X-MEN: Ο Μαύρος Φοίνικας (Χ-ΜΕΝ: Dark Phoenix)
Σε μία διαστημική αποστολή, η Τζιν Γκρέι, μέλος της ομάδας των X-MEN θα εκτεθεί σε μία πανίσχυρη κοσμική δύναμη-φωτιά. Με την επιστροφή της θα νοιώσει πως δεν μπορεί να ελέγχει αυτή την δύναμη και με ερωτηματικά για το παρελθόν της και την οικογένεια της, θα πάρει τον δικό της δρόμο αφήνοντας την δύναμη να την εξουσιάσει, ενώ μία άλλη εξωγήινη απειλή αναζητά την συγκεκριμένη δύναμη για να εξουσιάσει το σύμπαν.
Είκοσι σχεδόν χρόνια μετά το πρώτο Χ-ΜΕΝ, έχουμε διανύσει πολλές ταινίες με την συγκεκριμένη να δείχνει πως ο κύκλος του franchise ολοκληρώνεται και να δώσει την σκυτάλη στο The New Mutants. Σκηνοθέτες άλλαξαν, δεκαετίες μπρος πίσω, sequel, prequel, ηθοποιοί και τώρα ξαφνικά βρισκόμαστε στις αρχές της δεκαετίας του 90, για να δούμε την αρχή της Τζιν Γκρέι (που στις πρώτες ταινίες ενσάρκωνε η πανέμορφη Φάμκε Γιάνσεν), το πως βρέθηκε στην Ακαδημία των μεταλλαγμένων και το πως κινδύνεψε να χαθεί αλλά και να καταστρέψει την ίδια της την ομάδα. Φυσικά και όλο το team των ηθοποιών είναι εδώ, μαζί με μία απώλεια στην καινούργια ταινία, αυτή την φορά και η Σόφι Τέρνερ ( η γνωστή Σάνσα του Game of Thrones). Αν είναι κάτι που έκανε το X-MEN να ξεχωρίζει από το ποπ κορν της Μάρβελ, είναι η σκοτεινή του ατμόσφαιρα, οι δισυπόστατοι ήρωες του, τα ωραία εφέ χωρίς παράλογη χρήση CGI αλλά και οι ηθοποιοί.
Η προσθήκη Σόφι Τέρνερ εξυπηρετεί καθαρά εμπορικούς σκοπούς και έτσι ο ρόλος μένει μετέωρος και έρμαιο της μετριότητας της νεαρής ηθοποιού. Η Τζέσικα Τσεστάιν περιφέρεται όμορφα με τις δεκάποντες γόβες της ως εξωγήινη, ενώ η δράση αργεί λίγο να πάρει μπρος, προσφέροντας μας μόνο μερικά tip CGI. Σκηνοθετική διεκπεραίωση από έναν υποψήφιο για Oscar παραγωγό Simon Kinberg, γρήγορο και προσεγμένο μοντάζ του οσκαρούχου Lee Smith (Δουνκέρκη), η μουσική του Hans Zimmer και ιδού το τελευταίο κεφάλαιο της ιστορίας που βλέπεται μεν αλλά ξεχνιέται στο δεκάλεπτο. Το φινάλε είναι η αποθέωση του ενοχλητικού CGI ενώ το 3D της ταινίας δεν προσφέρει κάτι αξιομνημόνευτο.
Προορισμένο για αίθουσες των multiplexκαι χωρίς την ουσία των πρώτων ταινιών, ο Μαύρος Φοίνικας κλείνει μια μεγάλη σειρά ταινιών που αλλιώς ξεκίνησε το 2000 με τον Bryan Singer και αλλιώς τερμάτισε. Κουρασμένη και καταϊδρωμένη.
