Νύχτες Πρεμιέρας: Ανασκόπηση Τετάρτης (23/9/15) Τελετή Έναρξης
H πιο αρμοστή εικόνα από την τελετή έναρξης των 21ων Νυχτών Πρεμιέρας, είναι αυτή με τα τρια παιδιά που κάθονται οκλαδόν στο πάτωμα. Έτσι κι εμείς, όπως κάθε χρόνο, με χαρά μικρού παιδιού απαντήσαμε στο κάλεσμα του κινηματογραφικού φεστιβάλ, που κατάφερε και φέτος, κόντρα στην κρίση, να πραγματοποιηθεί με πλούσιο πρόγραμμα.
Στο Μέγαρο Μουσικής της Αθήνας, πραγματοποιήθηκε η τελετή, το βράδυ της Τετάρτης στις 21.00. Ερασιτεχνική ομάδα νέων παιδιών, επιδίδονταν ακούραστα σε χορευτικές ασκήσεις καθ’ όλη τη διάρκεια της προσέλευσης του κόσμου. Πληθώρα κόσμου προσήλθε, με αποτέλεσμα κάποιοι να μη καταφέρουν να μπουν, παρόλο που είχαν πρόσκληση, καθώς δεν υπήρχε πλέον κενή θέση. Ανάμεσα στους καλεσμένους, μπορούσε κανείς να συναντήσει υπουργούς (Γιώργος Κατρούγκαλος), συνθέτες (Διονύσης Σαββόπουλος) σκηνοθέτες (Τάσος Μπουλμέτης, Κώστας Ζάπας, Γιώργος Τσεμπερόπουλος, Νίκος Παναγιωτόπουλος, Παναγιώτης Ευαγγελίδης, Νίκος Ζερβός), ηθοποιούς (Γιάννης Στάνκογλου, Δημήτρης Πιατάς, Προμηθέας Αλειφερόπουλος, Θέμις Μπαζάκα), εναλλακτικούς δημιουργούς (Πάολα Ρεβενιώτη), φυσικά αρκετούς συναδέλφους και ανθρώπους του χώρου. Με άλλα λόγια, ήταν για άλλη μια χρονιά, μια ευχάριστη συνάντηση.
Την βραδιά άνοιξε το άλλο «αιώνιο παιδί», ο Γιώργος Μητσικώστας, με ένα πολύ πετυχημένο χιουμοριστικό βιντεάκι έκπληξη, όπου μιμούταν τον Ορέστη Ανδρεαδάκη. Πραγματικά, από τις καλύτερες στιγμές της βραδιάς, πρέπει να αποκαλύψουμε ότι παρ’ όλο που γνωρίζουμε χρόνια τον καλλιτεχνικό διευθυντή του φεστιβάλ, κατάφερε στην αρχή να μας ξεγελάσει! Αμέσως μετά ανέλαβε ο πραγματικός Ανδρεαδάκης, ο οποίος μεταξύ άλλων εγκαινίασε το νέο τμήμα του φεστιβάλ, το Athens Film Lab, ενώ μας αποκάλυψε την φετινή κρυμμένη λέξη της αφίσας, που είναι «το μυστικό». Ένα Μυστικό, που το κοινό καλείται να ανακαλύψει, στους χώρους του φεστιβάλ, στα φουαγιέ, έξω από τις κινηματογραφικές αίθουσες που θα προβάλλονται οι ταινίες.
Δεκαπέντε εικόνες από την Τελετή Έναρξης:
Ταινία έναρξης: Αμέσως μετά τα φώτα έσβησαν και ακολούθησε η προβολή της ταινίας Youth του Πάολο Σορεντίνο, που σε γενικές γραμμές πήρε θετικά σχόλια από το κοινό.
Youth (Νιότη)
Σίγουρα φλύαρος και επιτηδευμένα σοφιστικέ, ο Σορεντίνο, δεν παύει όμως να είναι ένας αξιόλογος σκηνοθέτης. Στη νέα του ταινία, είναι πάλι εικαστικά άρτιος, μπορεί να μη φτάνει την Απέραντη Ομορφιά της προηγούμενης ταινίας του, καταφέρνει όμως και με τη βοήθεια των πρωταγωνιστών του, να πλάσει μια ενδιαφέρουσα ιστορία. Με πολλές επιρροές, από το κλασικό υπερβατικό ιταλικό, στον Γουες Άντερσον και από εκεί στο σκανδιναβικό ψυχρό χιούμορ του άλλου Άντερσον, του Ρόι, (Ένα Περιστέρι έκατσε σε ένα Κλαδί συλλογιζόμενο την Ύπαρξη του) δανείζεται στοιχεία και από weird cinema, ο Σορεντίνο έβαλε ίσως περισσότερα συστατικά από όσα χρειαζόταν, ενώ μπορούσε να το κρατήσει πιο απλό και με περισσότερη ουσία. Οι αυτοαναφορές στο χώρο, μέσα από τον χαρακτήρα του Χάρβεϊ Καϊτέλ, θα μπορούσαν να είναι λιγότερες, όπως και τα μουσικά του «διαλείμματα».
Στυλοβάτης του Youth, ο Μάικλ Κέιν, σε μια υπέροχη ερμηνεία, ενός ηλικιωμένου συνθέτη και μαέστρου, που πάσχει από απάθεια και αρνείται πεισματικά να ξαναδιευθύνει το γνωστό του έργο, ακόμα και όταν του το ζητά η βασίλισσα της Μεγάλης Βρετανίας, όπως και να γράψει την αυτοβιογραφία του. Στον αντίποδα ο παιδικός φίλος του, (Χάρβεϊ Καϊτέλ) ενώ είναι καταξιωμένος σκηνοθέτης, δεν παύει να θέλει να δημιουργεί και προετοιμάζει πυρετωδώς την νέα του ταινία. Με φόντο ένα πανέμορφο ελβετικό resort και σουρεαλιστικούς δευτερεύοντες χαρακτήρες, αμπελοφιλοσοφίες δυο γέρων πάνω στη ζωή και μικρές κωμικές πινελιές, η ταινία είναι ένας ύμνος στη νεότητα που χάνεται και στο πολύτιμο, αναπόδραστο του χρόνου που περνά. Εξίσου καλοί, η Ρέιτσελ Βάις και ο Πολ Ντάνο.
