Η Ενοχή του Κένεντι (Chappaquiddick)
Βασισμένο σε πραγματικά γεγονότα και συγκεκριμένα σε ένα μυστηριώδες δυστύχημα που σημειώθηκε το 1969 στο νησί Τσαπακουίντικ και στο οποίο εμπλεκόταν ο Τεντ Κένεντι, αδελφός των Τζον Φ. Κένεντι και Μπομπ Κένεντι, είναι το Chappaquiddick του Τζον Κουράν.
Η ταινία ξεκινάει από το ταξίδι του γερουσιαστή της Μασσαχουσέτης (Τζέισον Κλαρκ) στο νησί, όπου πρόκειται να συμμετάσχει σε ιστιοπλοϊκούς αγώνες με τον ξάδελφό του Τζόζεφ Γκάργκαν (Εντ Χελμς). Στο νησί έχει προσκληθεί και ομάδα νεαρών γραμματεών που εργαζόταν μαζί με τον Μπομπ Κένεντι. Μετά τη δολοφονία του αδελφού του, ο Τεντ ευελπιστεί ότι θα μπορέσει να θέσει ο ίδιος υποψηφιότητα για την προεδρία των ΗΠΑ και -γιατί όχι;- να κερδίσει κιόλας. Η συνδρομή των νεαρών γραμματέων του αδελφού του μοιάζει σημαντική. Στη διάρκεια ενός νυχτερινού πάρτι, ο Τεντ Κένεντι και η νεαρή Μέρι Τζο Κοπέκνι (η Κέιτ Μάρα σε ρόλο παρόμοιο με εκείνον που έκανε στο House of Cards) φεύγουν και το αυτοκίνητό του Τεντ Κένεντι καταλήγει αναποδογυρισμένο στη θάλασσα. Αρκετές ώρες περνούν μέχρι ο γερουσιαστής να αναφέρει το περιστατικό στην αστυνομία και τότε είναι πολύ αργά: η νεαρή κοπέλα έχει χάσει τη ζωή της.
Αντλώντας έμπνευση από αυτό το μυστήριο, η ταινία προσπαθεί όχι τόσο να αναπαραστήσει τις στιγμές του δυστυχήματος, όσο να δείξει το μετά: τι έγινε μετά το δυστύχημα, πώς ενήργησε τόσο ο Τεντ Κένεντι όσο και οι συνεργάτες του και την προσπάθεια που έγινε ώστε το όνομα των Κένεντι να παραμείνει αλώβητο στη συνείδηση των ψηφοφόρων. Σε αυτό το πλαίσιο, θα λέγαμε ότι η ταινία ακολουθεί την παρακαταθήκη του Jackie του Πάμπλο Λαραΐν, όπου και εκεί το όνομα Κένεντι μπαίνει πάνω από τις πράξεις.
Το Chappaquiddick είναι μια ταινία που σίγουρα θα προβληματίσει και θα εξοργίσει. Και είναι μια ταινία που επιλέγει την ψύχραιμη καταγραφή κάποιων γεγονότων, παρά τον εύκολο εντυπωσιασμό. Δεν βασίζεται σε φήμες και κουτσομπολιά (αν και κάνει μια γρήγορη αναφορά σε αυτά, φροντίζοντας να τονίσει ότι πρόκειται ακριβώς γι’ αυτό: φήμες και κουτσομπολιά). Οι σεναριογράφοι Τέιλορ Άλεν και Άντριου Λόγκαν γνώριζαν προφανώς ότι περισσότερα ερωτηματικά θα προκύψουν, παρά απαντήσεις θα δοθούν. Η αλήθεια, όμως, είναι ότι παρ’ όλο που οι εξηγήσεις του Τεντ Κένεντι δεν φαντάζουν ικανοποιητικές -κάθε άλλο-, κανείς δεν ξέρει τι ακριβώς συνέβη εκείνο το καλοκαιρινό βράδυ μεταξύ του γερουσιαστή και της νεαρής κοπέλας, ούτε πώς ακριβώς το αυτοκίνητο κατέληξε στο νερό.
Αυτό που γνωρίζουμε, μοιάζουν να λένε οι σεναριογράφοι, είναι το πώς ο Τεντ Κένεντι επέλεξε να χειριστεί το ζήτημα στη συνέχεια. Ένα ολόκληρο δίκτυο συμβούλων επιστρατεύεται προκειμένου να «συμβουλέψει» τον Κένεντι πώς να αποφύγει μεγαλύτερο σκάνδαλο και να διατηρήσει τις ελπίδες του για προεδρική θητεία. Στο βωμό της πολιτικής φιλοδοξίας θυσιάζεται η αλήθεια, η αξιοπρέπεια, το (πολιτικό και όχι μόνο) ήθος.
Ο χαρακτήρας του Εντ Χελμς λειτουργεί εδώ όπως περίπου λειτουργεί ο θεατής. Είναι αυτός που συχνά θα πει τα πράγματα με το όνομά τους και θα δείξει τη γελοιότητα ή τη σοβαρότητα της κατάστασης. Εις μάτην; Μάλλον.
Ο Τζέισον Κλαρκ είναι πολύ καλός στον ρόλο του Τεντ Κένεντι, ερμηνεύοντάς τον ως πραγματικό χαρακτήρα και όχι ως καρικατούρα: ως μια προσωπικότητα μπερδεμένη και με το βάρος του οικογενειακού ονόματος στις πλάτες του.
Αυτό που μου έλειψε είναι μια επιστροφή στον πραγματικό πρωταγωνιστή αυτής της τραγωδίας: την Μέρι Τζο Κοπέκνι. Μια υπενθύμιση για τις τραγικές συνέπειες των εγκληματικών πράξεων και αποφάσεων που λαμβάνουν τα μεγάλα κεφάλια όχι μόνο των ΗΠΑ, αλλά κάθε χώρας. Μια υπενθύμιση ότι η πίστη της Κοπέκνι στον ιδεαλισμό του Μπόμπι Κένεντι προδόθηκε. Και η όποια αθωότητα χάθηκε ανεπιστρεπτί.
