Ο Λαβύρινθος: Πύρινες Δοκιμασίες (Maze Runner: Scorch Trials)

O Τόμας και οι φίλοι του έχουν βγει από τον λαβύρινθο και έρχονται αντιμέτωποι με έναν μετα-αποκαλυπτικό κόσμο όπου μία ασθένεια που οφείλεται στον ήλιο, τρελλαίνει τους ανθρώπους και τους μετατρέπει σε κάτι μη ανθρώπινο. Η παρέα πρέπει να αποφασίσει ποιον πρέπει να εμπιστευθεί και τι θέλει να κάνει, πράγμα καθόλου εύκολο. Στον δρόμο θα συναντήσουν μαχητές της αντίστασης, απατεώνες και θα τα βάλουν με τη WICKED.

Το δεύτερο μέρος άλλης μίας young adult λογοτεχνικής τριλογίας που γίνεται ταινία. Το Maze Runner, όμως, δεν διέθετε τους δυνατούς χαρακτήρες του Hunger Games. Εντάσσεται, όμως, στο πλαίσιο ιστοριών με εφήβους που τα βάζουν με το σύστημα και προσπαθούν να χαράξουν τον δικό τους δρόμο. Σε αυτό το πλαίσιο, φαίνεται πως ακόμα και το είδος της περιπέτειας και της φαντασίας έχει αλλάξει, λαμβάνοντας έναν περισσότερο ακτιβιστικό και πολιτικό χαρακτήρα.

Παρ’ όλα αυτά, το δεύτερο μέρος του Λαβύρινθου μοιάζει να έχει φτιαχτεί αποκλειστικά για τους θαυμαστές του βιβλίου. Κάποιοι τρέχουν, κάτι κάνουν, από κάπου προσπαθούν να ξεφύγουν και όλα μοιάζουν να λέγονται πολύ φυσικά, ανεξαρτήτως εάν κάποιος είναι γνώστης των όσων γίνονται στο βιβλίο ή όχι. Έχω διαβάσει τα βιβλία και παρ’ όλα αυτά υπήρχαν στιγμές που δυσκολευόμουν να κάνω «σύνδεση με τα προηγούμενα».

Επιπλέον τα μεσαία βιβλία έχουν την ατυχία να θεωρούνται ως «γέφυρα» ανάμεσα στα εντυπωσιακά πρώτα και στην κορύφωση του τέλους. Αν και σίγουρα ο Λαβύρινθος, η πρώτη ιστορία, ήταν αυτή που ξεχωρίζει, ο σκηνοθέτης Γουές Μπολ καταφέρνει να φτιάξει μια ταινία καταιγιστικής δράσης.

Επιθέσεις κεραυνών, ζόμπι (οι άρρωστοι σε αυτό το σύμπαν δεν μοιάζουν να διαφέρουν σε τίποτα από τα ζόμπι, ενώ στο βιβλίο ήταν άνθρωποι τρελοί που είχαν χάσει την ανθρώπινη υπόστασή τους), gunfights με ανθρώπους της WICKED, ισορροπία σε ετοιμόροπα κτίρια, η ταινία δεν σταματά να πάρει ανάσα.

Από τη μία αυτό είναι το μεγαλύτερο προσόν, αλλά και το πρόβλημά της. Γιατί ναι, μεν, σε επίπεδο ιστορίας και χαρακτήρων δεν υπάρχει ανάπτυξη, αλλά από την άλλη η συνεχής δράση κρατά τουλάχιστον το ενδιαφέρον του θεατή στην οθόνη.

Η ταινία γίνεται καλύτερη όταν η παρέα των αγοριών φεύγει από τα εργαστήρια της WICKED και βγαίνει στον έξω κόσμο. Μία έρημος, με έντονα τα σημάδια της παρακμής του πολιτισμού. Υψηλό production value (σκηνικά, κοστούμια κ.λπ) σε συνδυασμό με τα εντυπωσιακά εφέ, φτιάχνουν μια ταινία που ίσως να μη θέλεις να δεις, αλλά εάν τύχει και τη δεις, τουλάχιστον δεν θα βαρεθείς.

Όσο για τους ηθοποιούς, ο Ντίλαν Ο’ Μπράιεν κρατά στους ώμους του την ταινία, με τους υπόλοιπους να έχουν λίγο-πολύ βοηθητικούς ή διεκπαιρεωτικούς ρόλους και εμφανίσεις από τους Πατρίσια Κλάρκσον και Μπάρι Πέπερ (σαν να λέμε ο Ντόναλντ Σάδερλαντ και ο Γούντι Χάρελσον του Hunger Games) να συμπληρώνουν το τοπίο.

Tελικά να τη δω;
Μόνο εάν είστε φαν των βιβλίων ή εάν σας άρεσε τόσο πολύ η πρώτη ταινία. Κατά τα άλλα, περιμένετε. Έρχεται το τελευταίο κεφάλαιο των Αγώνων Πείνας.

Fun trivia: Τρεις από τους ηθοποιούς της ταινίας -οι Τόμας Μπρόντι Σάνγκστερ, Έιντεν Γκίλεν και Νάταλι Εμάνουελ- έχουν εμφανιστεί στο Game of Thrones, αλλά δεν είχαν συναντηθεί μέχρι τα γυρίσματα του Λαβύρινθου: Πύρινες Δοκιμασίες.