Φεστιβάλ

25ο ΠΕΚ: 11 Συναντήσεις με τον Πατέρα μου

Ένα κορίτσι ανεβασμένο σε ένα ποδήλατο. Ένας άνδρας μαθημένος στη σκληρή δουλειά. Δύο κόσμοι τελείως διαφορετικοί που θα συναντηθούν. Η Εύα ψάχνει να βρει τον πατέρα της, τον Θωμά. Στην ταινία δεν παρακολουθούμε τίποτε περισσότερο από αυτό που μας λέει ο τίτλος. Η Εύα συναντά 11 φορές τον πατέρα της. Ο σκηνοθέτης Νίκος Κορνήλιος, στην έκτη μεγάλου μήκους ταινία του, κάνει σινεμά απλό και γεμάτο ειλικρίνεια. Η ταινία του δεν καταφεύγει σε μελοδραματισμούς.

Η Εύα σπουδάζει κλασικό τραγούδι. Ο πραγματικός της πατέρας περιστοιχίζεται από νταλίκες. Τίποτα εντυπωσιακό δεν συμβαίνει στην ταινία. Οι δρόμοι δύο ανθρώπων συναντιούνται για λίγο. Έτσι απλά.

Ο Νίκος Κορνήλιος κατασκευάζει μια ταινία με όμορφες, μελαγχολικές εικόνες και αργά πλάνα. Τα πάντα κινούνται αργά στην ταινία του και τελικά ίσως είναι αυτό -μαζί με μερικές σεναριακές αστοχίες- που υπονομεύουν την ταινία. Μια ταινία όπου τα βλέμματα έχουν δύναμη και βάθος, όπου δεν χωρούν οι υπερβολές των συναισθημάτων. Μια ταινία ρεαλιστική (πράγμα μάλλον σπάνιο στις μέρες μας).

Η ταινία θα μπορούσε να απογειωθεί εάν ήταν λίγο πιο σφιχτοδεμένη, εάν έλειπαν οι επαναλήψεις κάποιων πραγμάτων (πόσες φορές πια να δει κανείς το κορίτσι με το ποδήλατο και την άρια!) και εάν κάποια πράγματα δεν έμεναν αναπάντητα (όπως για παράδειγμα γιατί η άλλη κόρη του Θωμά αρνείται να τον δει).

Η άλλη μεγάλη δύναμη της ταινίας είναι οι ερμηνείες. Η Εύα Γαλογαύρου αποπνέει μια υπέροχη φρεσκάδα, γεμίζοντας τα πλάνα με την παρουσία της. Ο Λάμπρος Αποστόλου εντυπωσιάζει με το σκοτεινό και μελαγχολικό του βλέμμα.

Ο Κορνήλιος «διώχνει» τον Αγγελόπουλο

Η τεράστια ουρά στην Ταινιοθήκη, οδήγησε τους προγραμματιστές του Πανοράματος να κανονίσουν μια επαναληπτική προβολή της ταινίας του Νίκου Κορνήλιου 11 Συναντήσεις με τον Πατέρα μου. Η ταινία θα προβληθεί ξανά την Κυριακή 25 Νοεμβρίου στις 22.20 στην κεντρική αίθουσα της Ταινιοθήκης, στη θέση της επαναληπτικής προβολής της ταινίας Αναπαράσταση του Θόδωρου Αγγελόπουλου.

Αγγελική Στελλάκη

Η πρώτη ταινία που είδε σε κινηματογραφική αίθουσα ήταν το Χορεύοντας με τους Λύκους. Κατά τη διάρκεια του οποίου διάβαζε Μίκι Μάους, σπάζοντας τα νεύρα όλων. Σε σινεφίλ μονοπάτια οδηγήθηκε όταν, κατά τη διάρκεια μοναχικών κινηματογραφικών βραδινών περιπλανήσεων, διαπίστωσε ότι νοιώθει μια παράξενη ευτυχία, κάθε φορά που τα φώτα χαμηλώνουν, ο ήχος του προτζέκτορα πλημμυρίζει το χώρο και μυρωδιά ποπ κορν ξεχύνεται στην αίθουσα.

Μια σκέψη για το “25ο ΠΕΚ: 11 Συναντήσεις με τον Πατέρα μου

  • Για ελληνική ταινία ήταν αρκετά καλή, με ωραία φωτογραφία και σε μερικά σημεία εντυπωσιακή κίνηση κάμερας. Όντως ο τίτλος λίγο άστοχος κατά τη γνώμη μου καθώς το κοινό καταπιάνεται να μετράει τις συναντήσεις κατά τη διάρκεια της ταινίας. Η Εύα καταπληκτική αλλά ο Κορνήλιος με την αργή εξέλιξη παγιδεύει την νεανική δροσιά σε αργά πλάνα. Συγκεντρωτικά ήταν πολύ καλή προσπάθεια. Στο “κατινίστικο” μέρος η κα Κομηνού που τσίριζε και έβγαζε τον όρθιο κόσμο που είχε μαζευτεί για να δει την αβάν πρεμιέρα για “λόγους ασφαλείας” όπως τόνισε σίγουρα κέρδισε τις εντυπώσεις! Υπέρ του φεστιβάλ ότι οργανώθηκε και δεύτερη προβολή, κατά το ότι ακυρώθηκε η προβολή της ταινίας του Θ.Αγγελόπουλου…

    Σχολιάστε

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *