Amy

Η ταινία της εβδομάδας είναι ένα ντοκιμαντέρ. Ο Ασίφ Καπάντια, μετά την εξαιρετική του δουλειά για τον Άιρτον Σένα, βουτά στη ζωή της βασανισμένης τραγουδίστριας και τραγουδοποιού, Έιμι Ουαϊνχάουζ σε ένα ντοκιμαντέρ που προκάλεσε την αναμενόμενη αντίδραση της οικογένειας της.

Το ντοκιμαντέρ ξεκινά με την Έιμι να τραγουδά το -αλά Μέριλιν Μονρόε- Happy Birthday to You στα 14 της. Δεκατρία χρόνια μετά, στα 27 της, πέθαινε, μετά από μία σύντομη ζωή γεμάτη ναρκωτικά, αλκοόλ και μην έχοντας καταφέρει να ξεπεράσει το πρόβλημα βουλιμίας που είχε.

Χρησιμοποιώντας ακυκλοφόρητο υλικό, φωτογραφίες, ηχητικά αποσπάσματα από συνεντεύξεις ο Ασίφ Καπάντια αφηγείται την ιστορία της ανόδου -και κυρίως της πτώσης- μιας σπουδαίας φωνής. Επιστρέφοντας συχνά στους στίχους της Έιμι, αναζητώντας σε αυτούς την αλήθεια -για τα προβλήματα με την οικογένειά της, για τις ερωτικές της σχέσεις, για τα ναρκωτικά-, ο Ασίφ Καπάντια χτίζει μία συναρπαστική μουσική βιογραφία.

Ο Καπάντια επιλέγει να μας βάλει να ακούμε (αλλά όχι να βλέπουμε την ώρα της αφήγησής τους) τις φωνές των φίλων και γνωστών της Έιμι, φωνές ανθρώπων που την αγαπούσαν, αλλά δεν μπόρεσαν να κάνουν τίποτα για να τη σώσουν. Γίνονται, έτσι, παρουσίες – απουσίες, σκιές ανθρώπων, με την Έιμι πάντα σε πρώτο πλάνο.

Αν κάτι καταφέρνει ο Καπάντια, είναι να κάνει τον θεατή να συμπονέσει το πρόσωπο για το οποίο μιλάει. Τόσο στην περίπτωση του Άιρτον Σένα, όσο και στην περίπτωση της Ουαϊνχάουζ, οι «πρωταγωνιστές» του ντοκιμαντέρ είναι μονίμως παρόντες. Μέσα από βλέμματα, ατάκες και κυρίως μέσα από τα φλας των παπαράτσι, ο Καπάντια καταφέρνει και μιλά για το αδηφάγο σύμπαν της δημοσιότητας, για το πώς ένα παιδί καλείται να ανταποκριθεί στο τεράστιο ταλέντο του, αλλά και στην τεράστια προβολή που λαμβάνει.

Μερικές φορές, ο Καπάντια δείχνει απλά το σερί των φωτογραφιών των παπαράτσι, μία Έιμι που διώκεται συνέχεια, που καλείται να ζήσει μία φυσιολογική ζωή κάτω από απόλυτα μη φυσιολογικές συνθήκες. Ο Καπάντια σε μία ηθικά αμφίβολη επιλογή χρησιμοποιεί και ο ίδιος εικόνες της Έιμι κάτω από δύσκολες συνθήκες, εκμεταλλευόμενος μερικές φορές το συναίσθημα που προκαλούν αυτές στον θεατή.

Το ντοκιμαντέρ προκάλεσε την έντονη αντίδραση του πατέρα της Έιμι, Μιτς, ο οποίος στην ταινία εμφανίζεται να εκμεταλλεύεται σχεδόν την επιτυχία της κόρης του, ενώ και ο σύζυγός της, Μπλέικ, έσπευσε μετά την προβολή του ντοκιμαντέρ να δηλώσει ότι δεν είναι αυτός ο κακός της ιστορίας.

Το θέμα είναι ότι η Έιμι είναι ακόμα για πολλούς μία ανοιχτή πληγή, ένα κορίτσι που έζησε γρήγορα και πέθανε νέα. Σε μία σκηνή του ντοκιμαντέρ μια φίλη της αφηγείται πως τη βραδιά του θριάμβου της στα Grammy, η Έιμι την φώναξε και της είπε: «Είναι τόσο βαρετό όλο αυτό χωρίς ναρκωτικά».

Τελικά να το δω;

Οπωσδήποτε. Ένα άκρως ανθρώπινο πορτραίτο και μια σπουδή πάνω στο σκληρό πρόσωπο της φήμης.