Οι Αγώνες μας (Nos Batailles)
Μια βαθιά συγκινητική οικογενειακή ιστορία με φόντο το πορτραίτο μιας κοινωνίας σε κρίσιμη καμπή
Γράφει ο Τάσος Ντερτιλής
(το κείμενο δημοσιεύτηκε στο grandmagazine.gr)
Παραγωγή: Βέλγιο/Γαλλία – 2018
Διάρκεια: 97 λεπτά
Είδος: Κοινωνικό
Σκηνοθεσία: Guillaume Senez
Πρωταγωνιστούν: Romain Duris, Basile Grunberger, Lena Girard Voss, Lucie Debay, Laure Calamy, Dominique Valadié, Laetitia Dosch, Sarah Le Picard.
Ο Ολιβιέ κάνει ό,τι μπορεί για να αντιμετωπίσει καθημερινά τις αδικίες ενάντια στους υπαλλήλους στο εργοστάσιο όπου εργάζεται. Στο εργοστάσιο, ένας απλός αποθηκάριος ανάμεσα σε εργοδοσία, συνδικαλιστές και αγαπημένους συναδέλφους και στο σπίτι πατέρας και σύντροφος. Αλλά από τη μια μέρα στην άλλη, όταν η σύζυγός του Λώρα εγκαταλείπει ξαφνικά την οικογένεια, μένει μόνος και έρημος και καλείται να τα βγάλει πέρα με τις ανάγκες των παιδιών, τις προκλήσεις της καθημερινότητας και τη δουλειά του. Αντιμέτωπος με αυτές τις νέες ευθύνες, αγωνίζεται να βρει μια ισορροπία. Γιατί η Λώρα όπως φαίνεται δεν θα επιστρέψει.
Ε ναι λοιπόν! Στην Ευρώπη της κρίσης και του νεοφιλελεύθερου ξεσαλώματος καταφέρνουν και γυρίζονται ακόμη τέτοιες ταινίες. Που τολμούν να βυθίσουν βαθιά το βλέμμα τους στον κοινωνικό ιστό και να αποτυπώσουν πάνω του τα σημάδια μιας έξωθεν κρίσης, μιας σταδιακής κοινωνικής σκλήρυνσης, ενός τέλους (καλής) εποχής. Όλα αυτά με όχημα την ιστορία ενός ταπεινού αποθηκάριου που συγκρούεται συνεχώς με την εργοδοσία για καλύτερες συνθήκες (χωρίς καν να είναι συνδικαλιστής) ωστόσο βλέπει τη γη να χάνεται κάτω από τα πόδια του όταν η αγαπημένη του γυναίκα, μια απλή νοικοκυρά και Part time Πωλήτρια, εξαφανίζεται από προσώπου γης αφήνοντάς τον να τα βγάλει πέρα με τα δυο μικρά παιδιά τους. Από το πολιτικό στο προσωπικό, η δεύτερη ταινία του Γκιγιόμ Σενέζ πηγαινοέρχεται όχι απλά κρατώντας αφηγηματική ισορροπία αλλά συνθέτοντας με μαεστρία έναν πολυποίκιλο κοινωνικό καμβά όπου συνυπάρχουν και αλληλοεπηρεάζονται το εργασιακό ζήτημα, η διάλυση της οικογένειας, τα ψυχολογικά προβλήματα, τα κοινωνικά αδιέξοδα, όλα όσα απαρτίζουν αυτό που λέμε ζωή. Ο Κεν Λόουτς θα ζήλευε πολύ αυτή την γλυκόπικρη μικρή οδύσσεια αλλά και οι Νταρντέν θα πρέπει να είναι υπερήφανοι για το νεαρό συμπατριώτη τους και τη δεξιοτεχνία με την οποία εισάγει και συντηρεί το στοιχείο του μυστηρίου σε μια μυθοπλασία άχαρης καθημερινότητας.
Συμμετοχές και διακρίσεις
Δεύτερη ταινία του διαρκώς ανερχόμενου σκηνοθέτη από το Βέλγιο έκανε πρεμιέρα ως Special Screening στο τμήμα Semaine de la Critique του Φεστιβάλ Καννών. Στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Τορίνο κέρδισε 3 βραβεία, ανάμεσα τους το Βραβείο Κοινού ενώ σάρωσε τα Βραβεία της Βελγικής Ακαδημίας αποσπώντας 5, ανάμεσα τους το Βραβείο Καλύτερης Ταινίας και το Βραβείο Σκηνοθεσίας. Ήταν επίσης υποψήφια για Βραβείο Cesar Καλύτερης Ξένης Ταινίας και Βραβείο Cesar Καλύτερου Ηθοποιού για τον εκπληκτικό Ρομέν Ντιρίς.
