Αυτο που μόνο χρειαζόμουν, ήσουν εσύ

Πάντα έλεγα ότι απ΄τη στιγμή που ο Clint Eastwood αποφάσισε να περάσει πίσω απ΄την κάμερα ,και να εγκαταλείψει τις αηδίες τύπου “Βρώμικος Χάρι”, όσοι λατρεύουμε το σινεμά  ευχαριστούμε τον Θεό του που τον φώτισε.
Αυτο που με ξετρελαίνει σ’όσες ταινίες  σκηνοθεσίας του εχω δεί, ειναι τα θαυμάσια σενάρια, και οι στιβαρές ερμηνείες, ασχέτως φύλου του ηθοποιού.
Η τελευταία του, με τίτλο J. Edgarδεν αποτελει εξαίρεση. Αυτη τη φορά  στο μικροσκόπιο του Eastwood μπαίνει ο πασίγνωστος και περίφοβος  άντρας του FBI, John Edgar Hoover,εκ των ιδρυτών του, και διευθυντής του μεχρι το 1972. Δημιουργός λοιπόν του θρυλικού και διαβόητου Ομοσπονδιακού Γρφείου Ερευνών, ήταν ο Χούβερ, με αρμοδιότητα την εξιχνίαση εγκλημάτων, τη σύλληψη των δραστών και τη συνδρομή του στην απονομή δικαιοσύνης μεσω της διασφάλισης των αποδείξεων. Ευγενείς στοχοι που ο νεαρός Χούβερ, ανώτερος υπάλληλος στο Υπουργείο Δικαιοσύνης εχει πάρει περί πολλού και με ζέση και αφοσίωση προσπαθεί  να τους πετύχει . Ο Έντγκαρ με την επιστημονική κατάρτιση, την γαλοντομία του απέναντι στις γυναίκες,αν και με καμία ερωτική σχέση, με την εμμονή του στο φακέλωμα και την παταξη του Κομμουνισμού.
Αμερική , δεκαετία του ’30. Και συν τοις άλλοις κρυπτο-ομοφυλόφιλος, που όμως δεν δίνει δικαιώματα σε καμία περίπτωση, ακόμη κι όταν συνειδητοποιεί κοιτάζοντας τον νεαρό, κομψό και αρτι αποφοιτήσαντα δικηγόρο Κλάϊντ Τόλσον ότι “ήσουν αυτος που χρειαζόμουν περισσότερο απο κάθε τι” (εξαιρετικος στο ρόλο του “δεξιού χεριού” κι απολύτου εμπιστοσύνης  του Χούβερ ο Armie Hammer). O ‘Εντγκαρ που ζεί ακομη με τη μητέρα του, που εκεινη ακομη του ψωνίζει ρούχα ,που τον καθοδηγεί νοητικά , τον εμψυχώνει, τον θαυμάζει γιατί πλέον αυτος επωμίστηκε το βαρύ φορτίο, ν’ αποκαταστήσει το κύρος της οικογένειας (προφανως μετά την κατάρρευση του πατέρα του).
Η μαμά Χούβερ (γλυκερή και χαμηλών τόνων, φιλόφοξη ωστοσο και πείσμων Judi Dench, οχι τοσο απειλητική, και ύπουλα τυραννική όπως η .εξοχη Jessica Lang στο Mum’s the word φερειπείν ή η άλλη ηθοποιάρα η Streep στο remake του The Manchurian Candidate), του ειχε υποσχεθει οτι θα τον κανει τον ισχυρότερο ανδρα της χώρας. Να εννοουσε άραγε Πρόεδρο;  Η΄αυτον που στηρίζει τον εκαστοτε πρόεδρο και είναι τελικά μακροβιότερός του; Ο βασιλιάς της πληροφορίας. O Leonardo Dicaprio  στον ρολο του “υπερφυσικού μπούλη” ειναι ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟΣ, αν και πιό όμορφος απ΄τον αληθινό Χούβερ. Με απωθησε ωστόσο το μακιγιάζ στα προσωπα του πρωταγωνιστικου τρίο (Dicaprio, Hammer, Watts) για να φαινονται γερασμένοι απο ενα σημείο  και μετά. Δεν γερνάνε ετσι οι άνθρωποι-σα να φοράνε κατασαρκα μια ρυτιδωμενη μάσκα.
Αυτο που μου εκανε ετυπωση πάντως ειναι πως η ταινια του Eastwood θα μπορούσε να θεωρηθεί και μία τραγική ερωτική ιστορία, μεταξύ δύο ανδρών τη δεκαετία της Ύφεσης στην Αμερική. Και της αντι-κομμουνιστικής υστερίας.  Προσεξτε ιδιάιτερα την απουσία οποιασδήποτε  σεξουαλικής επαφής μεταξύ ‘Εντγκαρ- Κλάϊντ, το εντονότατο ενδιαφέρον του Χούβερ γιαυτόν και τη διοχέτευση/εκτονωσή του στην εργασία τους. Πολλές φορές η δουλειά ειναι το καλύτερο καμουφλάζ για τον πόθο. Μπορείς αμέσως να παρερμηνεύσεις  το  “σε χρειάζομαι  απολύτως” που ξεστομίζει ένας προϊστάμενος προς τον υφιστάμενό του;
Ο Dicaprio  παρουσιάζει έναν Χούβερ εμμονικό με το Γραφειο ΤΟΥ, το δημιούργημά του, με την εξολόθρευση κάθε κομμουνιστή αν είναι δυνατόν, με την ταξινόμηση, ευρετηριαση καθε πληροφορίας, και το φακέλωμα πάντων. Ιδίως αυτών που θα μπορούσαν  να τον βλάψουν. Ο Χούβερ συνέλεγε πληροφορίες “ενοχλητικές”  για τη δημόσια εικόνα προσώπων, τις οποιές ταξινομουσε και κρατουσε απόρρητες, μεχρι ν’αποφασισει να τις χρησιμοπιήσει κατά το δοκούν. Πολύτιμη βοηθός του σ’αυτο το εγχειρημα ήταν μέχρι τέλους η γραμματέας του ‘Ελεν Γκάντι ( πολυ καλή η Naomi Watts). Οπως πληροφορούμαστε μυστικά αρχεια του Χουβερ  δεν προκειται  ν’ανοιχτούν ΠΟΤΕ. Τότε όμως η πληροφορία που αποκαλύτεται στην ταινία, σύμφωνα με την οποία η Ελεάνωρ Ρούζβελτ διατηρουσε ερωτική σχέση με γυναίκα δημοσιογράφο, πως διερρευσε; Η’ γιατι στην ταινία εμφανιζεται η ‘Ελεν Γκάντι να καταστρέφει καποια εγγραφα,πολλά έγγραφα,  μολις μαθαίνει το θανατο του προϊσταμένου της;
Ασχετως αποριών πάντως, η ταινία πιστευω πως καλλιστα αποτελεί μια τραγικη ερωτικη ιστορία. Πολυ συγκινητικές ειναι οι σκηνές του ηλικιωμενου πλέον, ζεύγους των δύο πρακτόρων.Πέρα απ΄το μισητό πρόσωπο του Χούβερ, του αντιπαθούς σε ολους ίσως, μπορουμε να διακρίνουμε έναν άνθρωπο με καταπιεσμένη σεξουαλικότητα. Ο οποίος ακομη κι οταν πεθανε η μητέρα του, συνέχιζε να ζεί κατά το θελημά της… Η σκηνή μετά το θάνατό της, όπου ο ‘Εντγκαρ κάνει μιά κίνηση εσχατου απογαλακτισμού(;) ειναι συγκλονιστική. ‘Η μήπως η λατρεία που της είχε και η απορρόφηση κατ’ ουσίαν της προσωπικοτητάς του απ΄την δική της, βρήκαν την έκφρασή τους στην πρόσκαιρη παρενδυσία; Σε κάθε περίπτωση η ‘Ελεν Γκάντι μάλλον είχε διαισθανθεί τα πάντα αλλα ειχε επίσης ορκιστεί  ισόβια εχεμύθεια και απόκρυψη.
Άλλωστε ήταν ,θα λέγαμε, το “αριστερό χέρι” του Χούβερ. Αν και ο ίδιος μάλλον θα έφριττε έντρομος μ’αυτον τον χαρακτηρισμό…

Φράνσις