Tully

Ένα σύγχρονο οικογενειακό δράμα γύρω από την εξαντλητική ζωή της Μάρλο (Σαρλίζ Θέρον). Έχει δυο παιδιά, το ένα μάλιστα με ιδιαιτερότητα και είναι έγκυος στο τρίτο. Ο άντρας της δουλεύει συνεχώς και όταν είναι σπίτι είναι κουρασμένος για να βοηθήσει κι έτσι η γυναίκα νιώθει ότι όλα πέφτουν απειλητικά πάνω της. Επειδή η Μάρλο στις προηγούμενες γέννες είχε παρουσιάσει ήπια επιλόχεια κατάθλιψη, ο αδερφός της αποφασίζει να της κάνει δώρο μια νυχτερινή νταντά για να τη βοηθήσει. Αν και η Μάρλο έχει τις αντιρρήσεις της τελικά δέχεται κι έτσι κάνει την εμφάνιση στη ζωή της η νεαρή φοιτήτρια Τάλι. Τα πράγματα όμως θα πάρουν μια απρόσμενη τροπή.

Η ταινία ξεκινά από ένα ενδιαφέρον οικογενειακό δράμα, την καθημερινή πάλη μιας σύγχρονης μάνας να αντεπεξέλθει στις απαιτήσεις του να γίνεσαι μάνα για τρίτη φορά, αναλαμβάνοντας τη φροντίδα ενός νεογνού παράλληλα με το ήδη βαρύ πρόγραμμα της καθημερινότητας από τα άλλα δυο παιδιά και έναν άντρα που δουλεύει συνεχώς και όταν επιστρέφει στο σπίτι είναι για να φάει και να ξαπλώσει στο κρεβάτι να παίξει βιντεοπαιχνίδια. Ο σκηνοθέτης, Τζέισον Ράιτμαν χρησιμοποιεί με ενδιαφέρον τρόπο το υγρό στοιχείο, με μερικές ωραίες υποβρύχιες λήψεις βυθού, που παρεμβάλλονται στη ροής της αφήγησης, αλλά και μας «προϊδεάζει» για το τι πρόκειται να ακολουθήσει, δίνοντας «πολεμικό» ρυθμό στην ταινία του, με μερικά κοφτά μοντάζ καθημερινών επαναλαμβανόμενων διαδικασιών της σωματικής και ψυχικής εξάντλησης της μάνας, που από μόνα τους θα δικαιολογούσαν την επιλόχεια κατάθλιψη σε οποιονδήποτε άνθρωπο. Η Μάρλο δέχεται πιέσεις να πάρει μια νυχτερινή μαία-βοηθό για να την ξεκουράζει, αλλά αρνείται πεισματικά γιατί θέλει να φροντίσει η ίδια το μωρό της. Όσο περνούν οι μέρες οι αντιστάσεις της σπάνε και η προσφορά του δώρου του αδερφού της, να πληρώσει αυτός το κόστος, μοιάζει όλο και πιο δελεαστική. Τελικά παίρνει την απόφαση και έτσι στη ζωή της εμφανίζεται η Τάλι, μια νεαρή κοπέλα γεμάτη φρεσκάδα, ενέργεια, πάθος για ζωή, που αναλαμβάνει και το μωρό και το σπίτι και την ψυχολογική υποστήριξη της Μάρλο. Ο Ράιτμαν φαίνεται ζήλεψε το Fight Club του Φίντσερ κι έτσι με ένα έξυπνο twist, η κατάσταση αρχίζει σιγά σιγά να ξεφεύγει από τον έλεγχο, να γίνεται πιο σκοτεινή και να μετατρέπεται σε ψυχολογικό θρίλερ.

Αναλύοντας την ταινία, αναγνωρίζουμε ότι όλη η προσέγγιση, έτσι όπως την παρακολουθούμε, από την αρχή ως το τέλος, είναι το προοπτικό της Μάρλο, δηλαδή τα πράγματα έτσι όπως η ηρωίδα τα αντιλαμβάνεται. Έτσι, συμπάσχουμε μαζί της και παρασυρόμαστε στα ανάμεικτα συναισθήματα της, τα άγχη, τις φοβίες, την εξουθένωση, την ανάγκη για διαφυγή. Παράλληλα, από το δικό της προοπτικό βλέπουμε και τον άντρα και τα άλλα της παιδιά, κάτι που έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, καθώς φαίνονται άλλοτε αδιάφοροι και απαιτητικοί κι άλλοτε ζεστοί και γεμάτοι συμπαράσταση. Η αντιπαράθεση των δυο γυναικών, που απέχουν μεταξύ τους μια ή δυο δεκαετίες, δίνει τη δυνατότητα να βγουν στην επιφάνεια οι προσδοκίες και τα όνειρα του τότε και το καθρέφτισμα τους στο μέλλον. Η Μάρλο με την Τάλι στις συζητήσεις τους θα αλλάξουν πολλές φορές ρόλους, στην αρχή η Τάλι θα σκύψει πάνω από τα προβλήματα της Μάρλο, αργότερα η Μάρλο θα συμβουλέψει την Τάλι, σιγά σιγά όμως η αλληλεπίδραση τους από μόνη της δυναμιτίσει την ατμόσφαιρα, μέχρι το εκρηκτικό τέλος.

Η Σαρλίζ Θέρον μας έχει συνηθίσει στο παρελθόν σε εντυπωσιακές μεταλλάξεις για ρόλους της. Εδώ δεν φτάνει τα κιλά που είχε πάρει για το Monster, που της χάρισε και το Όσκαρ ερμηνείας, καταφέρνει όμως μια εξίσου σπουδαία μεταμφίεση, από σούπερ σέξι και καλλίγραμμη γίνεται μια απλή, κοινότυπη σύγχρονη μάνα, λίγο τροφαντή, που δεν έχει χρόνο να προσέξει τον εαυτό της, καθώς ο άντρας και τα παιδιά της έχουν ρουφήξει όλη της την ενέργεια. Ο ρόλος της είναι αρκετά απαιτητικός και η Σαρλίζ τα πάει για άλλη μια φορά υπέροχα και απολαμβάνεις να την βλέπεις. Εξίσου καλή είναι και η καναδή Μακένζι Ντέιβις στο ρόλο της Τάλι, έναν χαρακτήρα με αρκετές μεταπτώσεις που πρέπει να συνεργαστεί αρμονικά με τον χαρακτήρα της Θέρον και πραγματικά η χημεία που βγάζουν οι δυο γυναίκες είναι εξαιρετική. Ο Ρον Λιβινγκστον είναι κατάλληλος για το ρόλο του συζύγου, ο Ντρου είναι ένας ήπιων τόνων άντρας, λίγο αφελής, λίγο αδιάφορος, μοιάζει να είναι και να μην είναι εκεί.