23aiff: Ανασκόπηση Δευτέρας (25/9/2017)
Ασφυκτικά γεμάτη η αίθουσα Ideal για τη νέα ταινία του Σον Μπέικερ, The Florida Project. Πριν την προβολή της ταινίας, ο σκηνοθέτης έστειλε μήνυμα στο κοινό, μιλώντας με αγάπη για τις Νύχτες Πρεμιέρας, που όπως είπε ήταν το πρώτο φεστιβάλ που έκανε αφιέρωμα στο έργο του, αναγνωρίζοντας έτσι τη δουλειά του.
Βραδιά αφιερωμένη στο ελληνικό σινεμά η χθεσινή, με την προβολή του ντοκιμαντέρ του Δημήτρη Κουτσιαμπασάκου για τον Κωνσταντίνο Τζούμα. Προηγήθηκε η απονομή των βραβείων πρωτοεμφανιζόμενων δημιουργών ενώ ακολούθησε βραδιά αφιερωμένη στο ελληνικό σινεμά με προβολή των τρέιλερ των ελληνικών ταινιών της σεζόν.
The Florida Project
Σκηνοθεσία: Σον Μπέικερ
Ο Σον Μπέικερ, μετά το γυρισμένο μονάχα με το κινητό του, υπέροχα χορογραφημένο, προκλητικό αλλά και συγκινητικό «Tangerine», επιστρέφει με άλλη μια σύγχρονη αμερικάνικη ιστορία «Σταχτομπούτας», πνιγμένη στα έντονα χρώματα, την φτώχεια, την ανθρωπιά και την απόγνωση. Στο βαθιά ειρωνικό, πολύχρωμο ντεκόρ του, που αποτελείται από ξενοδοχειακές μονάδες πλάι στην Ντίσνεϊλαντ, τα φτηνά δωμάτια αποτελούν μόνιμο ή ενδιάμεσο σταθμό για πολλές οικογένειες χαμηλότερης οικονομικής τάξης.
Επιλέγοντας να εξιστορήσει την ιστορία του μέσα από παιδικά μάτια της μιρκούλας πρωταγωνίστριας του, της Μπρούκλιν Πρινς, που πολλοί θα λατρέψουν, ο Μπέικερ έχει έναν αργό ρυθμό εξιστόρησης, ανοιχτό σε αυτοσχεδιασμούς, με μερικές δυνατές ενέσεις σεναριακών εκρήξεων. Πλάι στο κοριτσάκι συγκλονιστική παρουσία της μάνας, που θα αγαπήσετε να μισείτε, αλλά και άλλους που λίγο-πολύ παίζουν τους εαυτούς τους. Μπορεί να μη φτάνει το σφιχτοδεμένο Tangerine, όμως καταφέρνει να παγιδεύσει στο έργο του τόσο ρεαλισμό όσο και μαγεία, έστω με διαλείμματα. Άγρυπνος φύλακας της μολυσμένης ισορροπίας και ηρεμίας, ο Γουίλεμ Νταφόε, έχει μια ωραία παρουσία, που ίσως σας θυμίσει κάτι από Κλιντ Ίστγουντ του Grand Torino. Ο σκηνοθέτης θα αφήσει τον παρατηρητικό θεατή να αντιληφθεί την τελική επιλογή του Νταφόε και το θλιβερό παρασκήνιο να εξελιχθεί off κάμερας ή πίσω από την κλειστή πόρτα και τις κουρτίνες μιας μπανιέρας. Ο Μπέικερ πάλι θα αμφιταλαντευτεί με το δράμα της σκληρής πραγματικότητας, θα μπαλατζάρει και στο τέλος πάλι θα επιλέξει την πιο «παραμυθένια» ωραίοποιημένη εκδοχή.
Αντώνης Γκούμας
Κωνσταντίνος Τζούμας: Ηθοποιός Εξ΄Ιδιοσυγκρασίας
Σκηνοθεσία: Δημήτρης Κουτσιαμπασάκος
Το κινηματογραφικό πορτρέτο του Κωνσταντίνου Τζούμα, από τον πολυβραβευμένο σκηνοθέτη των ντοκιμαντέρ «Ο Μανάβης», «Ηθοποιοί: Ημερολόγια Σπουδής», «Σιωπηλός Μάρτυρας», «Νίκος Καστρίτσης: Ο Άνθρωπος κι ο Ίσκιος του» ανάμεσα σε άλλα και φυσικά «Ύψωμα 33», «Ο Γιος του Φύλακα».
