Συνέντευξη Άνταμ Σμιθ για τις «Παράνομες Ζωές»

Στο τελευταίο κινηματογραφικό φεστιβάλ του Λονδίνου (BFI LFF) μου δόθηκε η δυνατότητα να γνωρίσω τον σκηνοθέτη του Trespass Against Us (Παράνομες Ζωές), Άνταμ Σμιθ.

Έδειξε κοινωνικός, προσιτός και κεφάτος. Του αρέσει να κάνει συνέχεια χιούμορ, αλλά είναι σοβαρός και συνετός όταν δουλεύει. Έχει όμως και μια πιο εκκεντρική πλευρά, θα μιλήσει με χαρά για όσα θέλει, αλλά δύσκολα θα του πάρεις κουβέντα για κάτι που έχει αποφασίσει να μη συζητήσει. Η πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία, είχε πρωταγωνιστές Μάικλ Φασμπέντερ, Μπρένταν Γκλίσον και soundtrack Chemical Brothers, πόσοι άλλοι μπορούν να το έχουν αυτό;

Το αποτέλεσμα της συνάντηση μας ήταν αυτή η συνέντευξη αλλά και η αποκλειστική φωτογράφιση του που ακολούθησε, στην οποία με κέφι και εμπνεύσεις βοήθησε πολύ κι ο ίδιος ο σκηνοθέτης.

Ποια ήταν τα highlights του ταξιδιού σας;

Υπήρχαν άνθρωποι που με ενθάρρυναν στην πορεία και πίστεψαν σε μένα, σε μία περίοδο που εγώ ο ίδιος δεν πίστευα στον εαυτό μου και πάντα θα τους ευχαριστώ για αυτό.

Έχετε εργαστεί στην τηλεόραση, έχετε γυρίσει βίντεο κλιπ και live συναυλίες, τώρα κάνατε την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία σας. Τι σας αρέσει περισσότερο από αυτά;

Ζω κάνοντας ταινίες, ντοκιμαντέρ και live shows. Λατρεύω τη σκηνοθεσία, την αφήγηση μιας ιστορίας και το να δουλεύω με ηθοποιούς για να ζωντανεύω τις ερμηνείες τους.

Οι «Παράνομες Ζωές» είναι η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία σας. Πώς βρέθηκε στα χέρια σας αυτή η ταινία;

Η ανάπτυξη της ταινίας ξεκίνησε πριν από 12 χρόνια. Ένας φίλος μου γύριζε ένα ντοκιμαντέρ και μου έδειξε κάποιες σκηνές (για μια πραγματική οικογένεια νομάδων) και σκέφτηκα ότι αυτό ήταν κάτι εξαιρετικό. Είχα ήδη κάνει ντοκιμαντέρ παρατήρησης και δεν ήθελα να ασχοληθώ τη δεδομένη στιγμή με ντοκιμαντέρ. Αλλά ήξερα ότι έπρεπε να κάνω μια ταινία για αυτούς. Πρόκειται για μία υπέροχη ιστορία με υπέροχους χαρακτήρες. Τα τελευταία χρόνια ασχολήθηκα με την ανάπτυξη αρκετών σεναρίων και διάβασα πολλά σενάρια. Ήταν πολύ δουλειά και τελικά έμοιαζε ότι το αποτέλεσμα ήταν πολύ μικρό, αλλά αυτό ήταν μέρος του ταξιδιού. Το σενάριο της ταινίας «Παράνομες Ζωές» ήταν το καλύτερο που είχα διαβάσει και σίγουρα αυτό που «μιλούσε» περισσότερο στην καρδιά μου.

Ο Μάικλ Φασμπέντερ και ο Μπρένταν Γκλίσον αποτελούν εξαιρετικούς πρωταγωνιστές, ειδικά αν σκεφτούμε ότι αυτή είναι η πρώτη σας ταινία. Το γεγονός ότι καταφέρατε να τους έχετε στην ταινία βοήθησε καθόλου με τη χρηματοδότηση;

Το Film4 είχε ήδη αναλάβει την παραγωγή και υπήρχαν πολλοί άνθρωποι που είχαν εκφράσει ενδιαφέρον, καθώς έβρισκαν το σενάριο πολύ καλό. Σίγουρα υπήρξε διαφορά όταν ο Μάικλ υπέγραψε. Το budget ανέβηκε λίγο, αλλά όχι πάρα πολύ γιατί υπάρχει ολόκληρη λίστα που πρέπει να ελέγξεις για να δεις εάν μια ταινία θα καταφέρει να φέρει πίσω τα χρήματά της. Οι «Παράνομες Ζωές» δεν είναι μια ξεκάθαρα εμπορική ταινία, αλλά ελπίζω ότι πολλοί θα καταφέρουν να τη δουν. Δεν είναι μια ταινία που βασίζεται στην εμπορική επιτυχία, αλλά στο τι θα σκεφτούν οι θεατές για αυτή. Ελπίζω ότι θα κατανοήσουν πώς είναι να ζει κανείς αυτή τη ζωή και ότι θα μπορέσουν να μπουν στη θέση των μελών αυτής της οικογένειας.

