Angry Birds: Η ταινία
Τα πτηνά ζουν ευτυχισμένα στο νησί τους χωρίς να έχουν τη δυνατότητα να πετούν. Μόνο ο θρυλικός αετός (ο οποίος κανείς δεν ξέρει που βρίσκεται) είχε τη δυνατότητα να πετάξει. Ο Ρεντ είναι ένα πουλί με θέματα οργής. Μετά από ένα «ατύχημα» καλείται να κάνει μαθήματα διαχείρισης θυμού, όπου γνωρίζει και άλλα προβληματικά πτηνά. Και κάπου εκεί εμφανίζονται από το πουθενά στο νησί κάτι πράσινα γουρούνια που έρχονται ως φίλοι, αλλά φαίνεται πως έχουν διαφορετική ατζέντα.
Η ταινία που βασίστηκε στο δημοφιλές παιχνίδι της Rovio δεν είναι μόνο «ότι του φανεί του Λολοστεφανή», είναι και άκρως ξενοφοβική!
Το βασικό κόνσεπτ αφορά κάτι γουρούνια που θέλουν να μας κλέψουν τα αυγά και κάτι πουλιά που προσπαθούν να τα υπερασπιστούν (οπότε δεν υπάρχει πάρα πολύ σενάριο εκεί για να δουλέψει κανείς). Ουσιαστικά αυτό που έχει ως στόχο η ταινία είναι να δείξει στους θεατές όλα τα «κόλπα» που αγάπησαν μέσα από το παιχνίδι. Το αποτέλεσμα είναι ένα σενάριο χωρίς καμία συνοχή, χωρίς χαρακτήρες και χωρίς υπόθεση ουσιαστικά. Μία ταινία που αφορά ένα παιχνίδι που υπήρξε δημοφιλές πριν από μερικά χρόνια, οπότε ούτε καν επίκαιρη δεν είναι.
Και ενώ αυτή η «τρέλα» της ταινίας θα μπορούσε ίσως να λειτουργήσει υπέρ της, έρχεται ο ξενοφοβικός συμβολισμός να την αποτελειώσει. Τα πράσινα γουρούνια έρχονται από μακριά στο «σπίτι» των φιλήσυχων και πολιτισμένων πτηνών, μαζί με τα εκρηκτικά τους για να τους κλέψουν το «πολυτιμότερο αγαθό»: τα αυγά. Εντάξει, μιλάμε για μία παιδική ταινία, αλλά το βαθύτερο νόημα είναι έως και επικίνδυνο (σε αντιδιαστολή σκεφτείτε την υπέροχη Ζωούπολη).
Η ελληνική μεταγλώττιση είναι αρκετά καλή, με τον Γιώργο Πυρπασόπουλο να δίνει πραγματικά φωνητική ερμηνεία. Αυτός σε συνδυασμό με τα υπέροχα γραφικά αποτελούν τα δύο καλύτερα σημεία της ταινίας.
