ΚΡΙΤΙΚΕΣΣινεμά

Ένα Εκατομμύριο Τρόποι Να Πεθάνεις Στην Άγρια Δύση

Ο Άλμπερτ Στάρκ είναι ένας φιλήσυχος βοσκός προβάτων στην πόλη Ολντ Στάμπ στην Αριζόνα. Όταν ένας γαιοκτήμονας τον προκαλεί σε μονομαχία γιατί τα πρόβατα του βόσκησαν στο χωράφι του,ο Άλμπερτ δειλιάζει και χάνει έτσι την αγαπημένη του Λουίζ που τον εγκαταλείπει και καταφεύγει στην αγκαλιά του Φόι, τον ιδιοκτήτη του καταστήματος καλλυντικών για μουστάκια. Ο Άλμπερτ ψάχνει παρηγοριά στο πρόσωπο του φίλου του Έντουαρντ και της αρραβωνιαστικιάς του Ρούθ που είναι η πιο δημοφιλής πόρνη στην πόλη. Η γυναίκα του πιο επικίνδυνου πιστολέρο της Άγριας Δύσης Κλίντς Λέδεργουντ,η Άννα,καταφεύγει στην πόλη και ο Άλμπερτ την σώζει από βέβαιο θάνατο σε ένα καυγά στο σαλούν. Όταν ο Άλμπερτ σε μια κρίση ζήλιας θα προκαλέσει τον Φόι σε μονομαχία η Άννα θα αναλάβει να τον βοηθήσει να κερδίσει την μονομαχία και την καρδιά της Λουίζ. Θα τα καταφέρει άραγε;

Η ταινία ξεκινά με τους καλύτερους οιωνούς με το καυστικό χιούμορ του ΜακΦάρλαν να καταρρίπτει τους μύθους του γουέστερν με χιούμορ που θυμίζει Γούντι Άλεν, ιδίως στην αρχή του λόγου του με τον οποίο προσπαθεί να αποφύγει την μονομαχία, αλλά γρήγορα η ταινία παίρνει μορφή χοντροκομμένης παρωδίας που βασίζεται στο σκατολογικό χιούμορ. Υπάρχουν κωμικά στοιχεία που ξεφεύγουν από το χοντρό χιούμορ όπως η σχέση του Έντουαρντ και της Ρούθ που κάνει έρωτα με όλο τον κόσμο εκτός από τον αρραβωνιαστικό της γιατί είναι καλοί χριστιανοί και πρέπει να περιμένουν την πρώτη νύχτα του γάμου ή η σχετική φήμη σχετικά με τις φωτογραφίες στις οποίες κανένας δεν χαμογελάει. Ακόμα και το αστείο με το πτώμα του Δημάρχου που κανένας δεν του δίνει σημασία είναι συμπαθητικό αλλά όλα ακυρώνονται από την συνεχή παρουσία αστείων που στοχεύουν κάτω από την μέση: διάρροια,σπέρμα,αέρια όλα τα σωματικά υγρά χρησιμοποιούνται με σκοπό να διασκεδάσουν τον θεατή. Οι σκηνές στο πανηγύρι είναι όλες υπερβολικά τραβηγμένες για να είναι αστείες και στο παιχνίδι σκοποβολής οι πάπιες έχουν αντικατασταθεί από φιγούρες φυγάδων μαύρων σκλάβων. Δεν υπάρχει η φινέτσα της παρωδίας του Μελ Μπρούκς που είχε μόνο μια σκηνή με σκατολογικό περιεχόμενο αλλά μια προσπάθεια να γαργαλήσει τα πιο χαμηλά ένστικτα του θεατή για να προκαλέσει το γέλιο. Ίσως ένα έξυπνο εύρημα είναι ο δυνατός γυναικείος χαρακτήρας που ερμηνεύει η Σαρλίζ Θερόν αλλά και αυτή χάνεται στην γενική μετριότητα του σεναρίου.

