#aiff25: Adoration εμπιστοσύνη …και οι επιπτώσεις της
Η εμπιστοσύνη που ήταν στο επίκεντρο και της ταινίας έναρξης του 25ου φεστιβάλ Νύχτες Πρεμιέρας, Parasite (Παράσιτα), ήταν κομβικό σημείο στην πλοκή της ταινίας Adoration (Παράφορη Λατρεία), μια βελγογαλλική παραγωγή σε σκηνοθεσία Φαμπρίς ντι Βελζ.
Στην ανθρώπινη κοινωνία το να είσαι ευκολόπιστος και να εμπιστεύεσαι άκριτα τους άλλους μπορεί να αποβεί μοιραίο. Ενώ στα Παράσιτα ο Μπονγκ Τζουν-χο το χρησιμοποιεί ως όχημα για ένα ευρύτερο κοινωνικό σχόλιο, στην ταινία του Φαμπρίς ντι Βελζ η εμπιστοσύνη αντιπαραβάλεται στον έρωτα, εξετάζοντας τι γίνεται όταν άλλα συμβουλεύει το μυαλό και άλλα προστάζει η καρδιά.
Έχοντας κεντρικούς ήρωες δυο νεαρά παιδιά και ένα απέναντο φυσικό τοπίο η Παράφορη Λατρεία μας εξιστορεί το αέναο ταξίδι μεταξύ φαντασίας και πραγματικότητας δυο “ερωτευμένων σχιζοφρενών” που πασχίζουν να δραπετεύσουν από τις ως τώρα ζωές τους.
Ο νεαρός Πολ που ζει με τη μητέρα του κοντά στην ψυχιατρική κλινική που δουλεύει, περνά τις ώρες του μοναχικά, με μόνη παρέα την πλούσια φύση και τα ζώα, τους μοναδικούς εν δυνάμη αποδέκτες της αγάπης που έχει μέσα του. Η μονοτονία του όμως κόβεται μαχαίρι όταν στο ίδρυμα φέρνουν ως έγκλειστη μια λίγο μεγαλύτερη του κοπέλα, που την ερωτεύεται και αποφασίζει να τη βοηθήσει να δραπετεύσει, παρά το πρόσταγμα της μάνας του να μη την πλησιάζει γιατί είναι επικίνδυνη.
Αγνός όσο και αγαθός ο μικρός, παρασύρεται από την κοπέλα και σιγά σιγά βυθίζεται και αυτός στον κόσμο της, σε μια αργόσυρτη ταινία με όμορφα καμμένη από φως φωτογραφία, από ένα σκηνοθέτη που φαίνεται κι αυτός να χάνεται κάπου στη μαγεία του φυσικού τοπίου μέσα από επαναλαμβανόμενα πλάνα. Προσωπικά όμως θεωρώ ότι εκεί που πάσχει περισσότερο είναι στο σενάριο, με αυτά που δείχνει ως πλοκή να δικαιολογούν άνετα μια υπέροχη μικρού μήκους ταινία, αλλά να φαντάζουν λίγα για μεγάλου μήκους ταινία.
Εμπιστοσύνη στους άλλους και εμπιστοσύνη στον εαυτό σου. Να εμπιστεύεσαι τελικά ή όχι; Αν δεν ρισκάρεις δεν θα μάθεις ποτέ.
Η ταινία προβάλλεται σε επανάληψη στις 23/09 στις 21.15 στο Δαναός 1.
Η πρώτη επίσημη μέρα του #aiff25 είχε αρκετές ενδιαφέρουσες προτάσεις, μεταξύ άλλων το Χρυσό Γάντι του Φατίχ Ακίν (από τα πρώτα sold out του φετινού φεστιβάλ) και τα δυο ελληνικά ντοκιμαντέρ Μέχρι τη Θάλασσα του Μάρκου Γκαστίν (διαβάστε συνέντευξη του σκηνοθέτη εδώ) και Αμυγδαλιά της Χριστίνας Φοίβη, που προβαλλόταν μαζί με το Portraits του Χρήστου Πυθαρά (και τα τρία είχαν προβληθεί και στο πρόσφατο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης).
Φυσικά, η ταινία έναρξης Παράσιτα, προβαλλόταν σε επανάληψη για όσους δεν ήταν στην τελετή έναρξης ή όσους ήθελαν να την ξαναπολαύσουν, ενώ ξεκίνησε και το διαγωνιστικό τμήμα με το καναδέζικο Μια Αποικία και το βρετανικό Μουσώνας.
Τέλος δεν μπορούμε να παραβλέψουμε το συγκινητικό Γουρούνι (the Pig / Praseto) του Ντραγκομίρ Σόλεβ από τη Βουλγαρία, που σε μια σημαντική πρωτοβουλία του φεστιβάλ προβλήθηκε με ελεύθερη είσοδο για το κοινό, ανοίγοντας το φετινό τμήμα Κινηματογράφος και Εκπαίδευση: Πρώτη Ώρα Σινεμά.
