Συνέντευξη: Η Μάικα Μαγκί μάς μιλά για το Petting Zoo

Δεν είναι εύκολο να ασχοληθεί κανείς με το θέμα της εφηβικής εγκυμοσύνης. Η σκηνοθέτης Μάικα Μαγκί κάνει ακριβώς αυτό και μάλιστα αντιμετωπίζοντας το θέμα της με ευαισθησία στη νέα της ταινία με τίτλο Petting Zoo, η οποία προβλήθηκε πριν από μερικές ημέρες στο 56ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.

Η ταινία, με παραγωγό τη Haos Productions της Αθηνάς Τσαγγάρη, αφηγείται την ιστορία της 17χρονης Λάιλα, ενός κοριτσιού που είναι πολύ καλή μαθήτρια και έγκυος. Υποκύπτοντας στις πιέσεις της οικογένειάς της, η Λάιλα αποφασίζει να μην κάνει έκτρωση, απορρίπτει μία υποτροφία για το κολέγιο και πηγαίνει να μείνει στο τροχόσπιτο της γιαγιάς της. Γνωρίζει ένα αγόρι, τον Άαρον, που είναι διαφορετικός από όλα τα άλλα. Κι ενώ τα πράγματα φαίνεται να πηγαίνουν προς το καλύτερο, η δουλειά και το άγχος έχουν αντίκτυπο.

Οι Cinepivates συνάντησαν την Μάικα Μαγκί -και τον χαριτωμένο μικρό γιο της- ένα υπέροχο πρωινό στη Θεσσαλονίκη και κάθισαν έξω για μια συζήτηση. Την επόμενη ημέρα, η Ντέβον Κέλερ, η οποία ερμηνεύει τη Λάιλα, κέρδισε το βραβείο καλύτερης γυναικείας ερμηνείας του Φεστιβάλ.

• Το Petting Zoo είναι η πρώτη σας ταινία. Προέρχεστε από το Σαν Αντόνιο, οπότε φαντάζομαι θέλατε να μιλήσετε για κάτι που γνωρίζατε. Αλλά υπήρχε μία συγκεκριμένη έμπνευση για την ταινία;

Η ταινία είναι σε μεγάλο βαθμό αυτοβιογραφική. Μεγάλο μέρος της έχει να κάνει με τις δικές μου εμπειρίες ως έφηβης εγκύου στο Σαν Αντόνιο. Νομίζω ότι αυτό που με ενέπνευσε να αφηγηθώ την ιστορία ήταν το γεγονός ότι ως νεαρή έγκυος στο Σαν Αντόνιο, απομονώνεσαι πολύ γρήγορα. Ξεκίνησα να επισκέπτομαι ειδικές ομάδες για νέους ανθρώπους που μεγάλωσαν κάτω από τις ίδιες συνθήκες με εμένα. Και βρήκα ότι στην πραγματικότητα δεν ήταν η δική μου ιστορία -αν και συνέβη σε μένα- αλλά ότι συμβαίνει σε πολλές νέες γυναίκες που μεγαλώνουν κάτω από αυτές τις κοινωνικό-οικονομικές συνθήκες. Επέλεξα διαφορετικά δραματικά στοιχεία από ιστορίες που ήταν παρόμοιες και στη συνέχεια τα ενέταξα σε μία αφήγηση και αυτό γυρίσαμε.

• Στην ταινία βλέπουμε ότι οι φίλοι, οι σύντροφοι και τα μέλη της διευρυμένης οικογένειας στηρίζουν τη Λάιλα. Τι συμβαίνει με τους πιο κοντινούς της ανθρώπους; 

Δεν ήθελα να μιλήσω συγκεκριμένα για το ότι η οικογένειά της είναι πολύ θρήσκα. Νομίζω ότι εάν κατάγεσαι από το Τέξας, ξέρεις πώς μπορεί να έχει διαμορφωθεί αυτή η σχέση, από τον τρόπο που ντύνονται για παράδειγμα. Έχει αποξενωθεί από τους γονείς της, έχει φύγει από το σπίτι και οι γονείς της δεν είναι τόσο σημαντικοί στη ζωή της. Για τον ίδιο λόγο δεν επιστρέφει και ο σύντροφός της. Δεν υπάρχει επίλυση του «δράματος», καθώς δεν ασχολείται πλέον με αυτό. Σε μία πιο παραδοσιακή αφήγηση, αυτά τα στοιχεία της ιστορίας θα είχαν τη λύση τους, αλλά εμάς απλά δεν μας απασχόλησε αυτό, καθώς δεν μας φαινόταν τόσο σημαντικό όσο άλλα πράγματα.

