Ποιες ήταν οι Σουφραζέτες;
Ο όρος Σουφραζέτες επινοήθηκε από την εφημερίδα Daily Mail σαν υποτιμητικός χαρακτηρισμός για τα μέλη του κινήματος υπέρ του δικαιώματος ψήφου στις γυναίκες, το οποίο δραστηριοποιήθηκε στα τέλη του 19ου και τις αρχές του 20ου αιώνα στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Οι σουφραζέτες ήταν γυναίκες της μεσαίας τάξης, με επισφαλή κοινωνικοοικονομική κατάσταση, οι οποίες επιθυμούσαν να βελτιώσουν τις ζωές τους. Ο αγώνας για κοινωνική αλλαγή, σε συνδυασμό με το έργο υπέρμαχων των δικαιωμάτων των γυναικών, προετοίμασαν την εμφάνιση ενός κινήματος, στο οποίο συσπειρώθηκαν μαζικά γυναίκες που διεκδικούσαν το δικαίωμα ψήφου.
Ο όρος «σουφραζέτα» προέρχεται από τη λέξη «suffragist», που δηλώνει τον υποστηρικτή του «suffrage», δηλαδή του δικαιώματος ψήφου. Οι σουφραζέτες διεκδικούσαν τη συμμετοχή στα κοινά και ίση μεταχείριση με τους άντρες. Την ένωση διηύθυνε η Μίλισεντ Φόσετ, η οποία βοήθησε αποτελεσματικά στην έκδοση φυλλαδίων, την οργάνωση συναντήσεων και την παρουσίαση αιτημάτων. Μάλιστα, από το 1912, οι Σουφραζέτες υιοθέτησαν υιοθέτησαν πιο επιθετικές τακτικές, όπως να αλυσοδένονται σε κιγκλιδώματα, να βάζουν φωτιά σε γραμματοκιβώτια, να σπάνε παράθυρα και, σε ορισμένες περιπτώσεις, να τοποθετούν εκρηκτικούς μηχανισμούς.
Κύριο πρόσωπο της οργάνωσης ήταν η Emmeline Pankhurst, η οποία ίδρυσε το κίνημα αυτό. Γεννήθηκε το 1858 στο Μάντσεστερ. Οι γονείς της ήταν συνειδητοποιημένοι και μαχητικοί πολιτικοί ακτιβιστές. Την εποχή που σπούδαζε στο Παρίσι, άρχισε να πολιτικοποιείται και να έρχεται σε επαφή με κινήματα που υποστήριζαν τις γυναίκες στα θέματα της ισότητας.
Μετά τον απροσδόκητο θάνατο του συζύγου της, ξεκινά να υπερασπίζεται το δικαίωμα ψήφου για τις γυναίκες πιο ενεργά ακολουθώντας βίαιες τακτικές. Έτσι, ίδρυσε το κίνημα των Σουφραζετών. Επτά φορές οδηγήθηκε στη φυλακή, ενώ μεταξύ άλλων, κάνει και απεργία πείνας. Πέθανε το 1928.
Το κίνημα των γυναικών αυτών συνεχιζόταν τόσο στη Βρετανία όσο και στις ΗΠΑ με τις Άλις Πολ και Λούσι Μπερνς να ηγούνται μιας σειράς διαμαρτυριών κατά της τότε κυβέρνησης.
Οι ενέργειες των γυναικών αυτών απέδωσαν καρπούς το 1918 όταν πέρασε η Νομοθετική Πράξη της Εκπροσώπησης των Πολιτών, η οποία εκχωρούσε δικαίωμα ψήφου σε γυναίκες άνω των 30 που πληρούσαν τα ελάχιστα κριτήρια περιουσίας. Τον Νοέμβριο του 1918, πέρασε η Νομοθετική Πράξη της Εκλεξιμότητας των Γυναικών, εκχωρώντας στις γυναίκες το δικαίωμα της εκλογής στη Βουλή. Η Νομοθετική Πράξη Εκπροσώπησης του 1928 επέκτεινε το δικαίωμα ψήφου στις γυναίκες άνω των 21, εξισώνοντας έτσι οριστικά το δικαίωμα ψήφου μεταξύ αντρών και γυναικών.
