ΚΡΙΤΙΚΕΣΣινε-προτάσειςΣινεμά

Η μέρα της Βαστίλης

2popcorn

Ο Ίντρις Έλμπα κυνηγά τρομοκράτες την Ημέρα της Βαστίλης στη Γαλλία, σε μία ταινία που προβλήθηκε στο εξωτερικό πριν από την επίθεση με φορτηγό στη Νίκαια (δεν είμαστε καθόλου σίγουροι ότι θα μπορούσε να προβληθεί τώρα).

Ο Μάικλ, νεαρός αμερικανός, κλεφτρόνι με ιδιαίτερες ικανότητες ζει στο Παρίσι (τον ερμηνεύει ο Ρίτσαρντ Μάντεν του Game of Thrones). Όταν ο Μάικλ κλέψει μία τσάντα που ανήκει σε μία νεαρή κοπέλα (η Σάρλοτ Λε Μπον του The Walk) θα μπλεχτεί σε μία απόπειρα τρομοκρατικής επίθεσης. Ένας πράκτορας της CIA, ο Μπράιαρ (Ίντρις Έλμπα) θα κληθεί να εξουδετερώσει την τρομοκρατική απειλή και την συνωμοσία.

bastille-day-003

Κατ’ αρχάς ο μόνος τρόπος για να μπορέσει να απολαύσει κανείς την ταινία είναι να πετάξει την υπόθεση από το παράθυρο. Ας ξεχάσουμε το πόσο εύκολα ένας αμερικανός πράκτορας μπορεί να μπλεχτεί με τις εσωτερικές υποθέσεις ενός κράτους -και ενώ κανείς δεν τον κάλεσε-, απαξιώνοντας στην πορεία τις δυνάμεις ασφαλείας και τις μυστικές υπηρεσίες της Γαλλίας με πολλούς και διάφορους τρόπους. Και ας ξεχάσουμε τα σεναριακά κενά και προβλήματα (όπως το πόσο εύκολα μπορεί κανείς να αποσπάσει πληροφορίες που υποτίθεται ότι κάποιοι προσπαθούν να κρύψουν). Το να προσπαθήσει κανείς να κατανοήσει έστω και την στοιχειώδη πλοκή μόνο πονοκέφαλο μπορεί να προκαλέσει.

bastille-day-002

Παρ’ όλα αυτά, «Η Μέρα της Βαστίλης» κερδίζει στο επίπεδο της δράσης. Η σκηνή του κυνηγητού στις στέγες των σπιτιών του Παρισιού είναι συναρπαστική και δεν έχει σε τίποτα να ζηλέψει από αντίστοιχες των Μπουρν. Κι αν κάποιες μάχες σώμα με σώμα μοιάζουν υπερβολικά χορογραφημένες -βασικό πρόβλημα πολλών σύγχρονων περιπετειών- η δράση μοιάζει καταιγιστική.

Η σκηνοθεσία είναι του Τζέιμς Γουότκινς (του σκηνοθέτη του ενδιαφέροντος Eden Lake με τον Μάικλ Φασμπέντερ). Εδώ ακολουθεί πιο κλασικά μονοπάτια και στοιχηματίζει στον Ίντρις Έλμπα. Για τον οποίο ακόμα δεν κατάλαβα: νιώθει πολύ μεγάλος για να παίξει τον Τζέιμς Μποντ, αλλά όχι πολύ μεγάλος για να παίξει τον μάτσο Μπράιαρ που χοροπηδά πάνω σε στέγες;

bastille-day-001

Τελικά να τη δω;

Εάν σας ενδιαφέρει περισσότερο η δράση από την πλοκή, η ταινία δεν θα σας απογοητεύσει. Κατά τα άλλα…

Αγγελική Στελλάκη

Η πρώτη ταινία που είδε σε κινηματογραφική αίθουσα ήταν το Χορεύοντας με τους Λύκους. Κατά τη διάρκεια του οποίου διάβαζε Μίκι Μάους, σπάζοντας τα νεύρα όλων. Σε σινεφίλ μονοπάτια οδηγήθηκε όταν, κατά τη διάρκεια μοναχικών κινηματογραφικών βραδινών περιπλανήσεων, διαπίστωσε ότι νοιώθει μια παράξενη ευτυχία, κάθε φορά που τα φώτα χαμηλώνουν, ο ήχος του προτζέκτορα πλημμυρίζει το χώρο και μυρωδιά ποπ κορν ξεχύνεται στην αίθουσα.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *