Afterimage

Η ταινία του Αντρέι Βάιντα αφηγείται την ιστορία του avant-garde καλλιτέχνη και ζωγράφου Βλαντισλάβ Στρεμίνσκι, ο οποίος όταν δεν συμμορφώθηκε με τις επιταγές του κόμματος και διώχθηκε από το σταλινικό καθεστώς. Ανάπηρος, διωγμένος από το Πανεπιστήμιο όπου δίδασκε, ο Στρεμίνσκι δεν έβρισκε πουθενά δουλειά και κατέληξε φτωχός και άρρωστος, με τη στήριξη ορισμένων μόνο από τους φοιτητές τους.

Ο Βάιντα επιλέγει να μας παρουσιάσει τον Στρεμίνσκι όταν έχει φτάσει ήδη στο απόγειο της καριέρας του. Η πρώτη σκηνή τον δείχνει να συνομιλεί με τους φοιτητές του, οι οποίοι φαίνεται να τον λατρεύουν σαν θεό. Είναι 1949, λίγο πριν ο σπουδαίος ζωγράφος απολυθεί από το Πανεπιστήμιο.

Η τελευταία ταινία του Αντρέι Βάιντα είχε προβληθεί στην έναρξη του φετινού Πανοράματος Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου. Παρά τα 90 του χρόνια, o Βάιντα απέδειξε τη φρεσκάδα της σκηνοθετικής ματιάς του. Η σύνθεση των πλάνων, οι επιλογές των χρωμάτων -δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά σε μία ταινία που μιλά για ζωγραφική- και αρκετές εμπνευσμένες σκηνές (για παράδειγμα η σκηνή με τις κούκλες βιτρίνας προς το τέλος της ταινίας) αποδεικνύουν πόσο μεγάλος σκηνοθέτης υπήρξε μέχρι τις τελευταίες του στιγμές.

Το θέμα της προσπάθειας φίμωσης της τέχνης, ζήτημα που απασχόλησε τον Βάιντα και άλλες φορές στη διάρκεια της καριέρας του -που μετρά περίπου 50 ταινίες-, είναι εξαιρετικά σημαντικό αν και σε αρκετές στιγμές παρουσιάζεται με μάλλον ακαδημαϊκό και «στεγνό» τρόπο, με αποτέλεσμα να κουράσει τον θεατή. Το σενάριο του Αντρέι Μουλάρτσικ δεν φαίνεται να εμβαθύνει ιδιαίτερα στους χαρακτήρες της ταινίας, πέρα από τον κεντρικό ήρωα της ταινίας, τον ίδιο τον Στρεμίνσκι.

Εξαιρετική επιλογή για τον κεντρικό ρόλο ο Μπογκουσλάβ Λίντα, ο οποίος φέρει και φυσιογνωμική ομοιότητα με τον γνωστό πολωνό ζωγράφο.