Νύχτες Πρεμιέρας: Ανασκόπηση Τετάρτης (30/9/15)
The Wolfpack / Κατ’ Οίκον Περιορισμός
Σκηνοθεσία: Κρίσταλ Μοζέλ
Μία ταινία για το πώς το σινεμά μπορεί να σε κάνει να παραμείνεις λογικός μέσα στον παραλογισμό, για το πώς μπορεί να σου δώσει θέληση για ζωή, για το πως μπορεί τελικά να σε σώσει. Τα επτά αγόρια μιας οικογένειας αναγκάζονται να ζήσουν μια ζωή κλεισμένα στους τοίχους ενός διαμερίσματος στη Νέα Υόρκη. Μοναδική τους παρηγοριά οι ταινίες. Τις οποίες ξέρουν απ’ έξω, αλλά αφού γράψουν τα σενάρια αποφασίζουν να τις αναβιώσουν σπίτι τους, κατασκευάζοντας παράλληλα διάφορα props. Η Κρίσταλ Μοζέλ κινηματογραφεί την ιστορία τους, την οποία τα παιδιά εν μέρει παρουσιάζουν ξανά. Δεν κρίνει, αφήνει τα παιδιά να μιλήσουν μόνα τους. Δεν είναι επιλεκτική με την κάμερά της, δείχνει τις απόψεις και του πατέρα και της μητέρας, αλλά και των επτά παιδιών. Μια τραγωδία που χάρη στην προσωπικότητα των αγοριών και την πίστη τους στη φαντασία μετατρέπεται σε ύμνο προς τη ζωή και το ίδιο το σινεμά. Από τις καλύτερες ταινίες του φετινού διαγωνιστικού.
Tyler
Καλιαρντά
Σκηνοθεσία: Πάολα Ρεβενιώτη, Paola Team
Με μία άλλη χαμένη πρακτική -ή καλύτερα γλωσσικό ιδίωμα- ασχολείται το ντοκιμαντέρ Καλιαρντά της Πάολα Ρεβενιώτη, στο οποίο και υπογράφει μόνη την σκηνοθεσία, καθώς όλα τα προηγούμενα της ήταν συν-σκηνοθεσία με τον Γιώργο Λιάκο. Συγκεκριμένα, το νέο ντοκιμαντέρ της γνωστής τρανσέξουαλ περσόνας, μιλά για τη διάλεκτο που χρησιμοποιούσαν μεταξύ τους οι ομοφυλόφιλοι από τις δεκαετίες του 1940 έως και μετά από τη δικτατορία, καταγράφοντας παράλληλα μαρτυρίες για το ύφος των καλιαρντών, τη σημασία τους, καθώς και τον τρόπο διασκέδασης και ζωής των ομοφυλοφίλων εκείνης της περιόδου. Πρόκειται για ένα ενδιαφέρον θέμα που εκθέτει μία σειρά από ενδιαφέρουσες απόψεις, καταγράφοντας την ανάπτυξη -και την παρακμή- των καλιαρντών, καθώς και τα δάνειά τους στη σύγχρονη ελληνική γλώσσα.
Tyler
Το Παραμύθι των Παραμυθιών/ Il Racconto dei Racconti
Σκηνοθεσία: Ματέο Γκαρόνε
Σε έναν παραμυθένιο κόσμο υπάρχουν τρια κοντινά βασίλεια. Στο ένα ζει ένας καλοσυνάτος βασιλιάς που η γυναίκα του δεν μπορεί να μείνει έγκυος και είναι δυστυχισμένη. Στο άλλο βασίλειο ζουν ένας άμυαλος βασιλιάς με την μικρή του κόρη, ενώ στο τρίτο βασιλεύει ένας φιλήδονος άντρας που έχει αδυναμία στις όμορφες κοπέλες. Ο σκηνοθέτης Ματέο Γακρόνε αποδεινύεται καλός παραμυθάς και πλάθει ένα μαγικό σύμπαν, όπως το θυμόμαστε από τα παραμύθια της γιαγιάς, μόνο λίγο περισσότερο «μεγαλίστικο» και μπλεγμένο, μιας που παρακολουθεί ταυτόχρονα τρεις διαφορετικές ιστορίες, που δεν αλληλοσυναντόνται ιδιαίτερα. Στο ωραίο τελικό αποτέλεσμα βοηθά η ακριβή παραγωγή και οι ταιριαστές μουσικές συνθέσεις του Αλεξάντρ Ντεσπλά. Δίπλα στα γνωστά ονόματα των Βινσέλ Κασέλ, Τζον Σι.Ράιλι, Σάλμα Χαγιέκ και Τόμπι Τζόουνς, βλέπουμε αξιόλογες εμφανίσεις από λιγότερο γνωστούς ηθοποιούς, όπως την Σίρλεϊ Χέντερσον και τα δίδυμα Κρίστιαν και Τζόνα Λις. Ενδιαφέρουσες σεναριακές ιδέες με έμφαση στην εικόνα και την υπόθεση και όχι την αναζήτηση του εύκολου εντυπωσιασμού στα συνηθισμένα εφέ που μας έχει συνηθίσει το Χόλιγουντ. Το μεγάλο πρόβλημα, από την άλλη, του Tale of Tales έχει να κάνει πάλι με την παρουσίαση, ότι οι τρεις σχετικά ασύνδετες ιστορίες, που εξελίσσονται παράλληλα, τελικά μένουν ασύνδετες. Αντίθετα με άλλα είδη όπου η σπονδυλωτή εξιστόρηση ενισχύει το αποτέλεσμα, εδώ μοιάζει να μας χαλά λίγο τη ροή. Θα μπορούσε να προσθέσει κάποιος και το ότι δεν αποφεύγει τις νόρμες των παραμυθιών, στην αναμενόμενη εξέλιξη των ιστοριών. Όμως και πάλι, στα παραμύθια πολλές φορές ξέρουμε το τέλος κι όμως θέλουμε να τα ακούμε ξανά και ξανά.
