Άσφαλτος (Asphalte)
Οι κάτοικοι μιας εργατικής πολυκατοικίας στα προάστια του Παρισιού βιώνουν περίεργες συναντήσεις και αναπτύσσουν δεσμούς με ανθρώπους που τυχαία γεγονότα τους έφεραν κοντά.
Ο Στρένκοβιτς, αρνείται να πληρώσει το ασανσέρ της πολυκατοικίας – εξάλλου μένει στον πρώτο όροφο!- ζηλεύει το ποδήλατο γυμναστικής του γείτονα του και όταν αγοράζει και εκείνος ένα παθαίνει ανακοπή που τον καθηλώνει για κάποιο καιρό σε αναπηρικό καροτσάκι. Και ξαφνικά, ο πρώτος όροφος μοιάζει η κορυφή του Έβερεστ. Ενώ στην προσπάθεια του να βρει φαγητό, γνωρίζει μια νυχτερινή νοσοκόμα στο διάλειμμα της.
Ο Τσάρλι, ένας έφηβος με γονείς που συνεχώς λείπουν από το σπίτι γνωρίζεται με την καινούργια γειτόνισσα του, την «παλαίμαχο» ηθοποιό Ζαν Μεγιέρ. Ο Τσάρλι βλέπει πρώτη φορά ασπρόμαυρη ταινία και βοηθάει τη Ζαν Μεγιέρ να διεκδικήσει ένα ρόλο στο θεατρικό Νέρωνας, προσγειώνοντας την στην πραγματικότητα της ηλικίας της.
Ο Τζον ΜακΚένζι, αστροναύτης της ΝASA, από τεχνικό λάθος προσγειώνεται στην ταράτσα της πολυκατοικίας. Κάποιος πρέπει να τον φιλοξενήσει καθώς η αποτυχία της αποστολής πρέπει να παραμείνει κρυφή. Ο ΜακΚένζι βρίσκει καταφύγιο στο σπίτι της γλυκιάς Κυρίας Χαμιντά από την Αλγερία. Δε μιλούν την ίδια γλώσσα, δεν έχουν την ίδια ηλικία και δεν έχουν τις ίδιες πολιτισμικές εμπειρίες, όμως η σχέση τους διαμορφώνεται στα πλαίσια μάνας – παιδιού, μιας σχέσης που ξεπερνά οποιαδήποτε συνθήκη.
Ο Σαμιουέλ Μπενσετρί, σκηνοθετεί την πέμπτη ταινία του σ’ ένα σύμπαν σουρεαλισμού και τραγελαφικού, όπως εκείνα στα οποία μας έχει συνηθίσει ο Ρόι Άντερσον, περισσότερο όμως επικεντρωμένο στους ήρωες που το αποτελούν. Η βασική δομή είναι η καθημερινή ζωή των ενοίκων μιας πολυκατοικίας, τα γεγονότα που θα αντιμετωπίσουν είναι μακριά απ’ ότι έχουν ήδη ζήσει και οι άνθρωποι που θα συναντήσουν διαφορετικοί από εκείνους, σε εθνικότητα, αντιλήψεις, ηλικία. Οι ανθρώπινες σχέσεις δεν έχουν φραγμούς και στερεότυπα. Ο καθένας από τους ήρωες της Ασφάλτου έχει ρωγμές στην ζωή του που οι άλλοι δεν θέλει να μάθουν, μέσα όμως από την επαφή – την οποία κανένας τους δεν έχει συνηθίσει, καθώς πρόκειται για μοναχικούς χαρακτήρες- όλα τα μυστικά, οι αναστολές, και οι εμμονές μπαίνουν στο περιθώριο. Ένας είναι ο στόχος για όλους, να ευχαριστήσουν τον καινούργιο άνθρωπο που γνώρισαν, να τον βοηθήσουν με κάποιο τρόπο και να προσπαθήσουν να διατηρήσουν την επαφή μαζί του.
Το χιούμορ, μέσα από την αίσθηση του παραλόγου, είναι εκείνο που κεντρίζει τον θεατή στην Άσφαλτο. Αν πάλι, δεν είσαι δεκτικός σ’ αυτό ίσως να σου φανεί άνευρη και βαρετή. Οι ερμηνείες πατούν απόλυτα στον κάθε χαρακτήρα και στις ιδιαιτερότητες του με μια διανομή που έχει ταιριάξει γάντι ήρωες και ηθοποιούς – Η Ζαν Μεγιέρ ερμηνεύεται από την «δασκάλα πιάνου» Ιζαμπέλ Ιπέρ, ο Αμερικανός αστροναύτης από τον Μάικλ Πιτ, ο έφηβος από τον γιο του σκηνοθέτη Ζιλ Μπενσετρί , η νευρική και χαμηλής αυτοπεποίθησης νοσοκόμα από την Βαλέρια Μπρούνι-Τεντέσκι, ο ιδιόρρυθμος Στρένκοβιτς από τον Γκουστάβ Κερβέρν και η φιλόξενη Χαμιντά από την Τασάντι Μάντι.
Τελικά να την δω; Αν έχεις διάθεση για γαλλικό, σουρεαλιστικό χιούμορ είναι η ταινία που ψάχνεις.
Fun Trivia: Η ταινία βασίζεται στα δύο πρώτα διηγήματα της αυτοβιογραφίας του Μπενσετρί, «Τα χρονικά της Ασφάλτου».
