24ες Νύχτες Πρεμιέρας: Έναρξη με «Ψυχρό Πόλεμο»
Μία από τις καλύτερες ενάρξεις των τελευταίων ετών για τις Νύχτες Πρεμιέρας πραγματοποιήθηκε το βράδυ της Τετάρτης στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών. Εκεί προβλήθηκε η ταινία Ψυχρός Πόλεμος, παρουσία του σκηνοθέτη της, Πάβελ Παβλικόφσκι (Ida). Μάλιστα, στον σκηνοθέτη απονεμήθηκε τιμητικό βραβείο.
Ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας, Λουκάς Κατσίκας, παρουσίασε συνοπτικά τις ταινίες, τα αφιερώματα και τις εκδηλώσεις των 24ων Νυχτών Πρεμιέρας.
Τον λόγο έλαβε ο Πολωνός σκηνοθέτης, ο οποίος δήλωσε εντυπωσιασμένος από την αίθουσα του Μεγάρου Μουσικής, λέγοντας ότι είναι πιο εντυπωσιακή ακόμα και από το Palais du Festival των Καννών! Στη συνέχεια σημείωσε ότι έκανε μια συμπυκνωμένη ταινία για τον έρωτα, τον πόλεμο, τη μουσική.
Ψυχρός Πόλεμος
Η ταινία του Πάβελ Παβλικόφσκι αφηγείται μια ερωτική ιστορία ανάμεσα σε έναν μαέστρο και μία τραγουδίστρια folk μουσικής που καλύπτει μια περίοδο 15 ετών. Από την μεταπολεμική Πολωνία στο Παρίσι και από εκεί πάλι επιστροφή στα πάτρια εδάφη για την καταγραφή μιας παθιασμένης ερωτικής σχέσης που ξεπερνά σύνορα και ιστορικές συνθήκες.
Με ένα σφιχτοδεμένο σενάριο και οικονομία σκηνοθετική, ο Παβλικόφσκι παρουσιάζει επί της οθόνης τα απολύτως απαραίτητα. Επικεντρώνει την κάμερά του στους δύο φωτογενείς πρωταγωνιστές του, επιλέγοντας να ρίξει το βάρος σε αυτούς, αφήνοντας τους υπόλοιπους χαρακτήρες σε μια κατάσταση δορυφόρων: υπάρχουν εκεί για να κινούν την πλοκή, αλλά δεν φαίνεται να έχουν σημασία για το σχεδόν «καταραμένο» ζευγάρι του που ο ένας μοιάζει να υπάρχει μόνο για τον άλλο.
Η μόλις 85 λεπτών ταινία του Πολωνού σκηνοθέτη ξεκινά με πολύ μουσική από την Πολωνία του 1949 και την ανάγκη επιστροφής στην απλότητα του χωριού και της μουσικής των όρεων για να συνεχίσει με μία έμμεση αναφορά στην σταλινική περίοδο. Ο Παβλικόφσκι κάνει πολιτικές ταινίες, αλλά ταυτόχρονα ανθρώπινες. Έτσι και στον Ψυχρό Πόλεμο η Ιστορία αποτελεί το background πάνω στο οποίο θα ξετυλιχθεί η ιστορία των ηρώων του. Από ένα τραγούδι αφιερωμένο στον «πατερούλη», μέχρι την διαφυγή στο Παρίσι, η ταινία αντιπαραβάλλει δύο διαφορετικούς τρόπους ζωής, αλλά δείχνει ότι ο έρωτας μπορεί να παραμένει δυνατός κάτω από οποιεσδήποτε ιστορικές συνθήκες.
Μετά την υπέροχη Ida, ο Παβλικόφσκι επιστρέφει με άλλη μια εξαιρετικής ομορφιάς ταινία που κέρδισε το βραβείο Σκηνοθεσίας στις Κάννες (με πολλούς να λένε ότι η ταινία ήταν η καλύτερη του Φεστιβάλ). Ο σκηνοθέτης χρησιμοποίησε κάδρο 4:3, ασπρόμαυρη φωτογραφία και πλάνα που άλλοτε φέρνουν στο νου τις ταινίες του Μπέργκμαν, άλλοτε του Ταρκόφσκι -με το τμήμα που είναι γυρισμένο στο Παρίσι να παραπέμπει σε ταινίες της νουβέλ βαγκ.
Υπέροχο το πρωταγωνιστικό ζευγάρι της ταινίας, με την πανέμορφη Τζοάνα Κούλιγκ να στοιχειώνει την οθόνη και τον Τόμας Κοτ να μοιάζει με ένα σχεδόν alter ego του σκηνοθέτη (φέροντας κάτι από την αύρα του Μπελμοντό). Ο Παβλικόφσκι έχει παραδεχθεί, άλλωστε, ότι εμπνεύστηκε από τον γεμάτο ένταση έρωτα των γονιών του, μόνο που εδώ γεγονότα και ολόκληρες περιόδους, επιλέγοντας στιγμιότυπα έρωτα και ιστορίας και φτιάχνοντας ένα υπέροχο παζλ εικόνων για τον… Ψυχρό Πόλεμο ενός ζευγαριού που επιλέγει να εγκαταλείψει τα «χαρακώματα», κουρασμένο από τις προσωπικές -και όχι μόνο- μάχες.