• Στην ταινία, η Λάιλα καλείται να αποφασίσει εάν θα κρατήσει το παιδί ή εάν θα δεχθεί την υποτροφία για το κολέγιο. Υπάρχουν οι μηχανισμοί στο Σαν Αντόνιο -δεδομένου και του αυξημένου αριθμού των γυναικών που είναι έγκυος- που επιτρέπουν στις γυναίκες να κάνουν και τα δύο; 

Είναι πολύ δύσκολο. Όμως ο καθένας μπορεί να κάνει τα πάντα. Η ταινία προσπαθεί να δείξει τα πράγματα που λείπουν, προκειμένου κάποιος να κάνει και τα δύο: δηλαδή οικονομική και κοινωνική στήριξη για τις νέες μητέρες. Εγώ έκανα τα παιδιά μου νέα και ύστερα σπούδασα και είχα πολύ καλή στήριξη στη Γερμανία όπου σπούδασα, όπου υπάρχει στήριξη για τις γυναίκες που έχουν παιδιά και σπουδάζουν. Αυτό είναι τόσο απλό, αλλά τόσο σημαντικό εάν θέλεις οι νέες μητέρες να προχωρήσουν επαγγελματικά. Αυτή δεν είναι μία επιλογή στο Τέξας. Η ταινία προσπαθεί να βοηθήσει τους ανθρώπους να κατανοήσουν ότι οι νέες γυναίκες έχουν δυνατότητες, είτε είναι μητέρες, είτε επιλέξουν να κάνουν κάτι άλλο. Αντ′ αυτού, συχνά βλέπουμε ότι οι άνθρωποι χρησιμοποιούν ταμπέλες για μία γυναίκα εάν είναι μητέρα, ή τη χαρακτηρίζουν κακό άνθρωπο ή πόρνη εάν αποφασίσει να κάνει έκτρωση. Αυτό που ήθελα ήταν να ενθαρρύνω τους ανθρώπους να δουν περισσότερα στις νεαρές γυναίκες. Εάν μία έφηβη έχουν παιδιά και δεν έχουν πόρους, βοηθήστε τις να βρουν πόρους και επίσης βοηθήστε τες να αντιμετωπίσουν το άγχος της μητρότητας.

• Στην ταινία βλέπουμε νέους ανθρώπους να μπαίνουν στη θέση των ενηλίκων. Στην ουσία μοιάζουν να ενηλικιώνονται πολύ νωρίς… 

Αυτό είναι συνηθισμένο στο Τέξας. Οι νέοι άνθρωποι δουλεύουν από πολύ νωρίς. Τα περισσότερα παιδιά ξεκινούν να δουλεύουν όταν είναι 14 ή 15 ετών. Εάν έχεις δυσκολίες -εάν ζεις μόνος ή οι γονείς σου έχουν χωρίσει- μπορείς να πάρεις και το δίπλωμα οδήγησης νωρίτερα.

• Μιλήστε μας λίγο για την Ντέβον Κέλερ που ερμηνεύει την Λάιλα. Είναι φανταστική. Πώς την βρήκατε; 

Είχαμε μία υπέροχη ατζέντη, τη Βίκι Μπουν. Είναι φανταστική και υπεύθυνη για πολλές μεγάλες παραγωγές στο Τέξας, όπως το The Tree of Life του Τέρενς Μάλικ. Λάβαμε πολλές απαντήσεις, περίπου 800 κορίτσια από Νέα Υόρκη και Λος Άντζελες έστειλαν βίντεο. Στο τέλος ήταν πολύ σημαντικό, η ηθοποιός που θα επιλέγαμε να γνώριζε το Σαν Αντόνιο και να μην υποδυόταν ότι έχει τεξανή προφορά. Βρήκα την Ντέβον στο παλιό μου σχολείο. Ήταν στο κοινό σε μία επίδειξη μόδας, όπου εγώ αναζητούσα ηθοποιούς. Έλαβε μέρος σε μια λοταρία και κέρδισε ένα μπουρίτο. Πήγε να πάρει το μπουρίτο της και σκέφτηκα ότι αυτή είναι. Προσπάθησα να την πείσω να μου δώσει το τηλέφωνό της, αλλά εκείνη δεν ήθελε. Χρειάστηκε ένας μήνας για να μου το δώσει. Χρειάστηκε, επίσης, χρόνος για να πείσω την ίδια και τη μαμά της και μετά τους παραγωγούς, καθώς δεν είχε παίξει ποτέ πουθενά. Αλλά νομίζω ότι είναι φανταστική.

