ΚΡΙΤΙΚΕΣΣινε-προτάσειςΣινεμά

Η άλλη όψη της ελπίδας

the-other-side-of-hope.20170322034458

4-popcorn

Σκηνοθεσία: Άκι Καουρισμάκι

Τρυφερή, αστεία και συγκινητική, η νέα ταινία του Άκι Καουρισμάκι έλαβε διθυραμβικές κριτικές στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου όπου προβλήθηκε -ο σκηνοθέτης απέσπασε μάλιστα Αργυρή Άρκτο Σκηνοθεσίας. Η ταινία αφηγείται την ιστορία ενός πρόσφυγα που φτάνει στην Φινλανδία και κάνει αίτηση ασύλου, ο οποίος συναντά έναν πρώην ιδιοκτήτη εστιατορίου και καλείται να εργαστεί στο νέο του εστιατόριο.

Με δόσεις χιούμορ που μερικές φορές παραπέμπουν στον σουρεαλισμό του έτερου Σκανδιναβού σκηνοθέτη Ρόι Άντερσον -αλλά πάντα με τον ανθρωπισμό του Καουρισμάκι-, η ταινία μιλά για τους τρόπους που οι άνθρωποι έρχονται κοντά, για την ανάγκη να βοηθάς τους συνανθρώπους σου, αλλά και για το μίσος και για τον ρατσισμό. Και το κάνει με έναν τρόπο ζεστό, γεμάτο χιούμορ, με σκηνές που συγκινούν και ταυτόχρονα κάνουν το κοινό να γελάσει.

other-side01

Είναι σημαντικότατο το μήνυμα του Άκι Καουρισμάκι σε μια Ευρώπη που κλείνει τα σύνορά της, σε μια Ευρώπη που προσπαθεί να εμποδίσει τους πρόσφυγες να αναζητήσουν μια καλύτερη ζωή.

«Στην πατρίδα μου ήμουν νοσοκόμος» λέει ο φίλος του Χαλίντ. «Όμως εδώ τα πτυχία μου δεν μετράνε» προσθέτει για να συμπληρώσει ότι κάνει δουλειές του ποδαριού για να βγάλει τα προς το ζην.

Τον Καουρισμάκι δεν τον ενδιαφέρει η φιλοσοφία του μίσους, αλλά η φιλοσοφία της αγάπης και της κατανόησης. Και γι’ αυτό τοποθετεί ως κεντρικό ήρωά του τον Βίκστρεμ (Σακάρι Κουοσμάνεν από τους σταθερούς συνεργάτες του Καουρισμάκι), έναν άνθρωπο τραχύ, αλλά γεμάτο κατανόηση.

«Η άλλη όψη της ελπίδας» είναι το σινεμά που είναι απαραίτητο, το σινεμά που αγαπάμε, αλλά που ταυτόχρονα μπορεί να κάνει εμάς (και τον κόσμο μας) καλύτερο.

Αγγελική Στελλάκη

Η πρώτη ταινία που είδε σε κινηματογραφική αίθουσα ήταν το Χορεύοντας με τους Λύκους. Κατά τη διάρκεια του οποίου διάβαζε Μίκι Μάους, σπάζοντας τα νεύρα όλων. Σε σινεφίλ μονοπάτια οδηγήθηκε όταν, κατά τη διάρκεια μοναχικών κινηματογραφικών βραδινών περιπλανήσεων, διαπίστωσε ότι νοιώθει μια παράξενη ευτυχία, κάθε φορά που τα φώτα χαμηλώνουν, ο ήχος του προτζέκτορα πλημμυρίζει το χώρο και μυρωδιά ποπ κορν ξεχύνεται στην αίθουσα.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *