ΓΥΝΑΙΚΕΙΕΣ ΚΟΥΒΕΝΤΕΣ (WOMEN TALKING)

Το 2010, όλες οι γυναίκες μίας απομονωμένης αγροικίας θρησκευτικής κοινότητας, συγκεντρώνονται για να ψηφίσουν και να αποφασίσουν το πως θα αντιδράσουν στην συνεχόμενη βία που δέχονται από τους άντρες της κοινότητας. Και ενώ οι επιλογές είναι τρεις (δεν θα κάνουν τίποτα, θα μείνουν και θα πολεμήσουν, θα φύγουν) οι συγκρούσεις μεταξύ τους και οι εξομολογήσεις τους θα καθορίσουν την απόφαση τους για το μέλλον το δικό τους αλλά και των παιδιών τους με τον χρόνο να κυλάει αντίστροφα.

Βασισμένο στο βιβλίο της Μίριαμ Τόες που αναφέρεται σε πραγματικά περιστατικά που συνέβησαν σε μία κοινότητα Μεννονιτών στην Βολιβία, η ηθοποιός, σκηνοθέτιδα και σεναριογράφος Σάρα Πόλεϊ (κάποτε πρωταγωνίστρια στις ταινίες του Ατόμ Εγκογιάν και ανεξάρτητων ταινιών) στις ΓΥΝΑΙΚΕΙΕΣ ΚΟΥΒΕΝΤΕΣ κατάφερε κάτι πολύ σημαντικό. Να κάνει ενδιαφέρον κινηματογραφική ταινία με πρωτογενές υλικό που είναι φύση αντικινηματογραφικό. Γυναίκες οι οποίες μιλάνε μεταξύ τους ακατάπαυστα, ένας άνδρας κρατάει τα πρακτικά, μία απομονωμένη αγροικία και ελάχιστες εξωτερικές σκηνές (οι οποίες είναι πανέμορφες). Είναι τόσο καλογραμμένο το σενάριο της και η δύναμη των λέξεων που σε συνδύασμο με τις πολύ καλές Ρούνι Μάρα, Κλαιρ Φόι, Τζέσι Μπάκλεη και για 3 λεπτά Φράνσις ΜακΝτόρματ, υπερτονίζει τον θυμό, την αγανάκτηση, τα διλήματα και το δράμα των συγκεκριμένων γυναικών που πλέον έχουν φτάσει στο όριο από την κακοποιητική συμπεριφορά ( βιασμοί, ξύλο) των ανδρών ακόμα και ναρκωμένες στον ύπνο τους.

Στο τεχνικό τμήμα της ταινίας που μπορεί να μοιάζει λίγο σαν θεατρικό αλλά η Πόλεϊ δεν αφήνει ποτέ την κάμερα της να βαλτώσει, έξοχη φωτογραφία, το ενδυματολογικό παραξενεύει λίγο και παραπέμπει σε ελληνικό σήριαλ δεκαετίας ’50 μπερδεύοντας λίγο χρονικά τον θεατή, όμως η ταινία διακατέχεται από την ίδια την αγανάκτηση των χαρακτήρων της κάτι που προκαλεί και λίγο αμηχανία. Σαφέστατα το μεγάλο και ηχηρό μήνυμα της ταινίας είναι αυτό που έκανε τις ΓΥΝΑΙΚΕΙΕΣ ΚΟΥΒΕΝΤΕΣ να διεκδικούν Oscar Καλύτερης Ταινίας και η εξαιρετική δουλειά στο σενάριο και στους διαλόγους να το κάνει φαβορί για το Oscar Διασκευασμένου σεναρίου, όμως η γεύση που αφήνει η ταινία είναι κάτι μεταξύ μαθήματος φεμινιστικής εκδίκησης και γυναικείας φαντασίας σε συνδυασμό με ένα αναμενόμενο φινάλε, ολίγον φαντασιόπληκτο και άλλης δεκαετίας (οι κόρες της Φράνσις ΜακΝτόρματ και η απόφαση τους στο τέλος).

Ούτε θεατρικό αλλά ούτε και κινηματογραφικά πρωτοπόρο, επηρεασμένο από το metoo και την μόνιμη εναντίωση της σκηνοθέτιδας σε οτιδήποτε χαρούμενο και χρωματιστό, οι ΓΥΝΑΙΚΕΙΕΣ ΚΟΥΒΕΝΤΕΣ είναι μία ενδιαφέρουσα δουλειά λόγω σεναρίου και ερμηνειών, ξεχωρίζει από τις υπόλοιπες ταινίες παραγγελίες κινημάτων της εποχής αλλά τίποτα παραπάνω και διάφορες αντιδράσεις και δημοσιεύματα για το ότι δεν προτάθηκε η ΄ Σάρα Πόλεϊ στην κατηγορία της σκηνοθεσίας και καμία γυναίκα σκηνοθέτης στα φετινά Oscar, επιβεβαιώνουν την άποψη μας πως άλλο τέχνη και σινεμά και άλλο κάνω ταινία για να πω τα δικά μου ακτιβιστικά πιστεύω, να πάρω θέση στα δρώμενα της εποχής και διάφορα άλλα. Υπάρχουν και οι πλατφόρμες των σόσιαλ για αυτό, ας μην το επεκτείνουμε και στο σινεμά.

Η ταινία κυκλοφορεί 23 Φεβρουαρίου σε διανομή TULIP