Gimli
The Damned: Don’t You Wish that We Were Dead/ The Damned: Ευχήσου να ήμασταν Νεκροί
Σκηνοθεσία: Γουές Ορόσκι
Οι The Damned είναι η πρώτη βρετανική πανκ μπάντα που κυκλοφόρησε σινγκλ και άλμπουμ, υπάρχει μέχρι σήμερα χωρίς όμως να αναγνωρίζεται μέσα στα μεγάλα ονόματα της μουσικής ιστορίας, όπως οι Sex Pistols ή οι Clash. Και γι’ αυτό εύχονται να ήταν νεκροί, γιατί αυτό μπορεί να άλλαζε την απήχηση τους. Ο Γουές Ορσόσκι, δημιουργός του ντοκιμαντέρ Lemmy, επιχειρεί μια αφήγηση της πορείας των Damned. Ένα συγκρότημα που άλλαξε πολλές φορές την σύνθεση του, λόγω τσακωμών των βασικών μελών που επικρατούν μέχρι σήμερα. Τα μέλη του συγκροτήματος δεν διστάζουν να μιλήσουν στην κάμερα για τα προβλήματά τους, να κατηγορήσουν και να συγκινηθούν αναπολώντας όλα όσα αποτελούν την ιστορία τους. Ο Ορσόσκι δίνει τον λόγο σ’ όλους, σέβεται τους συμμετέχοντες και δεν παίρνει θέση με τον όποιο τρόπο στην διαφωνία μεταξύ τους. Δίνει χώρο και χρόνο και στο βασικότερο στοιχείο της ύπαρξης ενός μουσικού συγκροτήματος, τους φαν όλων των ηλικιών και όλων των βαθμών λατρείας. Ακόμα και αν δεν ακούς ή δεν γνωρίζεις τους Damned, αξίζει να μπεις στην διαδικασία απλά και μόνο για να παρακολουθήσεις ένα ντοκιμαντέρ πολύπλευρο όσον αφορά την ιστορία τους και την «προσωπικότητα» τους.
Nemo
Life
Ο Dennis ένας φωτογράφος «πνιγμένος» με τα οικογενειακά του φορτία θέλει να κάνει το επάγγελμα του μια ανώτερη τέχνη απ’οτι είναι και βρίσκει την ιδανική ενσάρκωση γι’αυτο στο πρόσωπο του σχεδόν άγνωστο έως τότε, αλλά ήδη επαναστάτη και αντισυμβατικό σε όλα James Dean.Ή μη απόλυτη ελευθερία τους, τα βάρη που κουβαλούν και οι δύο από τις οικογένειες τους αλλά και τα στεγανά της κοινωνίας γενικότερα είναι στοιχεία που μας τα δείχνει αρκετά ικανοποιητικά. Αν και υπάρχει μια γενιά που δεν ξέρει τον James Dean, o μύθος του που υπάρχει είναι ακόμη ακλόνητος. Σαν να βλέπουμε ένα δίωρο ποπ ψυχολογίας εμπνευσμένο από κλασσικές φωτογραφίες. Ανευρο τελείως, λείπει η ζωντανια και οικειότητα όχι μόνο στους χαρακτήρες αλλά και στα πλάνα του σκηνοθετη.
Rango