> Διαβάστε αποκλειστική συνέντευξη του σκηνοθέτη στους Σινεπιβάτες
Ο Κωνσταντίνος Τζούμας είναι ξεχωριστή μορφή από μόνος του. Είναι παράλληλα ένας άνθρωπος πολύπλευρος και πολυάσχολος, από το σινεμά και το θέατρο, μέχρι τη συγγραφή και το ραδιόφωνο, αλλά πολλά άλλα επιμέρους, χορό, κινησιολογία κτλ. Είναι, λοιπόν, πολύ δύσκολο να καταφέρει κανείς να τον «αιχμαλωτίσει» σε ένα ντοκιμαντέρ για τον ίδιο, χωρίς να φαίνεται διαφημιστικό ή αυτάρεσκο, αλλά ταυτόχρονα ούτε να είναι πολεμική και κατακριτική. Ο Δημήτρης Κουτσιαμπασάκος καταφέρνει με μαεστρία να διατηρήσει αυτή την ισορροπία στην ταινία του, αλλά και να οδηγήσει τον πρωταγωνιστή-θέμα του να μας δώσει έστω και κάποια επιπλέον ψήγματα από την ψυχή του να καταγράφονται στο φακό. Διόλου ευκαταφρόνητο, αν σκεφτεί κανείς και τη μικρή διάρκεια, του χρονικού περιορισμού των 50 λεπτών. Το ντοκιμαντέρ διαθέτει ωραίο ρυθμό, στιγμές με χιούμορ και υπέροχη μουσική, με μουσικές της Kafka takes Notes, την οποία συγχαίρουμε ξεχωριστά, που μας θύμισε το αγαπημένο μας Metaphor των Sparks.
Αντώνης Γκούμας
The Rider
Σκηνοθεσία: Κλόι Ζάο
Από τις ταινίες που μας δίνεται η δυνατότητα να δούμε μόνο σε φεστιβάλ, το Rider της Ζάο, έχει ως επίκεντρο της νεαρό πρωταθλητή του ροντέο που ύστερα από σοβαρό τραυματισμό στο κεφάλι του καλείται να πάρει τη δύσκολη απόφαση να εγκαταλείψει το «άθλημα», ή αλλιώς τη μόνη ζωή που ξέρει, αυτό που αγαπά και θέλει να κάνει και ταυτόχρονα την καλύτερη δυνατή πηγή εσόδων, δεδομένων των συνθηκών της περιοχής, αλλιώς θέτει σε θανάσιμο κίνδυνο τον εαυτό του.
O νεαρός θα κοντραριστεί πρώτα μέσα του, ύστερα με τους γονείς και τους γύρω του και τέλος με τη σκληρή πραγματικότητα. Μπορεί το ροντέο και η δίψα των νότιων επαρχιόπαιδων να γίνουν καουμπόι ήρωες ταλαιπωρώντας τα άμοιρα, περήφανα άλογα, να είναι μακριά από την δική μας κουλτούρα, όμως η ταινία έχει τρυφερότητα αλλά και σκληρή ειλικρίνεια μέσα της. Αξίζει να σημειωθεί ο χαρακτήρας ψευδοντοκιμαντέρ που έχει η ταινία, καθώς ο νεαρός Μπράντι και η οικογένεια του, πατέρας και αδερφή, παίζουν τους ίδιους (δεν είναι Μπλάκμπερν είναι Ζαντρόου το επώνυμο), αλλά και ο σοβαρά τραυματισμένος πρωταθλητής Λέιν Σκοτ εμφανίζεται ως ο εαυτός του, δίνοντας μας τις πιο συγκινητικές σκηνές της ταινίας. Μόνο και μόνο για αυτές, αλλά και τις στιγμές που ο Μπράντι εκπαιδεύει τα άλογα η ταινία έχει το ενδιαφέρον της και της συγχωρούμε τον αργόσυρτο ρυθμό της.
Αντώνης Γκούμας
Μπούσγουϊκ
Σκηνοθεσία: Τζόναθαν Μάιλοτ, Κάρι Μέρνιον
Ένα ζευγάρι βγαίνει από το μετρό της Νέας Υόρκης και σύντομα διαπιστώνει ότι βρίσκεται αντιμέτωπο με μία κόλαση. Μάχες στους δρόμους, πυροβολισμοί, άγνωστοι δράστες (η κεντρική ηρωίδα της ταινίας αναρωτιέται κάποια στιγμή εάν «είναι πάλι 11η Σεπτεμβρίου»). Όταν μένει μόνη της, η κοπέλα θα βρει στήριξη σε έναν πρώην στρατιωτικό (τον ερμηνεύει ο Ντέιβ Μπαουτίστα του Guardians of the Galaxy). Μαζί θα προσπαθήσουν να βρουν τον δρόμο τους προς την ασφάλεια.
Ταινία επιβίωσης με πολιτικοκοινωνικό μήνυμα που έχει ενδιαφέρον -αλλά δύσκολα πείθει, ενώ παρουσιάζεται με μάλλον επιφανειακό τρόπο- σε μία ταινία που έχει γυριστεί με περιορισμένα μέσα, αλλά καταφέρνει να το κάνει να μη φανεί. Περιλαμβάνει αρκετά εντυπωσιακά μονοπλάνα -δίνεται η αίσθηση ότι πρόκειται για ένα μονοπλάνο. Το μεγάλο πρόβλημα της ταινίας είναι η κεντρική πρωταγωνίστρια. Η ερμηνεία της Μπρίτανι Σνόου δεν είναι καλή, ενώ και ο χαρακτήρας της μοιάζει χάρτινος και περιστοιχίζεται από μία σειρά άλλων αδιάφορων χαρακτήρων.
Αγγελική Στελλάκη
