24ες Νύχτες Πρεμιέρας: McQueen, υψηλή ραπτική και δράματα
Στο κατάμεστο Ιντεάλ της οδού Πανεπιστημίου και στα πλαίσια του 24ου Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου- Νύχτες Πρεμιέρας, προβλήθηκε το McQueen, ένα σύγχρονο, μοντέρνο και άκρως κινηματογραφικό ντοκυμανταίρ για την ζωή και το έργο του εκκεντρικού σχεδιαστή μόδας. Ο σκηνοθέτης Ian Bonhote και ο σεναριογράφος Peter Ettedgui θα μας ξεκινήσουν την ιστορία από την αρχή, από το παιδί McQueen και την πρώτη εκδήλωση του ταλέντου και θα μας φτάσουν σταδιακά στο τραγικό φινάλε αφού βιώσουμε μαζί την ζωή ενός ανθρώπου που δεν κατάφερε ποτέ να είναι πραγματικά ευτυχισμένος αν και έκανε το όνειρο του πραγματικότητα.
Χωρισμένο σε κασέτες-κεφάλαια όπως το αποκαλούν ( η ύπαρξη βιντεοσκοπημένων σκηνών από την δεκαετία του 90 και αρχές του 2000 είναι υλικό πρώτης τάξεως για ντοκυμανταίρ εφόσον βλέπουμε ακριβώς τι συνέβη) το McQueen αφηγείται την Ιστορία ενός παιδιού ταλέντου από την εργατική τάξη της Αγγλίας που ανακαλύφθηκε, δούλεψε σύμφωνα με δικά του κριτήρια, έσπασε κατεστημένα στην μόδα με τις επιδείξεις του, προκάλεσε, πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του χωρίς χρήματα, και μόνο όταν τον ανακάλυψαν οι οίκοι Givenchy και Gucci κατάφερε να βγάλει χρήματα. Μέσα σε έναν κυκεώνα από φίλους, οικογένεια και ανθρώπους της μόδας ο άνθρωπος McQueen, όντας κακοποιημένος σε παιδική ηλικία δεν μπόρεσε ποτέ να βιώσει πραγματική ευτυχία μέχρι τον θάνατο της μητέρας του που του έδωσε το τελειωτικό χτύπημα.
Εξαίσιο στην κινηματογράφηση του, με εικόνες τριών διαστάσεων να χωρίζουν την ταινία σε κεφάλαια, άλλοτε πολύχρωμο και άλλοτε σκοτεινό και βίαιο όπως η δουλειά του σχεδιαστή, το McQueen είναι ένα ντοκυμανταίρ που μπορεί να δείχνει ότι δημιουργήθηκε για να εξυμνήσει το ταλέντο και τον ψυχικά διαταραγμένο άνθρωπο McQueen αλλά σε μία δεύτερη ανάγνωση δεν είναι ακριβώς έτσι. Η καταγραφή των γεγονότων, οι επιδείξεις μόδας και η μετάβαση του στους μεγάλους οίκους του Παρισιού μας δείχνουν ακριβώς αυτό που πρεσβεύει και το σενάριο. Δύσκολος άνθρωπος αλλά με αξίες που ο ίδιος ποτέ δεν πρόδωσε. Πλημμυρισμένο από την μουσική του Michael Nyman, εφόσον ήταν αγαπημένος συνθέτης του Lee όπως τον αποκαλούσαν οι φίλοι αλλά και μετέπειτα συνεργάτης του στα project, το McQueen θα μπορούσε να ποντάρει στο μελόδραμα και να στραφεί προς τα εκεί αλλά ευτυχώς κρατάει το επίπεδο του υψηλά όπως και ο ίδιος ο σχεδιαστής. Οι επιρροές του και η κληρονομιά που άφησε στον χώρο της μόδας είναι ανεκτίμητη. Βλέποντας το project του Voss καταλαβαίνουμε πλέον και την αρχική σκηνή στο Nocturnal Animals του Tom Ford και λυπούμαστε για το γεγονός πως δεν πρόλαβε ο ίδιος να σκηνοθετήσει ταινία.
Ένα ντοκυμανταίρ βιογραφία στα καλύτερα του, μια κινηματογραφική ευχαρίστηση για ένα ταλαιπωρημένο ταλέντο-μετεωρίτη, που ισοπέδωσε τα πάντα στο πέρασμα του στην σκηνή της Υψηλής Ραπτικής (τόλμησε να δείξει ηβικές τρίχες σε επίδειξη παρουσία της Anne Wintour όπως είχε γράψει και ο τύπος της εποχής) και άφησε ένα τεράστιο κενό με την αιφνιδιαστική απουσία του.
