Ανεμοδαρμένα Ύψη
Η εκδοχή της Άντρεα Άρνολντ για τα Ανεμοδαρμένα Ύψη δεν είναι clean–cut. Είναι το εντελώς αντίθετο. Είναι τόσο βρώμικη, σκοτεινή, βίαιη και παθιασμένη όσο και το κλασικό αριστούργημα της Έμιλι Μπροντέ.
Σε όλη τη διάρκεια της ταινίας νιώθεις μια αμηχανία: είναι οι χαρακτήρες που είναι «αχώνευτοι» (άλλο ένα κοινό που μοιράζεται το φιλμ με το μυθιστόρημα της Μπροντέ). Η ίδια η Άντρεα Άρνολντ (μια από τις πιο ταλαντούχες γυναίκες δημιουργούς του σύγχρονου σινεμά) είχε ξεκαθαρίσει τις προθέσεις της από την αρχή: «Είναι γκόθικ, είναι σοσιαλιστικό, είναι φεμινιστικό, είναι φροϋδικό, είναι βίαιο, είναι διεστραμμένο- είναι τα πάντα» έχει δηλώσει σχετικά με τους λόγους που της αρέσει το συγκεκριμένο μυθιστόρημα. Ψήγματα όλων αυτών φαίνονται στο έργο της. Ο Χίθκλιφ φωνάζει «άντε γαμηθείτε», είναι ένα αγόρι γεμάτο ορμές, ενώ η σαδιστική Κάθριν τον τυραννά ως ενήλικη, θέλοντας να εκδικηθεί τη στιγμή που θεωρεί ότι την εγκατέλειψε. Γυρισμένα σε ένα πανέμορφο –και πολύ… ανεμοδαρμένο- τοπίο, η ταινία περιλαμβάνει σκηνές σκληρές, αλλά σίγουρα όμορφες: η σκληρότητα της φύσης, η βία της ενηλικίωσης, το μαρτύριο του πόθου. Δεν είναι πιστό στο βιβλίο: περισσότερο έχει συλλάβει κάτι από το πνεύμα του (αφήνοντας όμως έξω το μεταφυσικό στοιχείο).
Όσο για την περίφημη σκηνή σεξ; (θα καταλάβετε όταν τη δείτε) Ναι, προκαλεί δυσφορία και γέλιο ταυτόχρονα, αλλά ταιριάζει με το ύφος που θέλει να περάσει η Άρνολντ. Το δεύτερο μέρος χάνει κάτι από την ορμή του (ίσως λόγω και της ανύπαρκτης χημείας των δύο πρωταγωνιστών), κερδίζει, όμως, από την ερμηνεία της Κάγια Σκοντελάριο (ως ενήλικης Κάθριν), η οποία μαζί με τον Σόλομον Γκλέιβ (που ερμηνεύει τον νεαρό Χίθκλιφ) κλέβουν την παράσταση. Σε αυτά τα ανεμοδαρμένα ύψη σίγουρα δεν υπάρχουν κρινολίνα. Μόνο βίαιοι και καταπιεσμένοι πόθοι.
Τάιλερ Ντέρντεν
