Βρε Καλώς Τους (A Bras Ouverts)

Μετά την επιτυχία του Θεέ μου τι σου Κάναμε, οι δημιουργοί αποφάσισαν να επαναλάβουν την ιδέα τους, αλλάζοντας κάπως το σενάριο. Αυτή τη φορά πρωταγωνιστεί η οικογένεια ενός πολιτικού αριστερών υποτίθεται πεποιθήσεων, που ζει πλουσιοπάροχα απολαμβάνοντας μια μποέμ ζωή και διατυμπανίζοντας ότι μάχεται υπέρ των δικαιωμάτων μειονοτήτων. Όταν όμως πάνω σε μια πολιτική κόντρα ο πολιτικός του αντίπαλος τον προκαλεί, ο πολιτικός κάνει ανοιχτή πρόσκληση σε όποιους Ρωμά θέλουν ότι είναι ευπρόσδεκτοι να τους φιλοξενήσει στο σπίτι του. Δεν περίμενε όμως ότι μια τρελή οικογένεια Ρωμά, συνοδεία ενός μεταμφιεσμένου Γάλλου θα απαντήσει στην πρόσκληση του.

Σαφής η πρόθεση της ταινίας για εύκολο και απενοχοποιημένο γέλιο, γύρω από θέματα ρατσισμού, όπως κινήθηκε περίπου κι η πρώτη και υπάρχουν λιγοστά σημεία που το πετυχαίνει να βγάλει λίγο γέλιο, με χιούμορ που παραπέμπει περισσότερο σε Ηλίθιο και Πανηλίθιο.  Είναι όμως τόσο υπερβολικό στην προσπάθεια του, που τελικά είναι ασαφές αν σατιρίζει και αν έχει αντιρατσιστική διάθεση, καθώς πολλά σεναριακά στοιχεία υποδηλώνουν σαφώς το αντίθετο.

Από τη μια βλέπουμε τους δήθεν αριστερούς της θεωρίας, που όμως κατά τα άλλα εκμεταλλεύονται πλήρως το κατεστημένο, ενώ παράλληλα μπορούν να έχουν ήσυχη τη συνείδηση τους θεωρώντας ότι μάχονται για τα κακώς κείμενα της κοινωνίας και τους αδυνάτους, από την πολυτέλεια της έπαυλής τους, γράφοντας φιλοσοφικά δοκίμια ή κάνοντας δεξιώσεις.

Παρόλα αυτά υπερδιογκώνει πολλά στερεότυπα και με άσχημο τρόπο, προβάλλοντας ως μόνη φυσιολογική οικογένεια την οικογένεια του πολιτικού, με στόχο να ταυτιστεί μαζί της το κοινό που απευθύνεται, δηλαδή του δυτικού κόσμου. Η συνολική εικόνα για τους Ρωμά είναι ότι είναι απροσάρμοστοι και από επιλογή τεμπέληδες και ανένταχτοι στην κοινωνία. Βλέπουμε ότι ακόμα και την απλή σκέψη του να εκμεταλλευτούν την δήλωση του πολιτικού και να κουβαληθούν στο σπίτι του δεν την κάνουν μόνοι τους οι Ρωμά, αλλά ο Γάλλος συνεργός τους! Το υπερβολικό παίξιμο όμως κουράζει, ιδίως του πατέρα των Ρωμά, υπερκινητικός και με συνεχείς γκριμάτσες, μια μίξη χαρακτήρα Κουστουρίτσα και του Μπόρατ. Ευχάριστη πινελιά μόνο ο Ινδός υπηρέτης.

Καλύτερανα την αποφύγετε  ή να επιλέξετε να δείτε κάποια άλλη πρόταση.