Πώς προέκυψε η συνεργασία σας με τον Μάικλ Φασμπέντερ και τον Μπρένταν Γκλίσον;

Γνωρίζω τον ατζέντη του Μάικλ, έναν υπέροχο άνθρωπο, τον Κόνορ. Εκείνος έστειλε το σενάριο στο Μάικλ. Μόλις ο Μάικλ έμαθε ότι η ιστορία αφορούσε μια νομαδική κοινότητα διάβασε το σενάριο μέσα σε δύο ημέρες και ήταν έτοιμος να με συναντήσει. Λάτρεψε το σενάριο και αυτός ήταν νομίζω και ο λόγος που αποφάσισε να το κάνει: το γεγονός ότι το σενάριο ήταν φανταστικό. Το θέμα είναι ενδιαφέρον και ο ρόλος του Μάικλ είναι εξαιρετικός και δείχνει πλευρές του Μάικλ που δεν έχουμε δει μέχρι σήμερα στο σινεμά.  Από τη στιγμή που ο Μάικλ συμφώνησε να το κάνει, έπρεπε να βρούμε έναν ισχυρό χαρακτήρα για να ερμηνεύσει τον πατέρα του. Ο Μπρένταν ήταν μία προφανής επιλογή για πολλούς λόγους. Ο Μπρένταν συμφώνησε να το κάνει, όχι μόνο εξαιτίας του σεναρίου, αλλά κυρίως λόγω του Μάικλ. Ήθελαν πολύ να συνεργαστούν.

Στην ταινία χρησιμοποιήσατε πολλά παιδιά και ζώα…

Ναι. Το μισό μου καστ κρυβόταν κάνω από μία αγελάδα (γέλια). Οι ερμηνείες που δίνουν τα παιδιά προσφέρουν τόσα πολλά στους άλλους ηθοποιούς. Ο Μάικλ κέρδισε τόσα πολλά από τον Τζόρτζι που ερμηνεύει τον γιο του. Τα πήγαν καλά, σέβονταν ο ένας τον άλλο και πραγματικά ήθελαν να δουλέψουν μαζί. Αυτό που κάνει την ταινία ξεχωριστεί είναι ότι έχει ένα υπέροχο σενάριο και ότι έχει τον Μάικλ. Υπάρχει μια δυναμική και μια χημεία στην ταινία και στις ερμηνείες.

Πώς βρήκατε τα παιδιά που παίζουν στην ταινία;

Τα παιδιά ήταν όλα ντόπια. Έχουμε μια φανταστική casting director, την Άννα ΜακΌλεϊ που πήγε σε μέρη που ζουν νομάδες και σε σχολεία, είδε παιδιά που είχαν πάρει αποβολή και έκανε κάποια εργαστήρια. Βρήκαμε τον Τζόρτζι Σμιθ που ερμηνεύει τον Τάισον και την πρώτη φορά που κάθισα να μιλήσω μαζί του, τον πείραξα για κάτι και εκείνος με κλώτσησε με όλη τη δύναμή του στην κνήμη. Ο Άλαστερ Σίντονς, ο σεναριογράφος, γέλασε και τότε ο Τζόρτζι τον κλώτσησε και αυτόν στην κνήμη. Γυρίσαμε και οι δύο στα σπίτια μας με μελανιές. Τα άλλα παιδιά δεν έβριζαν σωστά, δεν μπορούσαν να οδηγήσουν. Ο Τζόρτζι ξέρει πολύ καλά να βρίζει και ξέρει να οδηγεί. Είναι ο πραγματικός χαρακτήρας και είναι φανταστικός.

Προέκυψαν πολλές αστείες λήψεις στα γυρίσματα;

Πράγματι. Έχω πολλές εικόνες …από τον πισινό του Σον Χάρις!

Τα κυνηγητά με τα αυτοκίνητα είναι γυρισμένα με έναν δικό σας τρόπο και όχι στο στυλ που μας έχει συνηθίσει το Χόλιγουντ. Μου φάνηκε πολύ ενδιαφέρον αυτό το στοιχείο…

Σας ευχαριστώ. Χαίρομαι πολύ που το προσέξατε γιατί δούλεψα πολύ πάνω σε αυτό. Είχα μπει σε αυτοκίνητο με την οικογένεια πάνω στην οποία βασίζεται η ταινία και η οδήγηση ήταν μια εμπειρία συναρπαστική και ταυτόχρονα τρομακτική. Αυτή ήταν μία αίσθηση που ήθελα να μεταφέρω αυτούσια στην ταινία. Ο άνδρας πάνω στον οποίο βασίζεται ο χαρακτήρας του Τσαντ που τώρα βρίσκεται στη φυλακή, από την αρχή μου είπε: να φροντίσεις να πετύχεις τα κυνηγητά με τα αυτοκίνητα! Επομένως, -πάνω από όλα- αυτό έπρεπε να το πετύχω! (γέλια) Προσπάθησα να βάλω τον θεατή μέσα στο αμάξι, μαζί με αυτούς τους χαρακτήρες, και να δείξω πόσο συναρπαστικό ήταν. Άντλησα έμπνευση από κυνηγητά της δεκαετίας του 1970 και από πιο σύγχρονες ταινίες -όπως το The Driver.

