμενη ταινία σου.

Είμαι στη φάση συγγραφής του σεναρίου, θα είναι κάτι στο οποίο δεν θα παίζω εγώ. Θέλω να την κάνω λίγο πιο παραδοσιακά, όχι πάλι μόνος μου, τουλάχιστον όσον αφορά την παραγωγή. Και αν αυτό δεν μπορέσει να γίνει, θα κοιτάξω να βρω χρηματοδότηση μέσω crowdfunding. Γιατί το Goldfish ήταν πολύ μοναχική διαδικασία. Σε μια σκηνή που βλέπουμε έναν τοίχο με κολλημένα χαρτάκια, ε, σκέψου μέχρι και αυτά εγώ και η Λουκία τα κολήσαμε.

* To Goldfish προβάλλεται έως και τη Δευτέρα 5 Απριλίου στον κινηματογράφο Μικρόκοσμο (Σάββατο: 00:15, Κυριακή: 17:00, Δευτέρα: 22:30), με εισιτήριο 5 ευρώ ή 8 ευρώ τα δύο άτομα.

Αγγελική Στελλάκη

Η πρώτη ταινία που είδε σε κινηματογραφική αίθουσα ήταν το Χορεύοντας με τους Λύκους. Κατά τη διάρκεια του οποίου διάβαζε Μίκι Μάους, σπάζοντας τα νεύρα όλων. Σε σινεφίλ μονοπάτια οδηγήθηκε όταν, κατά τη διάρκεια μοναχικών κινηματογραφικών βραδινών περιπλανήσεων, διαπίστωσε ότι νοιώθει μια παράξενη ευτυχία, κάθε φορά που τα φώτα χαμηλώνουν, ο ήχος του προτζέκτορα πλημμυρίζει το χώρο και μυρωδιά ποπ κορν ξεχύνεται στην αίθουσα.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *