Ο Έρωτας είναι το τέλειο έγκλημα
Οι αδελφοί Larrieu είναι, μαζί με τον Αlain Giraudie ,οι εκπρόσωποι αυτού που οι Γάλλοι αποκαλούν κινηματογράφος της περιοχής. Κατάγονται από την Νοτιοδυτική Γαλλία κοντά στα Πυρηναία Όρη και οι μεγάλου μήκους ταινίες τους έχουν γυριστεί εκεί. Κεντρικό θέμα της φιλμογραφίας τους είναι οι παρορμήσεις του ανθρώπου και οι συνέπειες των πράξεων του.
Στην καινούργια ταινία τους, Ο έρωτας είναι το τέλειο έγκλημα, ο κεντρικός ήρωας είναι ο Marc, καθηγητής λογοτεχνίας στο Πανεπιστήμιο της Λωζάνης. O Marc έχει τη φήμη του καρδιοκατακτητή που ζει ερωτικές περιπέτειες με τις φοιτήτριες του. Λίγες μέρες μετά την εξαφάνιση της πιο ταλαντούχας που ήταν και η πιο πρόσφατη κατάκτησή του, συναντά την Άννα που προσπαθεί να μάθει περισσότερα για την προγονή της που εξαφανίστηκε…
Τον χαρακτήρα του πριαπικού καθηγητή ενσαρκώνει ο Mathieu Amalric, ο καλύτερος ηθοποιός της γενιάς του και πολύ καλός σκηνοθέτης. Διαπρέπει στο ρόλο του υπνοβάτη καθηγητή που συνδυάζει στοιχεία από χιτσοκικό ήρωα και αντιήρωα του Πολάνσκι. Προσπαθεί να βγει στο φως, όπως και οι άλλοι χαρακτήρες της ταινίας μέσα από μια καφκική ομίχλη. Τα μαγευτικά πράσινα χιονισμένα τοπία της Ελβετίας και το υπερμοντέρνο κτήριο του πανεπιστημίου της Λωζάνης αποτελούν το τέλειο ντεκόρ για μια ψυχολογική φούγκα και για την άνθηση ανήθικων ιστοριών.
Οι σκηνοθέτες θέτουν την ταινία τους υπό την σκέπη του σουρεαλισμού με τις αναφορές τους σε Breton , Buñuel και Cocteau και προσπαθούν να αναδείξουν τα σύγχρονα προβλήματα που προκύπτουν όπως η οικονομική κρίση, η απώλεια της ταυτότητας, ο θάνατος του κινηματογράφου.
Η προσπάθεια τους όμως να κάνουν μια ταινία απαιτητική αλλά και ταυτόχρονα για ένα ευρύ κοινό τους οδηγεί σε επιπολαιότητες. Από τη μια κινηματογραφούν τα γυμνά σώματα των χαρακτήρων για να τους δώσουν μια αίσθηση ελευθερίας και να μας δείξουν ότι είναι και αυτοί από σάρκα και αίμα όπως εμείς αλλά από την άλλη δεν εμβαθύνουν καθόλου στην ψυχολογία τους. Έχουμε την αίσθηση ότι η ατμόσφαιρα της ταινίας πνίγει την ίδια την ταινία και τους χαρακτήρες μέχρι το απογοητευτικό και πρόχειρο τέλος. Η αδυναμία τους να μοιραστούν μαζί μας το ψυχικό τοπίο ενός διεστραμμένου και ταυτόχρονα γοητευτικού ήρωα είναι αυτή που εμποδίζει τον θεατή να εισέλθει στο φιλμικό σύμπαν τους. Η τέλεια σύνθεση των πλάνων και η λεπτή ειρωνεία των διαλόγων δεν επαρκούν για να κάνουν την ταινία να ξεχωρίσει και να μεταμορφωθεί σε ένα κινηματογραφικό σοκ.
Φιλμογραφία των αδελφών Arnaud et Jean-Marie Larrieu
2001 : La Brèche de Roland (μεσαίου μήκους)
2003 : Un homme, un vrai
2005 : Peindre ou faire l’amour
2005 : Les fenêtres sont ouvertes (documentaire)
2008 : Le Voyage aux Pyrénées
2009 : Les Derniers Jours du monde
2014 : L’amour est un crime parfait
Καταπληκτική ανάλυση από τον μαίτρ του Γαλλικού σινεμά και “γαλλοθρεμμένο” Antoine Doinel! Πραγματικά, η ταινία διαχέεται προς πολλές κατευθύνσεις και κάπου εκεί χάνεται. Πιστεύω το ‘διαστροφικό’ μέρος της (που εξειδικεύονται αμφότεροι οι δημιουργοί και ο πρωταγωνιστής) είναι το δυνατό σημείο της, ενώ υπήρχαν και αρκετές περιπτώσεις που αφήνει ένα ξεχωριστό προσωπικό χιούμορ. Όμως το τελείωμα… Θα πρότεινα ειλικρινά σε γνωστούς μου να δουν όλο το έργο και να κλείσουν τα μάτια ή να αποχωρήσουν πέντε λεπτά πρίν από το τέλος! 🙂