Άγα (Aga)
*** (3/5)
Στις παγωμένες εκτάσεις του Βορρά, με πάρα πολλές δυσκολίες, ζουν ο Νανούκ και η Σέντνα, μαζί με τον σκύλο τους. Ο παραδοσιακός τους τρόπος ζωής αρχίζει ν’ αλλάζει – αργά, αλλά αναπότρεπτα. Το κυνήγι γίνεται ολοένα και πιο δύσκολο, τα ζώα γύρω τους πεθαίνουν ανεξήγητα, ενώ οι πάγοι λιώνουν κάθε χρονιά και πιο νωρίς. Όταν η υγεία της Σέντνα επιδεινώνεται, ο Νανούκ αποφασίζει να εκπληρώσει τη μόνη της επιθυμία: αναχωρεί για ένα μεγάλο ταξίδι, για να βρει την Άγα, τη μοναχοκόρη τους, που έφυγε από την τούνδρα πριν από πολλά χρόνια.
Ελλειπτική στο σενάριο, η επίσημη πρόταση της Βουλγαρίας για τα Όσκαρ, είναι μία ταινία που μιλάει βαθιά στις αισθήσεις και στα πρωτόλεια ερεθίσματα του ανθρώπου. Υπέροχες εικόνες πάγου, της ζωής μέσα σε μία σκηνή, μια σχεδόν εξιδανίκευση της επιστροφής στις βασικές ανάγκες του ανθρώπου (τροφή, επιβίωση).
Το τι ακριβώς γίνεται και τι λέγεται (όχι και πολλά είναι η αλήθεια στην ταινία του Μίλκο Λάζαροφ) δεν έχει και τόσο μεγάλη σημασία. Η Σέντνα νοσταλγεί την κόρη της, ο Νανούκ είναι πιο άκαμπτος. Η Σέντνα ετοιμάζει ένα καπέλο για την Άγα, ελπίζοντας σύντομα να την ξαναδεί.
Δεν μαθαίνουμε ακριβώς ποιοι λόγοι οδήγησαν την Άγα μακριά από τους δικούς της. Μπορούμε, όμως, να φανταστούμε τις δυσκολίες του να μεγαλώνεις και να ενηλικιώνεσαι σε ένα «εχθρικό» περιβάλλον.
Το Άγα κυλά σαν παραμύθι. Σαν την ιστορία που ο Νανούκ λέει στον νεαρό φίλο της κόρης του που έρχεται να τον επισκεφθεί. Ένα παραμύθι όπου η ομορφιά των εικόνων συνδέεται με τον μινιμαλισμό της αφήγησης. Φτιάχνοντας μια γοητευτική ταινία.
