Το μαγικό σπίτι (A House of Magic)
Στα παραμύθια βρίσκουμε συνήθως τις γάτες να είναι απαραίτητο αξεσουάρ για μάγισσες -μαζί με το σκουπόξυλο. Η μαγεία που θα βρει το εγκαταλελειμμένο τετράποδο εύστροφο γατάκι της ιστορίας θα είναι στο σπίτι ενός ηλικιωμένου ταχυδακτυλουργού. Κι ενώ το γατάκι θα δυσκολευτεί να γίνει αποδεκτό από τον κούνελο και το ποντικάκι του ταχυδακτυλουργού σύντομα θα έχει να αντιμετωπίσει και τον πονηρό ανιψιό που έχει βάλει στο μάτι το σπίτι του γεροντάκου.
Να σημειώσουμε ότι ουδεμία συγγένεια δεν έχει το γατάκι (Thunder) με τον σκύλο (Bolt) προηγούμενης ταινίας animation του 2008. Κοντά στο ύφος της Pixar (Monsters Inc, Toy Story, Brave) αλλά με περισσότερη αληθοφάνεια και προσοχή στις λεπτομέρειες των χαρακτήρων και του περιβάλλοντος. Ο ηλικιωμένος ταχυδακτυλουργός είναι ένας σύγχρονος Τζεπέτο, ενώ τα παιχνίδια που έχουν αρκετές ομοιότητες με το Toy Story.
Αρκετά ευχάριστα είναι και τα ακούσματα της ταινίας, με Cure (the Lovecats), Madness (House of Fun), Max & Simon (Maybe It’s Magic) ως Shakin’Stevens και μια ενδιαφέρουσα μίξη τζαζ με διαφορετικά μουσικά όργανα από παιχνίδια και την συμφωνική ορχήστρα των Βρυξελλών.
Αυτό που κάνει την ταινία να ξεχωρίζει είναι οι διασκεδαστικές σκηνές δράσης της. Καταπληκτική δουλειά με κίνηση της κάμερας που θα ζήλευε κι ο Σπίλμπεργκ, που αλλάζει γωνίες και περνά ανάμεσα από αντικείμενα, από την αρχή κι όλας της ταινίας, όπως το γατάκι που προσπαθεί να περάσει το δρόμο, μετά όταν το κυνηγάει το εξαγριωμένο ντόμπερμαν ή όταν το γατάκι θα κυνηγάει το ποντικάκι, είναι καλογυρισμένες σκηνές που θα καθηλώσουν μικρούς και μεγάλους.
Τελικά να το δω; Είναι μια καλή επιλογή animation αν έχετε δει ήδη τα εξαιρετικά Τερατοκουτάκια (BoxTrolls), είναι όμως μια επιλογή που απευθύνεται περισσότερο σε παιδιά, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι και οι μεγαλύτεροι δεν την ευχαριστηθήκαμε.
