Λαμπρή πρεμιέρα για τις 22ες Νύχτες Πρεμιέρας
Χθες το βράδυ, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, πραγματοποιήθηκε η τελετή έναρξης του αγαπημένου κινηματογραφικού φεστιβάλ 22ες Νύχτες Πρεμιέρας, πυροδοτώντας ένα δωδεκαήμερο γεμάτο εκδηλώσεις στην πόλη της Αθήνας:
Η επίσημη πρώτη του Λουκά Κατσίκα, νέου καλλιτεχνικού διευθυντή και πρόσωπο του περιοδικού Σινεμά, που μπήκε με το δεξί και έλαμψε, άντεξε το βάρος της απότομης δημοσιότητας στο πρόσωπο του. Ο νεαρός έβγαλε έναν απλό, αλλά ουσιαστικό λόγο, με ωραία ροή λόγου, σε σημεία συγκινητικό, γεμάτο πάθος για σινεμά. Ο Κατσίκας εκτός των άλλων, δεν παρέλειψε να τιμήσει τον εμπνευστή του φεστιβάλ Γιώργο Τζιώτζιο, αλλά και να ευχαριστήσει τους προκατόχους του. Στη συνέχεια παρουσίασε επιγραμματικά το φετινό πρόγραμμα και τα επιμέρους τμήματα και αφιερώματα, αλλά και το ενδιαφέρον installation του σκηνοθέτη Νίκου Περάκη.
Μια μικρή κίνηση, αλλά μεγάλης σημασίας, στο τέλος του λόγου του, ανέβασε στη σκηνή και ευχαρίστησε ονομαστικά όλο το team του Σινεμά, νέους ανθρώπους, ακούραστους εργάτες του φεστιβάλ, που εμείς οι άνθρωποι του χώρου γνωρίζουμε και βλέπουμε κάθε χρόνο, αλλά είναι σημαντικό να βγαίνουν προς τα έξω, σαν μια μικρή αναγνώριση των κόπων τους.
Όπως κάθε χρόνο, στη γιορτή αυτή του σινεμά, προσήλθαν αρκετοί γνωστά πρόσωπα του καλλιτεχνικού χώρου -της έβδομης τέχνης και μη, σκηνοθέτες και ηθοποιοί, αλλά ήταν για άλλη μια φορά, ένα «οικογενειακό μάζωμα» για όλο το χώρο, κριτικούς, παραγωγούς, εταιριών διανομής, φανατισμένους σινεφίλ, με άλλα λόγια, μια ωραία ευκαιρία συνάντησης, διαλόγου και ανταλλαγής απόψεων για το αγαπημένο μας θέμα… τον κινηματογράφο. Μπαίνοντας στο Μέγαρο ακούγονταν οι ήχοι μουσικών κομματιών από David Bowie, Prince, Alan Vega (Suicide) και Lemmy (Motorhead) ως φόρο τιμής στους εκλιπόντες δημιουργούς. Πολύ καλή δουλειά στα προκαταρκτικά βίντεο, που μας θύμησαν σπουδαίες ταινίες που έχουμε δει σε προηγούμενες Νύχτες Πρεμιέρας και παρουσιάζοντας μας ορισμένες ταινίες του φετινού φεστιβάλ κατέληξε «Αυτές είναι οι ταινίες που θα θυμάστε σε 10 χρόνια». Η καλύτερη προθέρμανση του κοινού για το δυνατό πρόγραμμα του φεστιβάλ, που από σήμερα μπαίνει σε πλήρη εξέλιξη.
Μετά την προβολή ακολούθησε η πολυαναμενόμενη νέα ταινία του Αλμοδοβάρ, «Χουλιέτα» και ακολούθησε μίνι εστίαση για τους παρεβρισκόμενους, με κρασί, ποτά και εκλεκτά εδέσματα.
Χουλιέτα (Julieta)
Σκηνοθεσία: Πέντρο Αλμοδοβάρ
O «Αλμοδοβάρ είναι ο Αλμοδόβαρ» και τον αγαπάμε ό,τι κι αν κάνει. Μετά το δυνατό «Δέρμα που Κατοικώ» έκανε ένα χαλαρωτικό διάλειμμα με την κωμική πτήση του «Ι’m So Exited» και τώρα επιστρέφει στο αγαπημένο του είδος, με αυτό το δράμα που κινείται σε δυο χρόνους, παρόν και παρελθοντικό. Το «Χουλιέτα» είναι άλλο ένα ενδιαφέρον ψυχογράφημα μέσα από την ιστορία μιας γυναίκας, μιας και ο συγκεκριμένος σκηνοθέτης είναι από τους καλύτερους κινηματογραφιστές της γυναικείας ψυχοσύνθεσης. Καθώς κινείται σε παρελθόν και παρόν, την Χουλιέτα ερμηνεύουν δυο διαφορετικές ηθοποιοί, εκφράζοντας η κάθε μια τους τη διαφορετική Χουλιέτα του πρίν και του μετά. Αυτή η μεταμόρφωση, επέρχεται από την έκβαση της ιστορίας που δε θα αποκαλύψουμε για κρατήσουμε ζεστό το ενδιαφέρον όποιων δε την έχουν δει ακόμη.
Σαν ιστορία είναι περισσότερο υποτονική, με πιο αργούς ρυθμούς, λιγότερες εκρήξεις. Μια ήρεμη δύναμη. Ο Αλμοδοβάρ, εδώ πιο ώριμος, επιλέγει έξυπνα μια αφήγηση που στην αρχή έχει έντονο το στοιχείο του μυστηρίου για να τραβήξει το ενδιαφέρον και στη συνέχεια την αφήνει να κυλήσει ήρεμα, μη επιδιώκοντας να σοκάρει ή να ανεβάσει τους τόνους του, πλάθοντας μια ιστορία που μπορεί να παρακολουθήσει ευχάριστα ένας νέος άνθρωπος, μέχρι και η γιαγιά του! Βρίσκουμε πάλι τις εμμονές του, το αγαπημένο του έντονο κόκκινο να εισβάλλει σε πολλά πλάνα, τα υπέροχα καδραρίσματα, συνοδευόμενα όπως συνήθως ωραίες ερμηνείες από όλο το καστ. Ο σκηνοθέτης βέβαια, είναι πάντα ο μεγάλος πρωταγωνιστής στις ταινίες του (γέννημα θρέμα auteur, όπως λένε πολλοί), καταφέρνει να εισάγει στον κόσμο του όλους τους ηθοποιούς του, ακόμα και τους κομπάρσους -παρατηρείστε την υπέροχη σκηνή της ηλικιωμένης υπηρέτριας που γυρνά και κοιτά στην κάμερα. Μικρά σημεια έχουν επίσης το ενδιαφέρον τους, όπως το αρχικό χτένισμα της νεαρής Χουλιέτας (Αντριάνα Ουγκάρντε), που θυμίζει αρχικά το αγαπημένο χτένισμα του ίδιου του σκηνοθέτη.
