ΚΡΙΤΙΚΕΣΣινε-προτάσειςΣινεμά

Αρκαδία Χαίρε

4-half-popcorn

Μετά το αριστουργηματικό Αγέλαστος Πέτρα του 2000, αυτή την φορά ο Φίλιππος Κουτσαφτής  κινηματογραφεί και αφηγείται την ιστορία της Τεγέας.SPOREAS

Εκεί που ο ναός της Αλέας Αθηνάς περιτριγυρίζεται από σπίτια κατοίκων, εκεί που δεν υπάρχουν νέοι να δουλέψουν στα χωράφια, και τα θορυβώδη πανηγύρια μαζεύουν τον κόσμο το καλοκαίρι. Η κάμερα του Κουτσαφτή μας ξεναγεί στην Αρκαδία χωρίς να αφήνει κανένα γεγονός που συνδέεται μ’ αυτήν απ’έξω, απο το Σπάρταθλον, και την τιτάνια προσπάθεια των αθλητών, μέχρι την προβολή του έργου του Γκρέγκορι Μαρκόπουλος στο Τέμενος.

Με αφετηρία τους Βοσκούς της Αρκαδίας του Πουσέν και την φράση Et in Arcadia Ego, ο Κουτσαφτής ξεκινά την περιπλάνηση του στο τότε και στο τώρα της Αρκαδίας. Μ’ ένα έντονα συναισθηματικό και ποιητικό κείμενο, γνωρίζουμε την καθημερινότητα της Τεγέας και τους ανθρώπους που ζουν εκεί, αλλά και όλους όσους πέρασαν από αυτήν κάποια χρονική στιγμή της ιστορίας, όπως ο Τήλεφος και ο Φειδιππίδης.

7789848_origΟ Κουτσαφτής αφηγείται με τρόπο που συνδυάζει τα στοιχεία της ιστορίας της Αρκαδίας με διαφορετικά έργα τέχνης. Ενώ η οθόνη πλημμυρίζει απο μια σύνθεση πλάνων που αποδίδουν την μαγεία της φύσης σα να είναι αυτονόητη. Το Αρκαδία Χαίρε είναι λιγότερο ανθρωποκεντρικό από το Αγέλαστος Πέτρα, και αυτή ακριβώς είναι η σιωπηλή “κραυγή” του δημιουργού, η ερημιά που υπάρχει πια στην Αρκαδία.

6052233_origΗ κάμερα μένει στους μετανάστες που συγκινούνται και αγαπούν αυτό τον τόπο περισσότερο απ’ ότι οι νέοι της περιοχής. Εικόνες από τα χωράφια, τα αρχαία αντικείμενα αλλά και πλάνα εστιασμένα στα πρόσωπα των κατοίκων επενδυμένα από την μουσική του Κωνσταντίνου Βήτα και την φωνή του Φίλιππου Κουτσαφτή συνθέτουν το ντοκιμαντέρ που αξίζει να σε οδηγήσει σε κάποια αίθουσα. Μια δημιουργία που θα σε χαροποιήσει που είναι ελληνική και ταυτόχρονα θα σε γεμίσει θλίψη για την Ελλάδα που ζεις, απο έναν δημιουργό που αγάπα όσο λίγοι την χώρα του και τις φωνάζει κατάμουτρα τα λάθη της.

4182517_origΤελικά να το δώ; Φυσικά. Μια ήρεμη βόλτα μεταξύ της αρχαίας και σύγχρονης ιστορίας της Αρκαδίας, χρησιμοποιώντας τις γέφυρες αφήγησης που χτίζει ο Κουτσαφτής με τα πλάνα του.

Fun Trivia: Απο την μέρα που ξεκίνησαν τα γυρίσματα, μέχρι να ολοκληρωθεί η ταινία πέρασαν 6 χρόνια.

Γιώτα Τσιορβά

Θυμάται τον εαυτό της να κλαίει επειδή η μαμά της δεν ήθελε να την πάει να δει το «Μπάμπι το Ελαφάκι»... Σκασίλα της για το ελαφάκι, σινεμά ήθελε να πάει… και ακόμα αυτό θέλει… να πηγαίνει σινεμά… να βλέπει ταινίες… με αδυναμία στα κινούμενα σχέδια (όσα χρόνια και αν περάσουν!) και μεγάλη της αμαρτία οι ταινίες με μεταφυσικούς πρωταγωνιστές (βαμπίρ, λυκανθρώπους, ζόμπι κτλ.). Παρ’όλα αυτά θα δει τα πάντα. Και σημαντική σημείωση: δεν έχει κοιμηθεί ποτέ σε ταινία, όσο κουρασμένη και αν είναι, όσο βαρετή και να είναι η ταινία. Αρκεί να είναι σινεμά… χόμπι, ανάγκη, εξάρτηση, έρωτας…

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *