300: Η άνοδος μιας αυτοκρατορίας

Ο Θεμιστοκλής, στρατηγός των Αθηναίων, οδηγεί τον στόλο του ενάντια στις δυνάμεις του Βασιλιά – Θεού Ξέρξη, οι οποίες διοικούνται από την Αρτεμισία, αρχηγού του Περσικού στρατού.

Η άνοδος της Αυτοκρατορίας αποτελεί την συνέχεια των 300 του Zack Snyder (2007). Σαν θέμα η ταινία δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ούτε prequel, ούτε sequel, καθώς τα γεγονότα (θα αγνοήσω την λέξη ιστορικά, για λόγους που θα δικαιολογηθώ αργότερα!) δείχνουν να συμβαίνουν παράλληλα με την μάχη των Θερμοπύλων, που αποτελεί κεντρικό γεγονός των 300. Αυτή τη φορά την σκηνοθεσία έχει αναλάβει ο Noam Murro, ο οποίος κινηματογραφικά έχει προς το παρόν στο βιογραφικό του μόνο το – τόσο μακριά από το πνεύμα των 300 – Smart People, αλλά είναι ιδιαιτέρα γνωστός, περιζήτητος και βραβευμένος στο χώρο της διαφήμισης (και πλέον έχει ανακοινωθεί ότι θα σκηνοθετήσει και το Die Hard 5). O Zack Snyder προτίμησε την καρέκλα του παραγωγού και του διασκευαστή σεναρίου, καθώς οι υποχρεώσεις του με τον Σούπερμαν (Man of steel) δεν του άφηναν χρόνο για τους 300. Η άνοδος της Αυτοκρατορίας βασίζεται και αυτή σε graphic novel από τον Frank Miller, το οποίο θα ονομάζεται Xerxes και ενώ αρχικά είχε ανακοινωθεί ότι θα δημοσιευόταν μαζί με την έξοδο της ταινίας στις αίθουσες (για εμπορικούς σκοπούς, φυσικά!), ο Frank Miller ανακοίνωσε ότι δεν είναι έτοιμος και θα καθυστερήσει.

Να ξεκαθαρίσω την θέση μου από την αρχή, το πρώτο 300 το θεωρώ κορυφαίο, καθώς πιστεύω είναι ταινία σταθμός στην ποπ κουλτούρα. Να βλέπω τον Gerard Butler, με χτισμένους κοιλιακούς σε ρόλο Λεωνίδα να ωρύεται ότι “This is Sparta!” καθόλου δεν μ’ ενόχλησε! Έτσι, ανυπομονούσα να δω την συνέχεια, με πολλές δόσεις ανησυχίας βέβαια από την στιγμή που ήξερα ότι δεν ηγείται της ομάδας ο Snyder, έμπειρος στην ατμοσφαιρική οπτικοποίηση graphic novel. Η ταινία αρχίζει, και ο επίσης με σμιλευμένους κοιλιακούς Θεμιστοκλής (Sullivan Stapleton) σκοτώνει με ένα τόξο στην μάχη του Μαραθώνα τον Βασιλιά των Περσών, Δαρείο. Και από εκείνη την στιγμή ξέρεις ότι δεν πρέπει να συνδέσεις ότι δεις με ιστορικά γεγονότα, πρέπει να πείσεις τον εαυτό σου ότι απλά βλέπεις μια μυθοπλασία στην οποία οι ήρωες τυχαία ονομάζονται Θεμιστοκλής, Αρτεμισία, Ξέρξης, κτλ, που δεν είναι απαραίτητα πρόβλημα γιατί η ταινία ούτως ή άλλως δεν βασίζεται σε ιστορικά βιβλία αλλά σε κόμικ. Στη συνέχεια, ο Θεμιστοκλής αναζητά την στήριξη των Σπαρτιατών προκειμένου να αντιμετωπίσουν τον στόλο του Ξέρξη (Rodrigo Santoro). Η βασίλισσά Γοργώ (Lena Headey,Game of Thrones) , γυναίκα του Λεωνίδα, αρνείται αυτή την στήριξη. Παρ’ όλα αυτά, ο Θεμιστοκλής θα οδηγήσει τον στόλο του στη Ναυμαχία της Σαλαμίνας ενάντια στα κατά εκατοντάδες περισσότερα πλοία της Αρτεμισίας (Eva Green, Dark Shadows Perfect Sense).

Αν και αρκετά χρόνια αργότερα από το πρώτο, θα περίμενε κανείς ότι τα εφέ θα έχουν βελτιωθεί και ότι τεχνικά και εικαστικά το νέο 300 θα έχει περισσότερα πλεονεκτήματα «κατασκευής». Στην πραγματικότητα, αυτή η «κατασκευή» δείχνει να είναι και η μεγαλύτερη αδυναμία της ταινίας, τα χρώματα δείχνουν πολύ πιο αχνά, το αίμα περισσότερο πηχτό (σε σχέση με τις έντονα κόκκινες λωρίδες που πετάγονταν στην οθόνη στο πρώτο), οι στιγμές μάχης με τα συνεχή slow motion χιλιοειπωμένες και η τελική ναυμαχία μοιάζει να αποτελεί μέρος video game. Ο Θεμιστοκλής, υστερεί σε σχέση με την δυναμικότητα του Λεωνίδα, ο απολαυστικός Ξέρξης εμφανίζεται ελάχιστα, και η μόνη μας παρηγοριά ανήκει στις σκηνές της πανέμορφης Αρτεμισίας, η οποία διατηρεί ένα βλέμμα τρελού και ένα ύφος κοριτσιού που του έκλεψαν τον παιχνίδι του σ’ όλη την ταινία. Η σκηνή σεξ μεταξύ Θεμιστοκλή και Αρτεμισίας, έχοντας στοιχεία βίας σε πεδίο μάχης, δεν κάνει πιο ενδιαφέρον το έργο, αντίθετα μας επιβεβαιώνει για το πόσο ακόμα πιο κάτω πρέπει να ρίξουμε τα κριτήρια αντιμετώπισης του (ειδικά όταν αργότερα η σκηνή θα συνοδευτεί από ατάκες της Αρτεμισίας για τις σεξουαλικές επιδόσεις του Θεμιστοκλή). Στο πρώτο 300, ξεχώριζαν τα υπερφυσικά στοιχεία των μαντείων που έδιναν μια εξωπραγματική αίσθηση και οδηγούσαν περισσότερο στην graphic novel διάθεση της ταινίας, κάτι που στο Η άνοδος της Αυτοκρατορίας έχει εξαλείψει τελείως, με ίσως μόνη εξαίρεση την μετατροπή του Βασιλιά Ξέρξη από απλό θνητό σε μεγαλειώδη Θεό – Βασιλιά, μέσα από το μπάνιο του σε μια πισίνα ρευστού χρυσαφιού.

Σίγουρα, λοιπόν, δεν θα ξανα-απολαύσουμε τους 300 ( αναφέρομαι μόνο σε μας που το αγαπάμε!), αλλά είναι μια ακόμα ταινία βασισμένη σε κόμικ του Frank Miller που θα μας διασκεδάσει για τα 102 λεπτά που διαρκεί, τα οποία είναι υπεραρκετά για να καταναλώσουμε τα ποπ κορν μας!