Barbara
Η Μπριζίτ καλείται να ενσαρκώσει σε μια κινηματογραφική βιογραφία την τραγουδίστρια Μπαρμπαρά. Προβάρει τα λόγια, μιμείται τις κινήσεις και ξοδεύει χρόνο με αρχειακό υλικό ακολουθώντας πιστά τις οδηγίες του σκηνοθέτη, Ιβ. Σταδιακά όμως τα σύνορα μεταξύ κινηματογραφικών γυρισμάτων και πραγματικότητας γίνονται ασαφή. Η βύθιση της ηθοποιού στο ταπεραμέντο της ηρωίδας που ενσαρκώνει μοιάζει μη αναστρέψιμο ενώ ο σκηνοθέτης παρασύρεται τόσο από την προσωπικότητα της αληθινής Μπαρμπαρά όσο και από την πρωταγωνίστρια του.
Ο Ματιέ Αμαρλίκ (Βραβείο Ποιητικής Αφήγησης – Ένα Κάποιο Βλέμμα Φεστιβάλ Καννών) σκηνοθετεί – και πρωταγωνιστεί στον ρόλο του σκηνοθέτη, Ιβ- μια τύπου βιογραφία για την εμβληματική προσωπικότητα της γαλλικής μουσικής ιστορίας, Μπαρμπαρά. Θέλοντας και ο ίδιος να διερευνήσει «τι εστί» βιογραφία αναλαμβάνει να ερμηνεύσει τον εαυτό του στον ρόλο του σκηνοθέτη και να αναζητήσει μαζί με τον θεατή τον τρόπο προσέγγισης που πρέπει να έχει η τέχνη όταν αναλαμβάνει να απεικονίσει τα πραγματικά γεγονότα της ζωής ενός ανθρώπου.
Στον πρωταγωνιστικό ρόλο η Ζαν Μπαλιμπάρ (Σεζάρ Α ’γυναικείου ρόλου) στέκεται επάξια στην πρόκληση της διπλής ενσάρκωσης. Γοητευτική η ίδια, όσο και ο ρόλος που ερμηνεύει, δεν της είναι δύσκολο να μπερδέψει τον θεατή στον λαβύρινθο που θέλει να δημιουργήσει ο Αμαρλίκ. Η Μπαλιμπάρ μαγνητίζει τα βλέμματα με την σαγηνευτική παρουσία και φωνή της αφήνοντας ναι μεν μαγεμένο τον θεατή, αλλά ταυτόχρονα και γεμάτο απορία για το τι ακριβώς παρακολουθεί.
Το πείραμα του Αμαρλίκ έχει κινηματογραφικό ενδιαφέρον περισσότερο για τους προβληματισμούς που προσπαθεί να καλλιεργήσει γύρω από την θέση που μπορεί να έχει ο κινηματογράφος όταν αναλαμβάνει να μεταφέρει την ζωή στο πανί αλλά και για την προσέγγιση του ηθοποιού στον ρόλο που καλείται να ενσαρκώσει. Η Μπριζίτ είναι η ηθοποιός που θα χαθεί μέσα σ’ ένα σενάριο με αποτέλεσμα να είναι αδύνατο για εκείνη να προσδιορίσει την διαχωριστική γραμμή της δουλειάς της και της καθημερινότητας της. Το τελικό αποτέλεσμα σίγουρα δεν είναι μια βιογραφία αλλά μια σουρεαλιστική απεικόνιση της δημιουργικής διαδικασίας χτισίματος μιας ταινίας που εύκολα μπορεί να χάσει το ενδιαφέρον του θεατή καθώς μοιάζει σαν ένα κουβάρι που δεν έχει σκοπό να ξεδιπλωθεί για να καταλήξει κάπου.