Πείτε μας λίγο για τη συνεργασία σας με τους Chemical Brothers. Η μουσική ταιριάζει απόλυτα στην ταινία. Συζητήσατε πολύ πάνω σε αυτό ή βγήκε αυθόρμητα επειδή είχατε συνεργαστεί και κατά το παρελθόν μαζί τους;

Την πρώτη φορά που διάβασα το σενάριο και άρχισα να σκέφτομαι τη μουσική, μου ήρθε στο μυαλό η μουσική των Chemical Brothers που είναι γεμάτη αναρχία και μοιάζει άγρια, αλλά έχει ταυτόχρονα μεγάλη καρδιά. Σκέφτηκα ότι αυτό ταιριάζει πάρα πολύ σε αυτούς τους χαρακτήρες και σε αυτόν τον κόσμο. Όμως, η παλέτα μου θα ήταν λάθος εάν η μουσική ήταν μόνο ηλεκτρονική, επομένως είπα στον Τομ  Ρόουλαντς ότι χρειαζόταν να βρούμε έναν κάποιον άλλο ήχο. Αρχικά ο Τομ δεν ήθελε να το κάνει, αλλά και αυτός αγάπησε το σενάριο. Βρέθηκε σε μία ανάγνωση του σεναρίου με τους ηθοποιούς και του ήρθε η έμπνευση. Στη συνέχεια έγραψε κάποια μουσικά κομμάτια. Βρήκε μουσικούς κλασσικής μουσικής, ηχογράφησαν τη μουσική του και στη συνέχεια επέστρεψε στο στούντιο και την «πείραξε». Αυτό που προέκυψε ήταν είτε ένα «κλασικό κομμάτι» Chemical Brothers που ακούγεται σε μία σκηνή ή ένα διαφορετικό κομμάτι με βιολί η βιόλα -που και πάλι έχει την ενέργεια που είναι χαρακτηριστική στους Chemical Brothers. Η σκηνή στο τέλος είναι επίσης πολύ δυνατή και συναισθηματική, χάριν και της μουσικής. Σε αγγίζει βαθιά και ο Τομ, έχει κάνει εξαιρετική δουλειά.

Υπήρχε κάτι που σας εξέπληξε;

Κάποια πράγματα. Για παράδειγμα δεν περίμενα ότι θα έβλεπα τον Μάικλ Φασμπέντερ να κρύβεται κάτω από μία πραγματική αγελάδα!

Αυτό που με τρόμαξε, επίσης, ήταν το πώς θα φαινόταν ο θάνατος του σκύλου πιστευτός.

Δε πιστεύω να ήταν πραγματικός αυτός ο θάνατος;

Όχι, δεν σκοτώσαμε πραγματικά τον σκύλο. Στη διάρκεια των γυρισμάτων δεν έπαθε κακό κανένα ζώο.

Υπάρχει κάποια ιστορία για την ταινία που δεν έχετε ήδη πει και θα θέλατε να μοιραστείτε μαζί μας;

Χτίσαμε την κατασκήνωση όπου έγιναν τα γυρίσματα και ο Μάικλ έμεινε σε αυτή για όλη τη διάρκεια των γυρισμάτων. Δεν ξέρω εάν το έκανε επειδή ήθελε να κατανοήσει καλύτερα τον χαρακτήρα. Αυτό που του αρέσει να κάνει είναι να βυθίζεται σε αυτό που κάνει, να μπαίνει στον χαρακτήρα. Σκεφτείτε ότι παρ’ όλο που είχαμε έναν δάσκαλο για τους διαλόγους, εκείνος ήθελε να ηχογραφήσουμε ντόπιους. Έτσι έμαθε τέλεια την προφορά, που ήταν πολύ δύσκολη.

Υπάρχει κάποιο μάθημα που μάθατε από την ταινία και θα χρησιμοποιήσετε στις επόμενες δουλειές σας;

Το να ακολουθείς το ένστικτό σου και να το εκφράζεις δυνατά. Μερικές φορές το ένστικτό σου μπορεί να μιλάει σιγά και εσύ πρέπει να μάθεις να το φέρνεις μπροστά. Γιατί υπάρχουν πράγματα που έχω κάνει και ήταν λάθος και αυτό έγινε όταν δεν άκουγα αυτή τη φωνή μέσα μου, αλλά άλλους  θορύβους, φωνές και φόβους που μπορεί να «ακούγονται» πιο δυνατά.