Ιστορίες μιας Νύχτας (Posoki)

Tο βουλγάρικο Posoki (Ιστορίες μιας Νύχτας) μάς διηγείται παλαβές ιστορίες οδηγών ταξί, που διαδραματίζονται σε μια νύχτα, κάποιες από τις οποίες αλληλοσυμπληρώνονται, αφήνοντας διάχυτα σχόλια για τη δύσκολη κατάσταση που βιώνει η χώρα, αλλά και μια συνολική ατμοσφαιρική εμπειρία.

Υπέροχη κινηματογράφηση της νύχτας και μερικά ωραία μελετημένα πλάνα, αλλά με αργή ροή, συνθέτουν ένα ιδιόμορφο road movie φτιαγμένο από μικρότερα σκετσάκια. Είναι «ιδιόμορφο», διότι πάει κόντρα στη βασική δομή του όρου. Συνήθως στα road movies μια ομάδα ανθρώπων ξεκινά από κάπου να φτάσει κάπου αλλού και στην πορεία του ταξιδιού, οι χαρακτήρες αλληλεπιδρούν μεταξύ τους, δένονται ή μισούνται και αλλάζουν, γίνεται ένα δεύτερο ταξίδι εσωτερικό. Εδώ, όμως, στις «Ιστορίες Μιας Νύχτας» όλοι οι χαρακτήρες γυρνοβολούν στην ίδια πόλη, στους ίδιους δρόμους. Το ταξίδι τους είναι χωρίς αφετηρία ή τερματισμό, αλλά είναι ένα ταξίδι μιας διαδρομής. Που κάνει κύκλους γύρω από τα ίδια σημεία και κάθε φορά μας αποκαλύπτει λίγες ακόμα κρυφές ανθρώπινες πτυχές και παλαβές ιστορίες που μπορεί να διηγούνται οδηγοί μεταξύ τους μετά το τέλος μιας βάρδιας.

Εκτός από την φωτογραφία που φωτίζει υπέροχα τη νύχτα, τα φώτα, τους δρόμους και τους χαρακτήρες, έχουμε ζεστές φυσικές ερμηνείες από το σύνολο του καστ, που μας παρουσιάζουν κάποιους χαρακτήρες που μπορεί να έχουμε συναντήσει κι εμείς ως οδηγούς. Το σενάριο από την άλλη φλερτάρει με πολλά είδη σε κάθε ιστορία, άλλες περισσότερο κοινωνικές και πολιτικές, άλλες συναισθηματικές και δραματικές, άλλες έντονα κωμικές, άλλες αγγίζουν το θρίλερ. Αφήνουν πάντως όλες το κοινωνικό σχόλιο τους, άλλες πιο ηχηρό άλλες λιγότερο, ενώ σημαντικό επίτευγμα είναι και το πως όλες μαζί δένουν σαν σύνολο, σαν μια συνολική αίσθηση και όχι σαν απλά ασύνδετα σκετσάκια, μιας σπονδυλωτής ταινίας. Από τις πιο δυνατές στιγμές, αυτή του άντρα στη γέφυρα, εξίσου βραδυφλεγής αλλά και συγκινητική η ιστορία του ηλικιωμένου οδηγού που έχασε τον γιο του και κανείς δεν νοιάζεται να ακούσει τελικά τον πόνο του εκτός από έναν αδέσποτο σκύλο.

Άλλο ένα καλό δείγμα του βουλγάρικου σινεμά, που κάθε χρόνο καταφέρνει να μας παρουσιάσει αξιόλογες ταινίες, -απλές και χωρίς υψηλό κόστος παραγωγής, αλλά με έμφαση στο σενάριο- προσφέρει μια ενδιαφέρουσα, εναλλακτική, σινεφίλ πρόταση για έξοδο.