Περιπέτεια στο Αιγαίο

Ο Τόνι φτάνει στην Κω με τον πατέρα του, τη νέα σύντροφο του πατέρα του και τους γιους της δεύτερης, μάλλον απρόθυμα για καλοκαιρινές διακοπές. Εκεί θα γνωρίσει την νεαρή Ελληνίδα Αντριάνα, αλλά και τον κίνδυνο, καθώς θα μπλεχτεί σε μία περιπέτεια με αρχαιοκάπηλους, συμμορίες και επικίνδυνους κακοποιούς.

Εφηβική περιπέτεια ελληνοφιλανδικής παραγωγής που θέλει να αναβιώσει την αίσθηση που ανέδυαν τα μυθιστορήματα μυστηρίου (τύπου οι Πέντε Φίλοι). Δεν τα καταφέρνει ακριβώς και ο λόγος έχει  να κάνει περισσότερο με την ελληνική πλευρά των πραγμάτων.

Η πλειοψηφία του ελληνικού καστ παίζει σαν να μην έχει ξαναδεί κάμερα μπροστά του -με εξαίρεση τον Ορφέα Αυγουστίδη. Δεν βοηθάει και το γεγονός ότι οι χαρακτήρες είναι σχηματικοί. Αυτό, βέβαια είναι μάλλον αναμενόμενο στο είδος αυτό, καθώς απευθύνεται περισσότερο σε ένα εφηβικό κοινό. Ένα κοινό που δεν είμαι και τόσο σίγουρη ότι θα σπεύσει να δει την Περιπέτεια, καθώς συνήθως προτιμάει Χόμπιτ και μάγους…

Το βάρος πέφτει στα πιτσιρίκια, τα οποία ερμηνεύουν καλά τους ρόλους τους -ιδιαίτερα τα τρία αγόρια από την Φινλανδία. Ξεχωρίζει ο πιτσιρικάς Εμίλ Άουνε, ένας επίδοξος Ιντιάνα Τζόουνς που εμφανισιακά περισσότερο φέρνει σε Χάρι Πότερ, ένας τρυφερός «ξερόλας».

Οι γονείς είναι, όπως είναι αναμενόμενο, εξαφανισμένοι από αυτή την ιστορία, με τρόπο που δημιουργεί σεναριακά κενά. Γιατί δεν βγαίνουν έξω να ψάξουν για τα παιδιά τους; Γιατί αφήνουν όλα τους τα παιδιά να χαθούν;

Πάντως, οι εικόνες από την Κω είναι όμορφες, το ίδιο και οι σκηνές των καταδύσεων, αν και ίσως η ταινία θα μπορούσε να ωφεληθεί περισσότερο εάν κυκλοφορούσε προς το καλοκαίρι μιας και τώρα μοιάζει εκτός εποχής.

Τελικά να τη δω;

Λίγο περιπέτεια, λίγη θάλασσα, μία δόση νεανικός έρωτας. Με άλλα λόγια, μία εφηβική περιπέτεια παλαιάς κοπής. Δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο, αλλά μένει να δούμε εάν θα καταφέρει να βρει το κοινό της.