 

• Μιλήστε μου για τη συνεργασία σας με την Αθηνά Ραχήλ Τσαγγάρη και την Haos Productions.

Η Αθηνά είναι μία από τις πιο παλιές φίλες μου και ήταν καθηγήτρια σινεμά. Όταν πήγαινα στην κινηματογραφική σχολή του UT στο Τέξας, η Αθηνά μου έκανε μάθημα. Αυτό ήταν πολύ παλιά, πάνε 15 χρόνια από τότε. Έκανα ένα κινηματογραφικό φεστιβάλ μαζί της, το Cinema Texas. Είναι ένας άνθρωπος που πάντα στέλνω τα σενάριά μου και ζητάω τη γνώμη της. Πριν από μερικά χρόνια έδειχνε μια ταινία στη Γερμανία και εγώ σπούδαζα εκεί, οπότε νοικιάσαμε ένα βανάκι και οδηγήσαμε και μιλήσαμε. Και μου είπε ότι θα ήθελε να με βοηθήσει με την ταινία. Βοήθησε και ήρθε και στο σετ. Είναι σπουδαίο να σε στηρίζει κάποιος που γνωρίζεις πολύ καιρό. Είναι σαν φάρος: πολύ υποστηρικτική, είναι κάποια που θες να εντυπωσιάσεις και είναι ένας άνθρωπος που σε παρακινεί.

• Η ταινία είναι ανεξάρτητη παραγωγή. Πόσο δύσκολο ήταν να την γυρίσετε; 

Απίστευτα δύσκολο. Το καλό ήταν ότι ο σύζυγός μου ήταν εκεί και με βοηθούσε. Είχαμε πολύ λίγους συντελεστές, κανείς δεν είχε πληρωθεί. Σε κάποια στιγμή ζούσαμε σε μία εκκλησία με τα παιδιά μου γιατί δεν μπορούσαμε να πληρώσουμε το νοίκι και ύστερα, όλοι οι συντελεστές μετακόμισαν σε ένα σπίτι. Η ταινία έχει γίνει με ελάχιστα χρήματα. Αντί να προσπαθήσουμε να χτίσουμε αυτά που χρειαζόμασταν, χρησιμοποιήσαμε ότι υπήρχε ήδη.

• Νομίζετε ότι ήταν πιο δύσκολο ως γυναίκα σκηνοθέτης; 

Δεν ξέρω. Δεν το έχω κάνει διαφορετικά. Για κάθε άνθρωπο υπάρχει μία στιγμή που λέει ότι θα κάνει την ταινία του, ό,τι και να γίνει. Προσπαθεί να δει τους πόρους που έχει και να κάνει το καλύτερο που μπορεί. Δεν ξέρω εάν θα μου έδιναν περισσότερα χρήματα εάν ήμουν άνδρας και δεν ξέρω εάν θα ήταν καλύτερο αυτό για την ταινία.

• Ποια θα είναι η επόμενη ταινία σας; Τι είδους σινεμά θέλετε να κάνετε; 

Ο σύζυγός μου και εγώ εργαζόμαστε μαζί. Γύρισε εκείνος μία ταινία, στη συνέχεια γύρισα εγώ μία ταινία και τώρα γυρίζει εκείνος μία ταινία, την οποία έχω γράψει και είμαι παραγωγός και εκείνος σκηνοθετεί. Εκείνος ήταν επίσης παραγωγός στη δική μου ταινία. Αυτή που θα κάνει τώρα εκτυλίσσεται στις ΗΠΑ και το σενάριο έχει τελειώσει. Και πάλι είναι για μια οικογένεια και θα αφορά την κοινωνικο-οικονομική κατάσταση.  Ξεκινά στις μεσοδυτικές Πολιτείες και φτάνει μέχρι το Ατλάντικ Σίτι, από όπου είναι ο Ντόναλντ Τραμπ. Νομίζω ότι η επόμενη ταινία που θα σκηνοθετήσω εγώ θα βασίζεται σε συνεντεύξεις και έρευνα που έκανα για μία Ινδιάνα και το πώς τα καζίνο έχουν απορροφήσει μεγάλο μέρος της ινδιάνικης κουλτούρας στην Αμερική τα τελευταία 30 – 40 χρόνια, καθώς και τη μάχη ανάμεσα στους “παραδοσιακούς” και στα συμβούλια των φυλών. Θα είναι ταινία μυθοπλασίας που θα βασίζεται σε έρευνα.