Γιατί οι αντιδράσεις για την ακύρωση του Interview είναι υπερβολικές
Η ακύρωση της προβολής του The Interview αποτελεί μία ήττα, τόσο για τη Sony όσο και για την αμερικανική εξωτερική πολιτική. Επίδοξοι τρομοκράτες –σύμφωνα με τις ΗΠΑ-, χάκερ ή απλά δυσαρεστημένοι πολίτες αποφάσισαν ότι η ταινία δεν θα πρέπει να προβληθεί στις ΗΠΑ. Το γεγονός ότι η Sony ακύρωσε την προβολή αποτελεί περισσότερο ζήτημα εσωτερικής κατανάλωσης, μία ήττα της μηχανής του Χόλιγουντ και της αμερικανικής πολιτικής (που υποκύπτει σε εκβιασμούς) παρά δείγμα λογοκρισίας στην ελευθερία του λόγου, όπως έσπευσαν να δηλώσουν πολλοί διάσημοι σταρ.
Όχι, το Interview ΔΕΝ είναι ο Μεγάλος Δικτάτορας με τον οποίο έσπευσαν πολλοί ηθοποιοί να τη συγκρίνουν. Σίγουρα ο Κιμ Γιονγκ Ουν δεν είναι ο Χίτλερ (ούτε η Βόρειος Κορέα είναι η Ναζιστική Γερμανία), αλλά κυρίως επειδή ο Σεθ Ρόγκεν δεν είναι και δεν θα μπορούσε να είναι ο Τσάρλι Τσάπλιν.
Μη με παρεξηγείτε: συμπαθώ τον Σεθ Ρόγκεν. Υπάρχουν στιγμές που με κάνει και γελάω. Αλλά αδυνατώ να πιστέψω ότι το Interview είναι ένα αριστούργημα αντίστοιχο με εκείνο που δημιούργησε ο Τσάπλιν το 1941, ενώ η σκιά του Χίτλερ απλωνόταν τρομακτική πάνω από την Ευρώπη.
Σε e-mail που αντάλλασσαν διευθύνοντες σύμβουλοι της Sony, έλεγαν ότι το The Interview είναι μία μάλλον κακή ταινία. Έλεγαν ότι «δεν είναι καθόλου αστεία» και ότι είναι «άστοχη». «Εάν ελπίζετε ότι θα δείτε μία πειστική πολιτική σάτιρα, τότε το αστείο είναι εις βάρος σας» γράφει ο Ρίτσαρντ Κόρλις του περιοδικού Time σε κριτική της ταινίας. Υπό αυτό το βλέμμα, δεν αποκλείεται κιόλας η εταιρεία να αποφάσισε ότι μάλλον θετικά θα λειτουργούσε μία ακύρωση για μία ταινία που δεν ήταν και τόσο καλή.
Ας μην ξεχνάμε και ότι η τόση διαφήμιση που έγινε πάλι θα είναι υπέρ της εταιρείας, ενώ όταν τελικά κυκλοφορήσει (σε όποια μορφή) δεν αποκλείεται να σημειώσει ρεκόρ πωλήσεων σε DVD. Μερικές φορές, όχι πάντα, είναι όλα μάρκετινγκ. Εμείς οι άνθρωποι είμαστε όντα με οξυμένη περιέργεια… Ελάχιστοι θέλουν να δουν μια μέτρια ταινία, ενώ όλοι θέλουν να δουν την ταινία που απαγορεύτηκε. Με όλη αυτή τη φασαρία γύρω από το όνομα του πλέον το the Interview αποτελεί σίγουρα έναν τέτοιο απαγορευμένο καρπό.
Η ακύρωση των προβολών της Sony δείχνει την επιρροή της τρομοκρατικής απειλής και το πόσο η σύγχρονη αμερικάνικη κοινωνία τρέμει και μόνο στη σκέψη επικείμενου κινδύνου τρομοκρατικού χτυπήματος. Το ένα σινεμά μετά το άλλο ακύρωναν τις προβολές σε κλίμα πανικού. Η νέα κοινωνία μετά και το τρομερό πλήγμα της 11/9 έχει μάθει να ζει με τον φόβο; Δεν έχει, άλλωστε, περάσει πολύς καιρός από τότε που η πρεμιέρα του «The Dark knight Rises» του Κρίστοφερ Νόλαν βάφτηκε στο αίμα. Το 2012 ένοπλος είχε εισβάλει σε σινεμά στην Ορόρα του Κολοράντο ανοίγοντας πυρ αδιακρίτως και σκοτώνοντας 14 άτομα και τραυματίζοντας 50. Λογικό, είναι λοιπόν οι ΗΠΑ να μην μπορούν να ξεχάσουν ότι ακόμα και ασφαλείς –θεωρητικά- χώροι αναψυχής, μπορούν να γίνουν σκηνικό τρόμου.
Το πιο σημαντικό, σήμερα μπορεί να είναι μια ταινία που ίσως δεν αξίζει, ποιος μας λέει, όμως, ότι αύριο οι εκάστοτε τρομοκράτες δεν θα επιβάλλουν την ακύρωση οποιασδήποτε άλλης προβολής, ακόμη και ενός αριστουργήματος; Απλά, αυτό το αριστούργημα δεν είναι το The Interview.
Tyler – Gimli