Από σκηνοθετικής άποψης ο ΜακΦάρλαν δεν είναι κακός. Υπάρχουν οι σκηνές του σαλούν και του χορού στις οποίες δείχνει μια δεξιοτεχνία στον χειρισμό της κίνησης και των ηθοποιών και δείχνει και σημάδια εφευρετικότητας στην σκηνή του νοητικού ταξιδιού όπου αντιμετωπίζει τους φόβους του. Με την χρήση του ευρυγώνιου φακού αναδεικνύει την άγρια ομορφιά των τοπίων της Monument Valley. Το πρόβλημα του ΜακΦάρλαν είναι ότι έκανε μια ταινία δύο ωρών ενώ θα μπορούσε να την κάνει σε 9ο λεπτά. Ως ηθοποιός χρειάζεται ακόμα δουλειά καθώς μπορεί να έχει συμπαθητικό πρόσωπο αλλά δεν ξεφεύγει από την μανιέρα κάτι που τον κάνει ενοχλητικό. Το ζεύγος Αμάντα Σέιφριντ και Νiλ Πάτρικ Χάρις θα προτιμούσαν να ξεχάσουν αυτή την ταινία από την φιλμογραφία τους. Η Σέιφριντ έχει μεν ένα άχαρο ρόλο αλλά δεν προσπαθεί καν να παίξει ενώ ο Χάρις μας απογοητεύει καθώς έχουμε την εντύπωση ότι βλέπουμε τον Μπάρνι  Στίνσον με μουστάκι και ντύσιμο του 19ου αιώνα. Το ζευγάρι που παίζουν οι Σάρα Σίλβερμαν και ο Τζιοβάνι Ρίμπιζι είναι απολαυστικό. Άψογα συγχρονισμένοι δίνουν στην ταινία μια χαρωπή αφέλεια καθώς η Σίλβερμαν είναι ξεκαρδιστική με τον τρόπο που αφηγείται τα σεξουαλικά της κατορθώματα με κάθε αποκρουστική λεπτομέρεια ενώ ο Ρίμπιζι είναι εξαιρετικός στο ρόλο του αφελή αρραβωνιαστικού που υποστηρίζει την αγαπημένη του με τα μεγάλα μάτια του και την εκπληκτική στάση του σώματος. Τελευταία αλλά όχι έσχατη η Σαρλίζ Θερόν που είναι απολαυστική σε ένα ρόλο που δεν είναι ιδιαίτερα απαιτητικός αλλά του δίνει γοητεία και τσαμπουκά κάνοντας την την πιο συμπαθή ηρωίδα της ιστορίας.

Συμπέρασμα; Αν σας αρέσει το χοντροκομμένο χιούμορ αυτή θα είναι η ταινία του καλοκαιριού για εσάς. Οι υπόλοιποι μπορείτε να την δείτε είτε για να κάνετε χάρη σε κάποιο φίλο είτε γιατί δεν έχετε τίποτα καλύτερο να κάνετε.

Κωνσταντίνος Σκαρμούτσος

Παρά το γαλλικό μου ψευδώνυμο που είναι και το φιλμικό alter ego του Francois Truffaut, γεννήθηκα στην Αλεξανδρούπολη στης οποίας τους κινηματογράφους είχα τις πρώτες επαφές με τον κινηματογράφο. Από τη μια «Ο πόλεμος των άστρων» και από την άλλη ο «Τοίχος» του Γιλμάζ Γκιουνέι συνέστησαν το δίπολο πού με κυνηγάει. Τα άστρα του Χόλιγουντ και τα διακριτικά φώτα του cinéma d’auteur με οδήγησαν στην Γαλλία όπου ανδρώθηκα στην κινηματογραφική σκέψη. Τι μ’αρέσει; Απλό: όλες οι καλές ταινίες από όλα τα είδη εκτός από τις ρομαντικές κομεντί. Ιδιαίτερη προτίμηση σε ευρωπαïκό, ανεξάρτητο αμερικάνικο και ασιατικό κινηματογράφο. Κλείνω εδώ γιατί ως γνήσιος λάτρης του γαλλικού νέου κύματος μου αρέσει να μιλάω με τις ώρες.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *