Yesterday
Ο Τζακ είναι ένας τραγουδοποιός που παλεύει να γίνει γνωστός και να ακουστούν τα τραγούδια του ενώ ταυτόχρονα εργάζεται σε μία αποθήκη super market. Η παιδική του φίλη Έλι είναι το στήριγμα του αλλά και η ατζέντης του. Ένα βράδυ μετά από ένα κοσμογονικό ατύχημα του, ο Τζακ θα ξυπνήσει την επόμενη ημέρα συνειδητοποιώντας πολύ γρήγορα πως ζει πλέον σε έναν κόσμο όπου δεν υπήρξαν ποτέ οι Beatles. Θα προσπαθήσει να θυμηθεί τα τραγούδια της θρυλικής μπάντας και θα τα παρουσιάσει ως δικά του κάνοντας το όνειρο του πραγματικότητα και γνωρίζοντας τεράστια επιτυχία και δόξα. Το τίμημα όμως είναι μεγάλο και σύντομα ο Τζακ θα πρέπει να διαλέξει αν θα συνεχίσει να ζει με αυτό το βάρος ή θα επιστρέψει στην απλή προηγούμενη ζωή του.
Η νέα ταινία του Ντάνι Μπόιλ (Trainspotting, The Beach, Slumdog Millionaire) είναι καθαρά ένα νοσταλγικό φιλμ διαποτισμένο με τα διασκευασμένα τραγούδια των σκαθαριών και πάντα μέσα σε ένα γλυκανάλατο και ευχάριστο σύμπαν που δημιουργούν τα σενάρια του Ρίτσαρντ Κέρτις (Αγάπη Είναι…, Τέσσερις Γάμοι και μια Κηδεία, Μια Βραδιά στο Νόττινγκ Χιλ αλλά και Bridget Jones). Πανέξυπνη η σεναριακή ιδέα της εξαφάνισης των Beatles (δεν υπάρχει επίσης η Κόκα Κόλα, τσιγάρα και….Χάρυ Πότερ) το σενάριο όμως αναλώνεται σε όλα τα κλισέ που θα μπορούσαν να υπάρξουν σε μία αισθηματική κομεντί-αγόρι γίνεται διάσημο, κοπέλα τον ερωτεύεται, αυτός διχάζεται διασημότητα ή αγάπη) και δεν αφήνει την ταινία να απογειωθεί πάνω στο σουρεαλιστικό παράδοξο που βασίζεται.
Μάστορας ο βραβευμένος με Oscar Ντάνι Μπόιλ ξέρει καλά την σκηνοθεσία και πως να χειριστεί την κάμερα του παρέα με το γρήγορο μοντάζ του Τζον Χάρις που δίνει επιτυχημένα ρυθμό στην ταινία χωρίς να κουράζει λεπτό. Πολύ καλή η επιλογή του άγνωστου Χιμές Πατέλ προκειμένου να πείσει στον ρόλο του απλού ανθρώπου που ζει ένα όνειρο μεγατόνων καθώς και η Λίλι Τζέιμς που δείχνει πως τα πάει θαυμάσια τόσο στις κωμικές όσο και στις δραματικές στιγμές. Προσθήκη και το νούμερο ένα μουσικό εξαγώγιμο μουσικό προϊόν της Αγγλίας, ο Ed Sheeran (ανακάλυψη του Έλτον Τζον) ο οποίος υποδύεται τον εαυτό του. Σεναριακά ευρήματα (ο Τζον Λένον ζει κάπου απομονωμένος) καλοδεχούμενα αλλά τα δραματουργικά κλισέ επισκιάζουν και επικρατούν.
Ευχάριστο και με καλές προθέσεις αλλά σαν να φοβάται να τολμήσει κάτι παραπάνω και πιο ουσιαστικό, το Yesterday μπορεί να ενθουσιάσει τους φαν των Beatles και το κοινό που αρέσκεται σε ελαφριές, ανώδυνες, μουσικές και αγαπησιάρικες ταινίες που μόνο τους καλοκαιρινούς μήνες θα μπορούσαν να ευδοκιμήσουν. Για τους υπόλοιπους που δεν ικανοποιούνται από τα feel good σενάρια του Κέρτις ας φωνάξουν δυνατά και υπερβολικά όπως ο πρωταγωνιστής: Help!
